Τελικά ο «χουλιγκανισμός» θα παταχθεί; Οι οπαδικοί σύνδεσμοι θα κλείσουν; Οι Κροάτες οπαδοί της Ντυναμό Ζάγκρεμπ θα δικαστούν; Ερωτήματα που οι απαντήσεις τους δεν είναι και δύσκολο να δοθούν εκ του ασφαλούς πλέον. Μια ανθρώπινη ζωή χάθηκε, όπως είχε χαθεί και χθες και προχθές και παραπροχθές. Το οπαδικό συναίσθημα είναι ισχυρό, η αφοσίωση στην ομάδα για κάποιους περίπου ιερή, αλλά ούτε το ένα, ούτε το άλλο δεν μπορούν να οδηγήσουν από μόνα τους στο έγκλημα!
Ο χουλιγκανισμός ήταν και παραμένει μια έκφανση της βίας! Αυτού του είδους η βία έχει βαθιές ρίζες στα έγκατα της παραπαίουσας κοινωνίας που αναπαράγει με κάθε τρόπο και κάθε μέσο την παράνοιά της! Κοινωνίες δομημένες σε ευτελείς αρχές σε ανύπαρκτες αξίες σε έλλειμμα ανθρωπισμού, σε παθογένειες που φέρνει η ανεργία ή που γεννά το τέρας κάθε μορφής ρατσισμού, θα βρουν σίγουρα τους «κρατήρες» απ’ όπου θα εκτοξεύσουν τη «λάβα» του μίσους και εν τέλει του ωμού εγκλήματος!
Όσοι και όσες ψάχνουν πίσω από τα «εμβλήματα» των ομάδων να βρουν το «τέρας» ματαιοπονούν! Αυτό ενυπάρχει εσωτερικά, στην ψυχή και την καρδιά των «τραυματισμένων» από το φανατισμό και το μισανθρωπισμό ανθρώπων. Το φονικό ένστικτο έχει φτάσει στις κερκίδες πριν την έλευση του οπαδικού μπουλουκιού!
Οι «κροτίδες», οι ύβρεις και η έξαψη είναι εκείνο που φαίνεται, αλλά εκείνο που δεν «φαίνεται» είναι κατά πολύ πιο αδιανόητα ολέθριο. Ο «χουλιγκανισμός» δεν πατάσσεται με ποινές όσο σκληρές κι εξοντωτικές κι αν είναι. Η βία των γηπέδων προλαμβάνεται με την διαπαιδαγώγηση μιας ολόκληρης κοινωνίας σε ένα εντελώς διαφορετικό πλαίσιο και αξιακό κώδικα από εκείνον που της παρέχεται σήμερα ως πρότυπο ζωής, όπου υπέρτατη αξία είναι η πάσης φύσεως «δύναμη» που είναι ικανή να υπερκεράσει κάθε άλλη αξία.
Όσο τα κοινωνικά χάσματα βαθαίνουν, όσο η πολιτισμική παρακμή παραχωρεί τη θέση της στο μοντέλο της απόλυτης επιπεδοποίησης των πάντων, οι δολοφόνοι θα εμφανίζονται είτε από τις γειτονιές των πόλεων, είτε από τα γειτονικά κράτη και θα διαπράττουν ειδεχθή εγκλήματα με το πρόσχημα ενός εμβλήματος ή ενός «χρώματος», ενώ εμείς θα κυνηγούμε «χίμαιρες» ως συνήθως…
* Ο Μιχάλης Τζανάκης είναι φιλόλογος-συγγραφέας
