Της ΔΕΣΠΟΙΝΑΣ ΤΣΙΓΔΙΝΟΥ
Ένας βασιλιάς αφέντης
κυβερνούσε…
Το λαό του δυστυχώς
ταλαιπωρούσε!
Ήτανε σκληρός πολύ
με τους ανθρώπους,
τους βασάνιζε πολύ
σ’ όλους τους τόπους!
Μα ένας «μάγος», ο καλός
ήρθε στη χώρα,
τα μελλούμενα να λέει
κάθε «ώρα»…
Όλοι τρέχουνε σ’ αυτόν,
πάνε να μάθουν…
τι τους μέλλει στη ζωή
και τι θα πάθουν!
Το μαθαίνει ο βασιλιάς…
πολύ…ζηλεύει,
που τον μάγο ο λαός του
τον λατρεύει!
Θέλω να ’μαι «ο δυνατός»
σ’ αυτή τη χώρα!
Μόνο εμένα ν’ αγαπούν,
«εδώ και τώρα»!
Από μίσος η ψυχή του
πλημμυρίζει,
ζήλια, φθόνος, μοναχά
τον κατακλύζει!
«Να σκοτώσει θέλει μάγο»
και προστάζει…
Σε συμπόσιο να πάει
τον διατάζει!
«Τα μελλούμενα σαν ξέρεις…»
τον ρωτάει:
«Πότε βγαίνει να πεθάνεις;»
τον προστάζει…
«Μια ημέρα πριν εσένα,
βασιλιά μου!
Τα μελλούμενα αυτό λένε,
άρχοντά μου!»
Μα… χλομιάζει ο βασιλιάς
και κιτρινίζει…
το μαχαίρι στο θηκάρι του
αφήνει…
Μα …τι έχεις, βασιλιά μου;
Τι σε μέλλει;
Χρόνους ο Θεός αφήνει,
όσους θέλει!
Από τότε ο βασιλιάς
γνώμη αλλάζει!
Μάγο στο παλάτι παίρνει,
να διατάζει!
Και ο μάγος «ο καλός»
τον συμβουλεύει,
τον λαό του ν’ αγαπά…
να γαληνεύει!
Η αγάπη κατακτιέται
με αγάπη,
άσε βασιλιά τα μίση
σε μια άκρη!
