O κορονοϊός από μια άλλη (αιρετική) οπτική γωνία

Ώστε έτσι λοιπόν! Έρχεται, καταφθάνει, φρενιασμένος και ασυγκράτητος. Διψά για θύματα, για θάνατο ή σωστότερα για πολλές χιλιάδες προαναγγελθέντες θανάτους.
Να λοιπόν, που βρέθηκε ένας …κορονο-ιός να φέρει τα πάνω – κάτω, να βάλει φραγμό στην ακόρεστη δίψα για κατανάλωση, για ταξίδια, στην ατελεύτητη αναζήτηση μιας ανομολόγητης εικονικής ευτυχίας.
Έχει τη δύναμη να καταργεί ακόμη και το καρναβάλι μας, μια από τις λίγες που μας απέμειναν χαρές στη χώρα ετούτη.
Δεν ξέρω -ούτε ενδιαφέρομαι να μάθω- με ποιον ακριβώς τρόπο παρουσιάστηκε στη γη αυτός ο ιός. Δεν με ενδιαφέρει εάν χρόνια ολόκληρα καιροφυλακτούσε μέσα σε σώματα νυχτερίδων ή ερπετών, ανάμεσα σε σκουπίδια και σε κόπρανα ή εάν από εκεί μεταπήδησε σε χοίρους και στη συνέχεια αποφάσισε να εκτονωθεί στον άμοιρο άνθρωπο βάζοντας φρένο στην παραπαίουσα ευτυχία του.
Είμαι βέβαιος ότι η νέα αυτή επιδημία είναι μια εκτόνωση του φυσικού περιβάλλοντος απέναντι στη συνεχή πίεση -στην υπερκατανάλωση και στην εξάντληση των πόρων του δύστυχου πλανήτη μας. Είναι η απάντηση της μητέρας-φύσης στη σχιζοφρενική και απεγνωσμένη αναζήτηση μιας πλαστικής ευτυχίας των σύγχρονων ανθρώπων πίσω απ’ την οποία θα βρεις εύκολα κουλουριασμένο το τέρας της κατάθλιψης. Η «μανία» των ταξιδιών είναι μια αληθινή νεύρωση του σύγχρονου ανθρώπου. Ολοένα πιο συχνά να ταξιδεύεις, ολοένα πιο μακριά, μέχρι τα πέρατα του κόσμου. Άλλωστε είναι αλήθεια, αυτή η μόδα κινεί και την οικονομία.
Έτσι αυξάνουν τα κέρδη γενικώς. Όσο μακρύτερα τόσο καλύτερα. Όσο συχνότερα τόσο περισσότερο ζηλεύουν οι άλλοι! Αεροπλάνα σχίζουν τους αιθέρες μέρα και νύχτα. Αλλά και τα επιχειρηματικά ταξίδια, οι μετακινήσεις για επιστημονικά συνέδρια, οι διεθνείς εκθέσεις δίνουν και παίρνουν, καταναλώνοντας την ενέργεια, εξαντλώντας τις πηγές, υποδαυλίζοντας την απύθμενη απληστία του ανθρώπου.
Μετά από όλη αυτή την ένταση που προκαλεί ο άνθρωπος, είναι αναμενόμενο ότι η ταλαιπωρημένη φύση θα αντιδράσει, θα δώσει ένα σημάδι πως …«φτάνει πια»!
Με ποιον τρόπο διάλεξε να δώσει το σημάδι η φύση; Απλά, με τη μετάλλαξη ενός ή πολλών γονιδίων και με τη δημιουργία ενός άγνωστου, νέου ιού με άγνωστες ικανότητες και ιδιαιτερότητες. Ας το δούμε σαν ένα χαστούκι της φύσης προς τους άφρονες. Τα ακραία φυσικά φαινόμενα, τα πυρηνικά ατυχήματα και τα διάφορα άλλα «αναπάντεχα» (τα οποία άλλωστε όλο και συχνότερα τελευταία συμβαίνουν) είναι απλά παραδείγματα που φανερώνουν την ίδια, πικρή αλήθεια.
Έκπληκτος με κοιτάζεις και σε κοιτάζω αγαπητέ αναγνώστη. Τι μένει σ’ εμάς τους ανθρώπους να κάνομε λοιπόν; Να φορέσομε ατάραχοι τη μάσκα του κορονο-ιού, ή μήπως -αντίθετα- να αφαιρέσομε τη μάσκα της υποκρισίας;
* O Μανόλης Καλλέργης είναι γιατρός