Στην Αθήνα, η νέα αίθουσα τέχνης «genesis gallery» του Γιώργου Τζάνερη, στην οδό Ιπποκράτους, παρουσιάζει την πρώτη έκθεση της νέας χρονιάς. Και συγκεκριμένα την έκθεση έργων ζωγραφικής του Λουδοβίκου των Ανωγείων με τίτλο «Ιχνηλατώντας το φως» που θα εγκαινιαστεί το βράδυ της Πέμπτης 22 Φεβρουαρίου.
Την καλλιτεχνική διεύθυνση και την επιμέλεια της έκθεσης έχει ο Γιώργος Τζάνερης ενώ την έκθεση στηρίζει και προλογίζει με το κείμενό της η Ντόρα Ηλιοπούλου – Ρογκάν, Δρ. ιστορικός της Τέχνης – τεχνοκριτικός, η οποία αναφέρει μεταξύ άλλων:
«Όντως, μεγαλουργεί και πάλι ο Λουδοβίκος καθώς με μιαν άμεση όσο και δημιουργικά υπαινιχτική και πολυσήμαντη γραφή εγκαθιστά στη μνήμη μας και στον ψυχισμό μας μεσ’ από καθημερινά αντικείμενα χρησμένα με την αύρα σημαδιακών προσωπικών αναμνήσεων και από μια, κάθε φορά: ανεξάντλητη σε έκθεση μεταφυσική ατμόσφαιρα.
Εμπνευσμένος και χαρισματικός ο τρόπος που ο προικισμένος καλλιτέχνης, όντως, εντοπίζει και ιχνηλατεί ευρηματικά – μες από το φως-χρώμα και αντίστροφα – τη μεταφυσική τους υπόσταση, διεγείρει ουσιαστικά όχι μόνο τη φαντασία μας αλλά και τον ψυχισμό μας.
Κατορθώνει, όντως, ο Λουδοβίκος με απλά, απτά και κυρίως λιτά μέσα να κάνει και να υποβάλει την αίσθηση της κοσμογονίας – την ενέργεια του σύμπαντος – ακόμη και στον λιγότερο ευαισθητοποιημένο θεατή. Οι ανεξίτηλες αναμνήσεις του χαρισματικού δημιουργού προκαλούν ανθεκτικές στον χρόνο εντυπώσεις ακόμη και στο μη ιδιαίτερα εξοικειωμένο με την τέχνη επισκέπτη. Αυτή, καθαυτή, η έννοια και η αίσθηση της ποίησης που αντανακλάται εδώ, μες από τη λιτή, μεστή σε υποβολή, ζωγραφική του Λουδοβίκου αποτελεί τον «ιστό» – την πεμπτουσία – της εικαστικής της έκφρασης: Το κλειδί της ιδιαιτερότητάς του στη ζωγραφική.
Απλά, ευτελή, πινέλα μετουσιώνονται μες από την ίδια την ψυχή του Λουδοβίκου σε μεταφυσικές, κινητήριες δυνάμεις. Οικογενειακές φωτογραφίες, θησαυρίσματα ψυχής μεταμορφώνονται των «ένδον» σε ανθεκτικά στον χρόνο «μνημεία».
Το λιγοστό κόκκινο κρασί που απόμεινε στη διάφανη γυάλινη κανάτα χάρη στο χαρισματικό, ευρηματικό φωτισμό περιέχει: όχι μόνο το βλέμμα αλλά και την ψυχή του θεατή για να του μεταγγίσει την αίσθηση της κοσμογονίας. Το ίδιο: ένα στιλπνό κόκκινο φλιτζάνι μετουσιώνεται άμεσα σε υποβλητική, μεταφυσική παρουσία. Ή καλύτερα σε πομπό και δέκτη μιας υπερκόσμιας ενέργειας.
Μια απλή, παραδοσιακή, λάμπα πετρελαίου μεταμορφώνεται σε φάρο πολυσήμαντων και πάντοτε υπαινικτικών μηνυμάτων. Ένα χάλκινο βάζο προβάλλει σχεδόν τρισδιάστατο στον χώρο: Πηγή ενέργειας σε ευρηματική αντιδιαστολή με το ηθελημένα μαύρο φόντο. Το κάθε αντικείμενο – όσο ευτελές και αν είναι – μετουσιώνεται σε «φάρο» ζωής με τον πιο υπαινικτικό και ουσιαστικό ποιητικό τρόπο.
Ποιότητα μες από το φως/χρώμα θα μπορούσε να είναι ένας άλλος αποκαλυπτικός τίτλος για την τωρινή ενότητα έργων του εμπνευσμένου και πολυσήμαντου δημιουργού που χειρίζεται ενστικτωδώς τη ζωγραφική με τους ρυθμούς μιας μελωδίας και την αρμονία μιας άφαντης – σε πρώτη όψη – ποίηση».
