«Manual» (Εγχειρίδιο χρήσης)

Με όλο το σεβασμό θα μπω στη διαδικασία να αναλύσω το γνωμικό ενός τεράστιου φιλόσοφου (και πάνω απ’ όλα ανθρώπου). Ας σταματήσουμε εκείνη την ατελείωτη «προσευχή» του «Θεέ μου, σώσε με». Ας σταματήσουμε να παραιτούμαστε από τις ευθύνες μας και να τις αποδίδουμε σε κάποιον «ανώτερο» που θεωρούμε ότι έχει «χρέος» και «ικανότητα» να μας σώσει. Όπως ορθά έχει πει ο Ghandi «Πρέπει να είσαι η αλλαγή που εύχεσαι να δεις στον κόσμο». Κανένας δεν μπορεί να σε σώσει, αν δεν μπορείς ο ίδιος να σώσεις τον εαυτό σου.
«Ν’ αγαπάς την ευθύνη να λες εγώ, εγώ μονάχος μου θα σώσω τον κόσμο. Αν χαθεί, εγώ θα φταίω», συμπληρώνω μια φράση του Ν. Καζαντζάκη. Ας σταματήσουμε να αποδίδουμε τις ευθύνες στους άλλους. Είναι πολύ πιο ανώδυνο την πιθανή αποτυχία να την χρεώσουμε αλλού. Και, φυσικά, θα νιώσουμε πολύ ανώτερα όντα όταν θα κατηγορήσουμε αυτόν που έχουμε στέψει ως «σωτήρα» μας. Είναι πολύ πιο εύκολο να μην παλέψουμε για την αλλαγή, αλλά να την «αναθέσουμε». Αυτό, όμως, δεν μας οδηγεί στην πρόοδο. Παραμένουμε στάσιμοι και ερεθιζόμαστε με το να βλέπουμε τους άλλους να αποτυγχάνουν.
Ο κόσμος αυτός δεν πρόκειται να αλλάξει αν εμείς οι ίδιοι δεν έχουμε ως προσωπικό χρέος να πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας, με κάθε κόστος. Αν στον κόσμο σήμερα υπήρχε ένας μεγάλος αριθμός ανθρώπων που επιθυμούσε τη δική του ευτυχία περισσότερο απ’ ό,τι επιθυμούσε τη δυστυχία των άλλων, σε μερικά χρόνια θα είχαμε έναν παράδεισο (Bertrand Russell). Σύμφωνα, λοιπόν, με αυτά που με απασχολούσαν και θέλοντας να κατανοήσω το λόγο για τον οποίο επικρατεί αυθαιρεσία και ασυδοσία στον κόσμο μας, αναρωτήθηκα αν τελικά υπάρχουν κανόνες τους οποίους οφείλουμε να ακολουθούμε. Και σε αυτό το σημείο θα ήθελα να αναφερθώ στο manual του ανθρώπου. Δεν θέλω να φανώ αλαζόνας χρησιμοποιώντας τη λέξη manual και ζητάω την κατανόησή σας, αλλά θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας το εξής: Θεώρησα αναγκαίο κάποια στιγμή να μελετήσω το τι η θρησκεία που με έμαθαν να πιστεύω πρεσβεύει. Ανακάλυψα, λοιπόν, ότι ο Χριστιανισμός (ή όποια θρησκεία) είναι ένα από τα σημαντικότερα «manual», που μπορεί να μας βοηθήσει στο να γίνουν οι ζωές μας πιο ουσιώδεις, πιο εύκολες και με λιγότερα προβλήματα. Ο Χριστιανός του σήμερα, όμως, αρκείται στο να παρακαλάει το Θεό του, να του επιρρίπτει ευθύνες. Άρα, ο ρόλος της θρησκείας δεν ερμηνεύεται με τον τρόπο που θα έπρεπε. Έτσι, ο άνθρωπος αρκείται στο να ξέρει ότι κάποιος «άλλος» ελέγχει τη ζωή του και τη «μοίρα» του και είναι υπεύθυνος για τα καλά και τα κακά που μπορεί να συμβούν στη ζωή του. Αυτός ο «άλλος» ενίοτε είναι είτε ο Θεός του, είτε ο ηγέτης του, είτε η ομάδα του, είτε ο γονιός του, ο σύντροφός του, ο εργοδότης του, η Ευρωπαϊκή Ένωση κ.ο.κ.
 Λόγω του ότι «ο μέσος πολίτης είναι ο πιο ευαίσθητος αισθητήρας που υπάρχει επί της γης» έχουμε αυτόματα την τάση να υποκύπτουμε στη χειραγώγηση. «Φυσικά, η οργανωμένη ψυχολογική χειραγώγηση δεν απουσίαζε και παλιότερα, ιδίως από μεριάς ορισμένων θρησκειών που, με σύμμαχο και σταυρό τους την Ενοχή και τον Φόβο, φρόντιζαν ώστε οι πολλοί να μην έρχονται ποτέ σε επαφή με τον Θεό που κατοικεί μέσα τους». (Γιώργος Νοτόπουλος).
Έχοντας, λοιπόν, «αναθέσει» την ευτυχία μας αλλού και ψάχνοντας διαρκώς εφήμερους Παραδείσους, ξεχνάμε να ασχοληθούμε με το τι πραγματικά είμαστε, ποιές είναι οι ανάγκες μας, ποιά είναι η Ιθάκη μας; Δυστυχώς, για την εξυπηρέτηση σκοπών, κυρίως οικονομικών, βαλθήκαμε να ακολουθούμε και να προσπαθούμε να ικανοποιήσουμε ανάγκες, οι οποίες κατά βάση είναι κατασκευασμένες και τις νομίζουμε αφελώς για ολότελα δικές μας. Με αποτέλεσμα να έχουμε ως απόλυτο στόχο ζωής (έμμεσα) την χρηματοδότηση εταιριών που θα μας βοηθήσουν να αποκτήσουμε έναν δανεικό εαυτό, διαφορετικό από τους άλλους.
Έτσι, τα μυαλά μας μπαίνουν σε καλούπια και είμαστε πολύ απασχολημένοι με τα ζητήματα κατανάλωσής μας, ώστε να έχουμε χώρο να ασχοληθούμε με θέματα τα οποία είναι βασικά για την σωματική και ψυχική μας υγεία.
Σημασία έχει να προσπαθήσουμε να κατανοήσουμε τις βαθύτερες ανάγκες μας, να ανακαλύψουμε την εσωτερική μας δύναμη και τότε μόνο θα είμαστε πραγματικά ελεύθεροι.
(Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΥΝΤΟΜΑ)
 (Συμμετοχή Κατερίνα Θεοχάρη)