Στο φύλλο της 14ης Νοεμβρίου έγραφα πως «τα τείχη όσο γερά κι αν είναι κάποια στιγμή πέφτουν!» και ακόμη στο φύλλο της 28ης Νοεμβρίου με τίτλο «Οδεύουμε για 3ο παγκόσμιο πόλεμο;» έγραφα: «Άραγε έχει γίνει νέα συμφωνία κάτω από το τραπέζι για νέο μοίρασμα του κόσμου;». Δεν διεκδικώ σε καμιά περίπτωση τον τίτλο του επαΐοντος ή του προφήτη, αλλά τα γεγονότα και οι ραγδαίες εξελίξεις των τελευταίων ημερών στη Συρία, φαίνεται να ταυτίζονται αρκετά με τα παραπάνω!
Το καθεστώς της οικογένειας Άσαντ που κυβέρνησε τη Συρία για 53 χρόνια, με τη θερμή υποστήριξη της Ρωσίας η οποία είχε σημαντικές ναυτικές βάσεις στα λιμάνια της, έπεσε! Μια μέρα πριν την πτώση στις (07.12.2024) πραγματοποιήθηκε συνάντηση των ΥΠΕΞ Τουρκίας-Ρωσίας-Ιράν και μεταξύ άλλων ζητήθηκε από τους Ρώσους η παροχή εγγυήσεων για τις στρατιωτικές βάσεις τους στη Συρία από τους Τούρκους! Ο νεοεκλεγείς πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ την ίδια μέρα ανέφερε σε ανάρτησή του στην πλατφόρμα Truth Social, με το μεγαλύτερο μέρος του μηνύματός του γραμμένο με κεφαλαία γράμματα, ότι: «Η Συρία είναι ένα χάος, αλλά δεν είναι φίλη μας και οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν θα πρέπει να έχουν καμία σχέση με αυτό. Δεν είναι δικός μας αυτός ο αγώνας. Αφήστε τον να εξελιχθεί. Μην εμπλέκεστε!»
Τέτοιες δηλώσεις από αρχηγό κράτους που κυβερνά την υφήλιο δεν μπορούν να περάσουν απαρατήρητες σε καμία περίπτωση. Οι ισορροπίες στη μέση ανατολή ανατρέπονται ραγδαία. Η Συρία εθεωρείτο σύμμαχος του Ιράν, βασικό κομμάτι του αραβικού κόσμου, αντίπαλο κράτος στο Ισραήλ, στρατηγικό κομμάτι της Χεζμπολάχ, ένα από τα βασικά κέντρα αντίστασης της κατοχής του Ιράκ και υποστηρικτής της ανεξαρτησίας του Λιβάνου. Απ’ όσο δείχνουν τα γεγονότα με την πτώση της Συρίας, μια ιστορική περίοδος του αραβικού κόσμου ανήκει πλέον στο παρελθόν.
Να υπενθυμίσω ότι ο πατέρας Μπους είχε εξαγγείλει σχέδιο στις αρχές τις 10ετίας του 1990 για μια Μέση Ανατολή υποταγμένη στις ΗΠΑ, σχέδιο που φαίνεται να ολοκληρώθηκε ουσιαστικά με την πτώση της Συρίας η οποία μέχρι τώρα άνηκε στη σφαίρα επιρροής της Ρωσίας.
Τα διπλωματικά παιχνίδια προφανώς είναι τεράστια από όλες της πλευρές και κανένας δεν μπορεί για την ώρα με σιγουριά να προβλέψει τις επόμενες κινήσεις των εμπλεκομένων. Η φαντασία σε τέτοιες περιπτώσεις καλπάζει και καθένας προσπαθεί να προβλέψει, για δικό του όφελος, τις επόμενες κινήσεις στη σκακιέρα των εξελίξεων. Είναι μάλλον αξιοπερίεργη η νωθρότητα της Ρωσίας η οποία παρέδωσε αμαχητί την μέχρι χθες προστατευόμενη της Συρία και φαίνεται σαν η μεγάλη χαμένη του «παιχνιδιού»! Είναι όμως; Θυμίζει λίγο την Αγγλία η οποία με τη λήξη του 2ου παγκοσμίου πολέμου, μη μπορώντας να αντέξει οικονομικά και στρατιωτικά την παγκόσμια κηδεμονία, που είχε μέχρι τότε, την παρέδωσε στις ΗΠΑ! Εδώ μπορεί να συμβαίνουν κατά την ταπεινή μου άποψη παρόμοια πράγματα, που θα φανούν στο αμέσως επόμενο διάστημα. Η Ρωσία ή έχει πάρει εγγυήσεις ότι οι βάσεις της στη Συρία θα διατηρηθούν με κάποιον τρόπο ή έχει γίνει συμφωνία κάτω από το τραπέζι, όπως γίνεται συνήθως, να αφήσει τη Συρία στη δύση και τις ΗΠΑ και να κρατήσει ότι εδάφη έχει κατακτήσει στην Ουκρανία, χωρίς να γίνει ένταξη στο ΝΑΤΟ άλλων χωρών, τουλάχιστον για την ώρα! Μετά από τόσα χρόνια κηδεμονίας – εμπειρίας στον κόσμο, παράλληλα με τις ΗΠΑ, είναι μάλλον αδύνατο για τη Ρωσία να κάνει τόσο τεράστιο διπλωματικό λάθος, χωρίς ανάλογα ανταλλάγματα.
Μετά τον πόλεμο στο Κουβέιτ και την πτώση του Σαντάμ Χουσεΐν οι σημαντικότερες περιοχές του πλανήτη, με τον μαύρο χρυσό, ανήκουν πλέον στη σφαίρα της δύσης και ειδικότερα των ΗΠΑ οι οποίες φαίνεται να έχουν τον αποκλειστικό έλεγχο τους. Επίσης μην ξεχνάμε ότι το Ισραήλ μοναδικός αστυνόμος των ΗΠΑ στην περιοχή, είναι παραδοσιακός σύμμαχος των ΗΠΑ, με ότι μπορεί να σημαίνει κάτι τέτοιο για τη μέση ανατολή. Σημαντικό γεγονός, που δεν πρέπει να μας αφήνει αδιάφορους, είναι η εξωτερική διπλωματία της Τουρκίας, που για μια ακόμη φορά φαίνεται να θριαμβεύει. Όπως φαίνεται είναι άμεσα μπλεγμένη στην όλη κατάσταση αναβαθμίζοντας αισθητά τη σχέση της με τις ΗΠΑ, μετά την περίοδο ψυχρότητας μεταξύ τους, αφού ήταν ίσως ο πολυτιμότερος σύμμαχος τους, τη συγκριμένη χρονική στιγμή. Ευχή δική μας είναι η αναβάθμιση αυτή να μην είναι σε βάρος της χώρας μας!
Είναι απορίας άξιο τι θα πράξει η Ελλάδα, αφού η διπλωματία μας στις διεθνείς εξελίξεις τις τελευταίες δεκαετίες είναι μάλλον μια άγνωστη λέξη, ενώ είτε μας αρέσει, είτε όχι ανήκουμε στη σφαίρα επιρροής των ΗΠΑ και της δύσης,. Το παιχνίδι που παίζεται τώρα στη σκακιέρα της μεσογείου και με τον τρόπο που παίζεται, μόνο ευχάριστο δεν είναι για τη χώρα μας, ειδικότερα μετά τη βεβαιότητα της ύπαρξης υδρογονανθράκων στην περιοχή. Τα συμφέροντα όλων είναι τεράστια, λόγω των κοιτασμάτων. Το αμέσως επόμενο διάστημα θα δείξει κατά πόσο και τι θα χάσει ή κερδίσει η χώρα μας και αν μπορεί να παίξει κάποιο σημαντικό ρόλο, «στη σκακιέρα των εξελίξεων», στην περιοχή.
