Το σημερινό μας σημείωμα είναι ένα μνημόσυνο σε μερικές δεκάδες δις ευρώ χαμένα στην απύθμενη χοάνη της κλιματικής κρίσης. Υπολογισμοί ανεβάζουν μέχρι 30 δις $ ήτοι 27,2 δισ. ευρώ τη σπατάλη πόρων σε αναποτελεσματικές κλιματικές λύσεις. Αν θέσει κανείς το ερώτημα κατά πόσον είναι αποτελεσματικές οι «κλιματικές λύσεις» για την αντιμετώπιση των κλιματικών κρίσεων, θα μείνει έκπληκτος από το αποτέλεσμα της διασπάθισης δισ. ευρώ. Ας δούμε τι σημαίνει αυτή η διασπάθιση… Η ΕΕ εντάσσεται μεταξύ των χωρών με τις μεγαλύτερες δαπάνες για αναποτελεσματικές «κλιματικές λύσεις»
Οι «κλιματικές λύσεις» αναφέρονται σε στρατηγικές και τεχνολογίες που αποσκοπούν στη μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου, την προσαρμογή στην κλιματική αλλαγή και την αντιμετώπιση των συνεπειών της. Η αποτελεσματικότητα αυτών των λύσεων εξαρτάται από διάφορους παράγοντες, όπως η συγκεκριμένη τεχνολογία ή στρατηγική, το πλαίσιο εφαρμογής, η κλίμακα και η στήριξη από πολιτικές και κοινωνικές δομές. Υπενθυμίζουμε ως παράδειγμα τις πρόσφατες αντιδράσεις για την εγκατάσταση ανεμογεννητριών στις κορφές των κρητικών βουνών.
Ας δούμε μερικές κατηγορίες κλιματικών λύσεων και την αποτελεσματικότητά τους:
Φυσικές λύσεις και αποκατάσταση οικοσυστημάτων: Η αναδάσωση, η αποκατάσταση υγροτόπων και άλλες φυσικές λύσεις μπορούν να απορροφήσουν CO₂ από την ατμόσφαιρα και να παρέχουν άλλα περιβαλλοντικά οφέλη, όπως η βιοποικιλότητα. Αυτές οι λύσεις είναι συχνά χαμηλού κόστους και μπορούν να είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικές αν εφαρμοστούν σε μεγάλη κλίμακα. Και η χώρα μας έχει αρκετούς τόπους για εφαρμογή αυτών των φυσικών λύσεων, μετά τις καταστροφικές πυρκαγιές που εκδηλώνονται σε ετήσια βάση.
Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (ΑΠΕ): Χωρίς να είναι οι μόνες, η ηλιακή και αιολική ενέργεια είναι από τις πιο αποτελεσματικές λύσεις για τη μείωση των εκπομπών CO₂, καθώς προσφέρουν καθαρή ενέργεια χωρίς άμεσα εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου. Ωστόσο, απαιτούν μεγάλες αρχικές επενδύσεις και ενίσχυση του ηλεκτρικού δικτύου για την αποθήκευση και τη διανομή ενέργειας. Το ίδιο ισχύει και για τις άλλες μορφές ΑΠΕ όπως η παραγωγή μεθανίου από οργανικά απόβλητα, με σημαντική εξοικονόμηση υδάτινων πόρων αναγκαίων σε περιόδους αυξημένης ξηρασίας, όπως πιστοποιείται τελευταία. Αλλά και άλλες μορφές ΑΠΕ, όπως η υδροηλεκτρική ενέργεια, η ενέργεια των κυμάτων που κερδίζει ολοένα και περισσότερο έδαφος, κ.ά.
Ενεργειακή απόδοση: Η βελτίωση της ενεργειακής απόδοσης σε κτίρια, μεταφορές και βιομηχανίες μπορεί να μειώσει σημαντικά την κατανάλωση ενέργειας και τις εκπομπές. Οι τεχνολογίες όπως οι έξυπνοι θερμοστάτες και τα ενεργειακά αποδοτικά συστήματα φωτισμού έχουν αποδειχθεί εξαιρετικά αποτελεσματικές. Πάντως το κόστος των δράσεων αυτών τις καθιστά ολοένα και λιγότερο αποτελεσματικές.
Τεχνολογίες Δέσμευσης και Αποθήκευσης Άνθρακα (CCS): Αυτές οι τεχνολογίες έχουν τη δυνατότητα να μειώσουν τις εκπομπές CO₂ από βιομηχανικές διεργασίες και σταθμούς παραγωγής ενέργειας. Ωστόσο, είναι ακόμα σε σχετικά πρώιμο στάδιο ανάπτυξης και υπάρχουν προκλήσεις όσον αφορά το κόστος και την κλίμακα εφαρμογής.
Κυκλική Οικονομία: Η προώθηση της ανακύκλωσης, η μείωση των αποβλήτων και η μετάβαση σε μοντέλα κυκλικής οικονομίας μπορούν να μειώσουν τις εκπομπές που συνδέονται με την εξόρυξη πόρων και την παραγωγή προϊόντων.
Προσαρμογή στην Κλιματική Αλλαγή: Περιλαμβάνει στρατηγικές όπως η κατασκευή υποδομών ανθεκτικών στην κλιματική αλλαγή και η ανάπτυξη γεωργικών τεχνικών που είναι προσαρμοσμένες στις νέες κλιματικές συνθήκες. Η προσαρμογή είναι κρίσιμη για τη μείωση των επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής, ειδικά στις πιο ευάλωτες κοινότητες.
Συμπέρασμα: Οι κλιματικές λύσεις είναι αποτελεσματικές όταν εφαρμόζονται στο κατάλληλο πλαίσιο και με τη σωστή υποστήριξη. Η συνδυασμένη χρήση πολλαπλών λύσεων είναι συχνά η πιο αποτελεσματική προσέγγιση για την αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης, καθώς μπορεί να προσφέρει ταυτόχρονα μείωση των εκπομπών, βελτίωση της ανθεκτικότητας και οικονομικά οφέλη.
Και διαβάζουμε σε άρθρο του Euobserver στις 30/8/24 ότι η Η ΕΕ συγκαταλέγεται μεταξύ των χωρών με τις μεγαλύτερες δαπάνες για αναποτελεσματικές «κλιματικές λύσεις». Και τούτο, γιατί μελέτες που έχουν γίνει, δείχνουν ότι απαιτούνται αυξημένες επενδύσεις για την ανάπτυξη τεχνολογιών δέσμευσης και αποθήκευσης άνθρακα για βιομηχανίες όπως το τσιμέντο.
Οι χώρες της ΕΕ κατατάσσονται ψηλά μεταξύ των πλούσιων χωρών που δαπανούν δισεκατομμύρια δημόσιου χρήματος στις λεγόμενες «κλιματικές λύσεις» που «αποτυγχάνουν συνεχώς, ξοδεύουν υπερβολικά ή υποαποδίδουν», σύμφωνα με νέα ανάλυση της ομάδας έρευνας και υπεράσπισης Oil Change International (OCI).
Στη σχετική έρευνα αναφέρεται ότι 30 δισ. δολάρια δημόσιου χρήματος (27,2 δισ. ευρώ) σπαταλήθηκαν για αποτυχημένα έργα δέσμευσης άνθρακα και ορυκτών υδρογόνου. Ακολουθούν εκατοντάδες δισεκατομμύρια άλλα. Και τούτο γιατί η δέσμευση άνθρακα απέτυχε να μειώσει τις παγκόσμιες εκπομπές άνθρακα για περισσότερα από 50 χρόνια. Τα έργα που λειτουργούν επί του παρόντος θα κάλυπταν μόνο το 0,1% των παγκόσμιων εκπομπών αν λειτουργούσαν πραγματικά, και τα περισσότερα έργα ενισχύουν κυρίως την παραγωγή πετρελαίου και φυσικού αερίου.
Έτσι, οι κυβερνήσεις στη Βόρεια Αμερική και την Ευρώπη ετοιμάζονται να σπαταλήσουν εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια φορολογουμένων σε αυτές τις αναποτελεσματικές τεχνολογίες, ωφελώντας περαιτέρω τη βιομηχανία ορυκτών καυσίμων , παρά τα κέρδη ρεκόρ τους.
Από αυτά τα 30 δις δολάρια, πέντε κυβερνήσεις σπατάλησαν τα ποσά αυτά:
Ηνωμένες Πολιτείες: 12 δισεκατομμύρια USD
Νορβηγία: 6 δισ. USD
Καναδάς: 3,8 δισεκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ
Ευρωπαϊκή Ένωση (εκτός Ολλανδίας): 3,6 δισεκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ
Ολλανδία: 2,6 δισεκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ
Οι κυβερνήσεις ρίχνουν δισεκατομμύρια δολάρια φορολογουμένων σε τεχνολογίες που αποτυγχάνουν σταθερά να εκπληρώσουν τις υποσχέσεις τους. Οι κυβερνήσεις πρέπει να ανακατευθύνουν την υποστήριξή τους προς αποδεδειγμένες, αποτελεσματικές λύσεις για την κλιματική κρίση». Και η γραφειοκρατική ελίτ των Βρυξελλών μάλλον έπρεπε να πάει σύσσωμη στο σπίτι της, παρά να στρογγυλοκάθεται στις βαθιές πολυθρόνες του άκρατου καταναλωτισμού των Βρυξελλών!
