Του Μιχάλη Μαυροτσουπάκη
Τον Ιούλιο του 2011 μια βραδιά που κανείς δεν το περίμενε, ξεκίνησε από τις παρυφές του Κέδρους πάνω από το χωριό Πλατανές, μια πυρκαγιά που έγινε εφιάλτης και έμελε ν’ αλλάξει την περιοχή.
Μια πυρκαγιά που κατέκαψε 35.000 στρέμματα και απλώθηκε από το Πλατανέ σε Κρύα Βρύση, Σαχτούρια, Μελάμπες, έως την Αγία Γαλήνη.
Άλλαξαν πολλά τότε, καήκαν πολλά, όμως ευτυχώς δεν κάηκε η ελπίδα.
Μετά το πρώτο σοκ και την αποτίμηση τότε, χωρίς καμία ουσιαστική στήριξη από πολιτεία και θεσμικούς φορείς,η κοινωνία αντέδρασε και ξεκίνησε να δώσει το φιλί της ζωής στην περιοχή.
Ήταν ένα φιλί αγάπης και πάθους για τον τόπο, που ήταν διαρκείας και κράτησε πολλά χρόνια,ο τόπος πήρε ανάσες, νέες αναπνοές, νέος αέρας άρχισε να ρέει στα πνευμόνια του, σύντομα φάνηκαν αποτελέσματα.
Ξεκίνησαν νέες φυτεύσεις στα καμένα, κλαδευτήκαν όσες χοντρολιές απέμειναν, υπήρξαν νέοι προβληματισμοί και προσπάθειες αναζωογόνησης του της περιοχής, δίνοντας στο τόπο το παλιό γνώριμο χρώμα.
Παράλληλα οι σκέψεις και οι προσπάθειες παντρεύτηκαν και άρχισαν σιγά – σιγά να γίνονται παράλληλες προσπάθειες, έτσι ώστε η αναγέννηση του πρωτογενή τομέα, να παντρευτεί με τις εναλλακτικές προτάσεις στον τουρισμό, έτσι ώστε να γεννηθεί το νέο που χρειαζόταν η περιοχή.
Γι΄ αυτό ανακαινίστηκαν σπίτια,άρχισαν να σχεδιάζονται μικρές οικοτουριστικές μονάδες σε αρκετά χωριά, να αναδεικνύονται οι ομορφιές των χωριών και των οικισμών, να σχεδιάζεται η σύνδεση του παραλιακού μετώπου με την ενδοχώρα, έτσι ώστε να παντρευτεί το βουνό με τη θάλασσα.
Άρχισαν να μπαίνουν οι βάσεις για μια διαφορετική ανάπτυξη στο τόπο και σιγά- σιγά, να γίνονται αρκετά όνειρα πραγματικότητα.
Η δημοτική αρχή αφουγκράστηκε τις αγωνίες, είδε τις ανάγκες και άρχισε να σχεδιάζει ένα διαφορετικό μέλλον για τον τόπο.
Στο Κέδρος σχεδιάστηκαν μονοπάτια, αναρριχητικό πεδίο, καταφύγια, ανάδειξη της απαράμιλλης φυσικής ομορφιά του, βάζοντας επιτέλους φραγμούς σε μια ανεξέλεγκτη κατάσταση που επικρατούσε και σιγά- σιγά το κατέστρεφε.
Στο απέναντι Μελαμπιανό Βουνό την Βουβάλα, αμπελώνες παραδοσιακοί άρχισαν να ξαναζωντανεύουν, δίνοντας και κει το χρώμα της ελπίδας.
Νέες παρεμβάσεις ανάπλασης από την δημοτική αρχή, σε χωριά και οικισμούς, άλλαζαν όψη και μαζί με νέα έργα υποδομής που σχεδιάστηκαν να καταστούν τα χωριά μας ελκυστικά ξανά, δίνοντας το κίνητρο για επαναπατρισμό σε ανθρώπους και ιδέες.
Η ελπίδα ήταν μπροστά οδηγώντας το δρόμο και παρόλο που όλα αυτά γίνονται σε δύσκολους καιρούς μνημονίων και πανδημίας, η περιοχή αυτή στέλνει μηνύματα ελπίδας και αποφασιστικότητας.
Αν είχε ευοδωθεί η πρόταση που έπεσε τότε στο τραπέζι των συζητήσεων, για αναδασμό στην περιοχή και η πολιτεία με αποφασιστικότητα και σχεδιασμό έπαιρνε την πρωτοβουλία, για μια μεγάλη αλλαγή, σήμερα δεν πιστεύω ότι θα κουβεντιάζαμε πάνω σε αποκαΐδια.
Και να λοιπόν σήμερα πάλι τον Ιούλιο του 2022 ένα πρωινό, πάλι στις παρυφές του Κέδρους πάνω από την Ορνέ τώρα, στο ίδιο έργο θεατές , μια εγκληματική προσπάθεια ενός ασυνείδητου, έρχεται να σβήσει την ελπίδα και όλα όσα κτίστηκαν πάνω στα αποκαΐδια του 2011, κάνοντας πάλι το τόπο μας ολόμαυρο , γεμάτο στάχτες και απόγνωση.
Νέα καταστροφή μεγαλύτερη από την προηγούμενη, γιατί έκαψε ελπίδες, όνειρα,περιουσίες, καταστρέφοντας ότι με κόπο είχε κτιστεί τα προηγούμενα χρόνια.Μαύρο πάλι παντού, καμένα δένδρα, γυμνοί κορμοί, μυρωδιά καμένου, συνθέτουν ένα εφιαλτικό τοπίο στην περιοχή.
Ο εφιάλτης ξαναγύρισε, πώς να τον αντιμετωπίσεις;Που να ξανάβεις δύναμη; Πώς να πεις πάλι πάμε ξανά από την αρχή;
Σε ποιον να τολμήσεις να πεις έλα να ξανασυζητήσουμε, έλα αυτός ο τόπος μας φωνάζει πάλι, είναι δικός μας, είναι ο αγαπημένος, δεν πρέπει να τα παρατήσουμε!
Δύσκολο πολύ να ξεκινάς από την αρχή, ξέροντας ότι το έργο αυτό έχει ξαναπαιχτεί και δεν μπορείς να πείσεις πολλούς να το ξαναδούν.
Δύσκολο να ονειρευτείς ξανά, δύσκολο να μπορείς να κάνεις τα όνειρα πραγματικότητα η δύναμη στερεύει και χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια να υπερβείς την απογοήτευση.
Ο Τόπος αυτός όμως, ο αγαπημένος, φωνάζει, ουρλιάζει και τώρα μας ζητά να σταθούμε κοντά, να ξανακλείσουμε πληγές, να βρούμε το γιατρικό που επιτέλους θα τον κρατήσει ζωντανό, δίνοντας ελπίδα και όνειρα για μια καλύτερη αυριανή μέρα.
Να ξεκινήσουμε πάλι από την αρχή να σχεδιάσουμε πάνω στα λάθη του παρελθόντος, να ενεργοποιήσουμε τοπικές αρχές και κοινωνία,πιέζοντας την πολιτεία, να δει τον τόπο αυτόν με άλλο μάτι, δίνοντας λύσεις έτσι ώστε μέσα από τα αποκαΐδια να γεννηθεί ένα αύριο, που θα είναι αντάξιο της περιοχής και των ανθρώπων της.
Τώρα χρειάζεται να πάρουν πρωτοβουλίες οι θεσμικοί φορείς του τόπου, αφού αφουγκραστούν την τοπική κοινωνία και να σχεδιάσουν τι και πως πρέπει να γίνει στην περιοχή, για να μπορέσει να υπάρξει μέλλον.
Ο δήμαρχος κ. Γιάννης Ταταράκης και η δημοτική του ομάδα, ήταν παρόντες σε όλη την προσπάθεια κατάσβεσης της πυρκαγιάς και ευτυχώς μπόρεσαν να κάνουν πολλά, (ειδικά η εθελοντική ομάδα πολιτικής προστασίας) έτσι ώστε ν αποτραπεί μια ολική καταστροφή.
Ο Δήμαρχος ξεκίνησε ήδη τον αγώνα του και μπήκε αμέσως στην μάχη έτσι ώστε, ο τόπος να μπορέσει να αναδιοργανωθεί και να δοθούν κίνητρα για να ξαναζωντανέψει, ελπίζουμε ότι θα εισακουστεί και θα γίνουν πράξη όλα όσα θα προτείνει, ήδη τα μηνύματα είναι θετικά και αποφέρουν καρπούς.
Θέλω από δω να καλέσω και να προσκαλέσω, όλους όσους το 2011 πίστεψαν ότι χρειάζεται να βάλουν πλάτη, έτσι ώστε αυτός ο τόπος να μην ερημώσει, να είναι πάλι μπροστά και παρέα να δώσουμε μια νέα μάχη, κόντρα στα σχέδια ή ακόμα στην βλακεία των ανεγκέφαλων που καταστρέφουν το μέλλον των επόμενων γενιών.
Απλά να υπενθυμίσω σε όλους όσοι το χέρι τους άναψε την σπίθα για να καταστραφεί ο τόπος,ότι το τελευταίο δένδρο που θα μείνει, θα είναι για αυτούς, έτσι ώστε εκεί να κρεμάσουν τα όνειρα και την τύχη τους.
Καλή δύναμη σε όλους όσους πιστεύουν ότι η ελπίδα πεθαίνει τελευταία.
Κρύα βρύση 24/7/2022
