Πριν λίγες μέρες βλέποντας τις ειδήσεις, μου πήρε αρκετή ώρα να συνέλθω, ακούγοντας τον πρωθυπουργό να λέει την περίφημη ατάκα: «Η φτηνότερη ενέργεια είναι αυτή που δεν καταναλώνεται!!!». Μετά την αρχική έκπληξη μου σκέφτηκα ό,τι αν ένας εν ενεργεία πρωθυπουργός, ο οποίος έχει τελειώσει το Χάρβαρντ και υποτίθεται θέλει να βελτιώσει τις συνθήκες διαβίωσης στη χώρα, τις οποίες δυστυχώς οι πολιτικές του παρελθόντος από τα δυο μεγάλα κόμματα δημιούργησαν, λέει τέτοιες ατάκες και τις πιστεύει κιόλας, ακόμη και ο πιο άπιστος μπορεί να πειστεί πλέον, ό,τι αυτή η χώρα δεν στερείται κάτι άλλο, πέρα από τη στοιχειώδη λογική, με την οποία μ’ αυτή και μόνο αυτή θα μπορούσε να κάνει τα πολυπόθητα βήματα μπροστά.
Συζητώντας τις προάλλες με ένα φίλο για το συγκεκριμένο ζήτημα, καταλήξαμε σε κάποιες σκέψεις, στις οποίες κάποιοι, αντίθετοι με την κυβέρνηση, σίγουρα θα συμφωνήσουν από πολιτικό συμφέρον. Κάποιοι άλλοι, φιλοκυβερνητικοί, θα μας πουν υπερβολικούς ή φαντασιόπληκτους, προφανώς γιατί τέτοιου είδους σκέψεις, χαλάνε την κυβερνητική σούπα και ότι άλλο υπάρχει σ’ αυτήν… το θέμα όμως είναι ποιοι θα βάλουν τη λογική κάτω να σκεφτούν πραγματικά και πέρα από κομματικές αγκυλώσεις ποια είναι η αλήθεια.
Όλα δείχνουν να έγιναν οργανωμένα και με εξαιρετικό σχέδιο. Ας δούμε πως και γιατί βήμα – βήμα: Βήμα 1ο: κατάργηση του λιγνίτη και αντικατάσταση του με φυσικό αέριο. Βήμα 2ο: παραμυθιάζουμε τον κόσμο ότι ο ανταγωνισμός θα του δώσει φθηνό ρεύμα. Βήμα 3ο: ιδιωτικοποιούμε τη ΔΕΗ ώστε να μην μπορεί να επηρεάσει τις τιμές του ρεύματος. Βήμα 4ο: οι παραγωγοί ηλεκτρικού ρεύματος αρχίζουν να ληστεύουν ψυχρά όλους τους καταναλωτές. Βήμα 5ο: επειδή αρχίζουν να ξεσηκώνονται σιγά – σιγά και οι πέτρες, αποφασίζεται να επιστραφεί ένα μικρό μέρος των κλεμμένων στους πολίτες. Αλλά επειδή η κλοπή είναι πιθανό ότι έχει γίνει σε συνεννόηση με τους άνωθεν, τα χρήματα που θα επιστραφούν, δεν τα παίρνουν από τις εταιρείες που καταλήστεψαν τον κόσμο, αλλά με δανεικά. Τα οποία τελικά ποιος τα πληρώνει; Μα φυσικά όλοι εμείς, όπως άλλωστε γίνεται κάθε φορά!
Τα ερωτήματα πολλά και αναπάντητα, τουλάχιστον προς το παρόν. Ένα από τα βασικότερα είναι αν με τον αρμαγεδώνα των αυξήσεων του ρεύματος, αναρωτήθηκε έστω και ένας υπουργός ή βουλευτής, σε ποια χώρα του κόσμου ο λογαριασμός ρεύματος είναι μεγαλύτερος από τους μισθούς και τις συντάξεις; Πως είναι δυνατόν να μπορεί να ζήσει μια οικογένεια, πληρώνοντας συνεχώς παραπάνω απ’ όσα βγάζει; Αν στα καθήκοντα του κάθε βουλευτή είναι για να ελέγχει με την ψήφο του κάθε παράλογη απόφαση ή νομοθεσία που μειώνει τον πολίτη και την αξιοπρέπεια του, τότε που είναι οι αντιδράσεις των βουλευτών για το συγκριμένο θέμα;
Αλλά για να λέμε τα σύκα – σύκα και τη σκάφη – σκάφη ας δούμε και την άλλη παράλογη πλευρά όλων εμάς των πολιτών. Είναι φυσιολογικά για έναν λαό, που υποφέρει οικονομικά, τα παρακάτω;
Σε ποια χώρα ο βασικός μισθός ενώ είναι καθαρά, περίπου 600 -615 ευρώ, κατά τη διάρκεια των εορτών του Πάσχα, τα νησιά σε όλη τη χώρα είχαν πληρότητα όπως και σε όλους τους υπόλοιπους προορισμούς διακοπών που άγγιζε το 100% ; Σε ποια χώρα ενώ οι κάτοικοι της λένε ότι πεινάνε και τρώνε όσπρια και μακαρόνια 25 μέρες τον μήνα, αλλά νομίζουν ότι είναι πλούσιοι; Σε ποια χώρα οι άνθρωποι ενδιαφέρονται κυρίως για το τι θα γίνουν και τι θα φάνε τα παιδιά άλλων χωρών, εκτός από τα δικά τους; Σε ποια χώρα αυτός που παίρνει ΚΕΑ (κοινωνικό επίδομα αλληλεγγύης) και επίδομα στέγασης, αγοράζει κινητό αξίας πάνω από 1100 ευρώ; Σε ποια χώρα οι πολίτες της δεν χάνουν ευκαιρία να υπερηφανεύονται και να πιστεύουν ότι κουβαλούν πολιτισμό και αξίες που έχουν πάρει από τους προγόνους τους και συνεχίζουν να ψηφίζουν το κόμμα που τους τραβά από το μανίκι, τυφλωμένοι από την ηλιθιότητα τους;
Τελικά δεν απέφυγα να αναρωτηθώ, για μια ακόμη φορά! Πως μπορεί να σωθεί μια χώρα, από όσα τραγικά την ταλανίζουν για ολόκληρες δεκαετίες, αφού ουδέποτε, ούτε τους καλούς και άξιους ψηφίζει, ούτε τους κακούς και βουτηγμένους στα σκάνδαλα μαυρίζει;
Θα μπορούσα να γράψω κι άλλα σχετικά, αλλά μάλλον δεν έχει νόημα. Τα συμπεράσματα και τα σχόλια δικά σας!
