Είχα πάντα σε εκτίμηση τον κ. Γιώργο Παπακωνσταντή και σαν αξιωματικό της ΕΛΑΣ και σαν ενεργό πολίτη. Και αυτό τουλάχιστον το έχει αποδείξει αρκετές φορές, ο εκλεκτός φίλος, εκθέτοντας τον εαυτό του σε διάφορες προεκλογικές αναμετρήσεις.
Ο Γιώργος Παπακωνσταντής γεννήθηκε στο Ρέθυμνο. Πέρασε τις πρώτες τάξεις του δημοτικού στο Μελιδόνι Ρεθύμνου και ακολούθως μετανάστευσε οικογενειακώς στην Αθήνα, όπου ολοκλήρωσε τη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. Σπούδασε Οικονομικά στο πανεπιστήμιο Πειραιά, Παιδαγωγικά στο πανεπιστήμιο Κρήτης και Αστυνομικές επιστήμες στις σχολές αξιωματικών και στελεχών της ΕΛ.ΑΣ. Έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Πάντειο πανεπιστήμιο, όπου ολοκλήρωσε το διδακτορικό του στο τμήμα Ψυχολογίας. Δίδαξε για 15 περίπου χρόνια στις Αστυνομικές Σχολές και στο Μεσογειακό πανεπιστήμιο, (πρώην ΑΤΕΙ Κρήτης). Είναι ιδρυτής και πρόεδρος της Αστικής Μη Κερδοσκοπικής Εταιρείας «Κέντρο για την Έρευνα τον Πολιτισμό και την Ισότητα Κρήτης» (Κ.Ε.Π.Π.Ι.Κ). Είναι συγγραφέας έξι επιστημονικών βιβλίων, ενός ακόμα μυθιστορήματος και μίας ποιητικής συλλογής.
Ειλικρινά ντρέπομαι που μέχρι τώρα δεν είχα άποψη για τον συγγραφέα Γιώργο Παπακωνσταντή μέχρι που διάβασα «Το Κορίτσι της Φτελιάς». Και εντυπωσιάστηκα με τον τρόπο που διαχειρίστηκε ένα τόσο σοβαρό κοινωνικό θέμα όπως είναι ο βιασμός. Άνδρας αυτός κι όμως το είδε και το παρουσιάζει από κάθε οπτική. Καθόλου εύκολη ιστορία.
Λέμε για τον βιασμό τόσα και τον καταδικάζουμε. Επί της ουσίας όμως πόσα και πόσα άτοπα δεν ακούγονται. Κάπου βγαίνει και το θύμα θύτης «Τα ‘θελε και τα ‘παθε» λέει ο κάθε άσχετος.
Ακόμα και στην αντιμετώπιση του φαινομένου, γελοίες αναιρέσεις κανόνων και κανονισμών προκαλούν το συναίσθημα.
Συνιστάται από τη μια, σε κάθε κοπέλα αν βρεθεί σε αυτή τη δυσμενή θέση να φροντίσει τουλάχιστον να σώσει τη ζωή της, μη προβάλλοντας αντίσταση, κι όταν πάει να ζητήσει το δίκιο της, το δικαστήριο απαιτεί πειστήρια που να απορρίπτουν το στοιχείο της συναίνεσης. Άντε να αποδείξει η έρημη κοπέλα, ότι «δεν είναι ελέφαντας». «Πιάσε το αυγό και κούρευτο» που λέει και ο απλός λαός μας.
Όλα αυτά, τα, λίαν επιεικώς, παρανοϊκά, πραγματεύεται με μαεστρία ο συγγραφέας. Και κάνει το μυθιστόρημά του «Το κορίτσι της Φτελιάς» ένα αφήγημα που δεν το αφήνεις αν δεν φτάσεις στην τελευταία του σελίδα.
Νόμιζα πως υπερβάλω και σ’ αυτό αν δεν άκουγα, στη βιβλιοπαρουσίαση που έγινε το απόγευμα της Τετάρτης στο Σπίτι του Πολιτισμού να εκφράζεται το ίδιο και η αντιπεριφερειάρχης Ρεθύμνου Μαρία Λιονή. Με την ιδιότητα της δικηγόρου παρουσίασε το βιβλίο η κ. αντιπεριφερειάρχης και πολύ εύστοχα τοποθετήθηκε στα σημεία που δημιουργούν σκέψεις και βαθύτερους προβληματισμούς.
Εντυπωσιακή και η εισήγηση της αντιδημάρχου Ρεθύμνου, υπεύθυνης σε θέματα Τουρισμού κ. Πέπης Μπιρλιράκη που παρουσίασε το βιβλίο από μια πιο κοντά στη γυναικεία αντίληψη οπτική, με μια ειλικρίνεια που μας συγκλόνισε.
Με τη γνωστή του άνεση ο εκλεκτός δημοσιογράφος και πολιτευτής Βασίλης Σκουντής, παρουσίασε το βιβλίο από τη δική του πλευρά, επίσης ενδιαφέρουσα. Περισσότερο ο κ. Σκουντής στάθηκε στον συγγραφέα που από σεμνότητα δεν μας είχε αναδείξει μέχρι σήμερα το σπουδαίο του λογοτεχνικό χάρισμα.
Σε κάθε περίπτωση «Το κορίτσι της Φτελιάς» είναι ένα έξοχο κοινωνικό μυθιστόρημα με πολλά μηνύματα. Στις 412 σελίδες του και παρακολουθώντας την πορεία της Κατερίνας Διαβάτη, που είναι η ηρωίδα του μυθιστορήματος, καθένας βρίσκει και κάτι που τον έχει απασχολήσει είτε προσωπικά είτε παρακολουθώντας την επικαιρότητα γύρω μας, γύρω από τον βιασμό και τα επακόλουθά του.
Η Κατερίνα Διαβάτη είναι μια κλασική στυγνή δικηγόρος της «μοντέρνας» ανθρωποφαγικής σχολής: Δεν έχει ούτε ηθικές αναστολές ούτε κοινωνικές ανησυχίες. Κι έχει καλά θαμμένο κι εκείνο ακόμη το στοιχειώδες, το γνήσιο γυναικείο ένστικτο. Μέχρι τη στιγμή που η πασπαλισμένη με μπόλικη χρυσόσκονη κι επίπλαστη κοινωνική λάμψη – αλλά και με ένα παχύ στρώμα λάσπης και σκουριάς – άχαρη ζωή της, αποφασίζει να της θυμίσει πόσο μικρή είναι η απόσταση ανάμεσα στον ρόλο του θύτη και του θύματος…
Αυτά που αποτελούν και την πεμπτουσία του έργου, είναι τα στοιχεία του σπουδαίου αυτού ανατρεπτικού βιβλίου. Είναι μια λογοτεχνική διεισδυτική ματιά στον κόσμο της σεξουαλικής, και όχι μόνο, κακοποίησης της γυναίκας, και μαζί μια υπενθύμιση για όσα αξίζουν να κατακτήσουν τον αληθινά βαρύ τίτλο «όνειρο ζωής»…
Η δυναμική χαρισματική γραφή του Γιώργου Παπακωνσταντή, δεν απαλύνει τη σκληρότητα του θέματος. Αντίθετα υποβοηθά τον γόνιμο προβληματισμό.
Η καλή συνάδελφος Αγγελική Καλλέργη συντονίζοντας την εκδήλωση στάθηκε στα βασικά αυτά σημεία που έδιναν το έναυσμα σε κάθε εισηγητή να αναπτύξει τις απόψεις του. Και με τον τρόπο αυτό πιστεύω κι όσοι δεν διάβασαν το βιβλίο απέκτησαν το ενδιαφέρον να το προμηθευτούν.
Αυτό που επίσης πρέπει να επαινεθεί, από τη βιβλιοπαρουσίαση που παρακολουθήσαμε, ήταν η πρωτοβουλία της συντονίστριας να ξεκινήσει την εκδήλωση καταδικάζοντας το έγκλημα που έγινε στον Πειραιά με θύμα τον 36χρονο Αντώνη. Ήταν η καλύτερη εισαγωγή, που ανταποκρινόταν στην τραυματισμένη ψυχοσύνθεση κάθε θεατή που δεν θα μπορούσε στη θηριωδία αυτή να μείνει αδιάφορος.
Συνιστούμε «Το κορίτσι της Φτελιάς» (έκδοση Ραδάμανθυς) στους αναγνώστες μας. Είναι από τα βιβλία που θα μας απασχολήσουν για καιρό ακόμα. Είναι το θέμα, είναι οι χαρακτήρες, είναι η ποιότητα γραφής που μας πείθουν για την επιτυχημένη του πορεία στον χώρο των πολυσυζητημένων εκδόσεων.
