«Κράτος επιτελικό»
Τέθηκε πάλι σε προτεραιότητα
με τον ψηλότερο εκθέτη
«το κράτος το επιτελικό».
μα τελικά εκτέθηκαν τελείως
και οι επιτελείς και οι επιτελάρχες!
Θερμή ευχή, να επικρατήσει επιτέλους
στο «κράτος το επιτελικό» λόγω και έργω
το «τελικό αίτιο», το αριστοτελικό!
(Αρκούνε όμως οι ευχές;)
Οι σαλταδόροι
Σάλταρες και του λόγου σου με φόρα
σε ένα μεγαλύτερο, «πιο σίγουρο»
και διαφορετικής φοράς καράβι,
σαγηνευμένος από τις σειρήνες του.
καράβι που έως χθες… κανονιοβολούσες!
Και έγινες «βασιλικότερος του βασιλέως»,
για να κατοχυρώσεις το σαλτάρισμά σου,
υπερβάλλοντας σε «κανονιοβολισμούς»
ενάντια στο πρώην καραβάκι σου,
που, τάχα μου, μετακινήθηκε
από την αρχική του ρότα.
Και όλα αυτά τα λες
«κανονικότητα»!
* * *
Δε λες πια τίποτε
με τ’ όνομά του,
αλλά μετονομάζεις καθετί
ανάλογα με τ’ ό,τι σε βολεύει!
Ένας κοινός σαλταδοράκος είσαι,
δίχως καθόλου θάρρος να παραδεχτείς
πως μεταλλάχθηκες εσύ, όχι ο καπετάνιος
και το πλήρωμά του πρώην καραβιού σου!
(Όχι πως τέτοιες συμπεριφορές απουσιάζουν)
Ξ – έχασες την ουσία του «ωραίου ταξιδιού»
και σ’ ενοχλούν του… «όχλου οι ρετσινιές»
για προδοσία, αποστασία, καρεκλοθηρία,
υπόγεια συναλλαγή ή αναξιοπρέπεια,
που συνοδεύουν το νέο σου ταξίδι
όπως τα ψαροκάικα οι γλάροι!
Και τα χαρακτηρίζεις όλα αυτά
«αντικανονικότητα» και «τοξικότητα»!
«Λόγω απρέπειας»
Δεν τους ενόχλησε αρχικά καθόλου
η επιμελημένα ατημέλητη εμφάνισή του.
Ούτε κι η εύγλωττα αντι-προκάτ
γλώσσα του σώματος του.
Όλα αυτά τα θυμηθήκανε,
μόνο σαν διαπίστωσαν
απ’ τη «συνέντευξη»
ότι δεν ήξερε να κάνει τεμενάδες,
να «συνεργάζεται», να «συμφωνεί»
να «συχνοσυναλλάσσεται» ασυζητητί,
να υπακούει «αυθωρεί και παραχρήμα»
στα «σήκω – σήκω», «κάτσε – κάτσε»,
να ευθυγραμμίζεται με τις «γραμμές»,
να προσαρμόζεται στις υποδείξεις.
Και δήλωσαν ότι τον «έκοψαν»
λόγω απρεπούς εμφάνισης
και όχι απ’ όσα είπε.
Ενώ τον «έκοψαν»
μόνο από αυτά!
Πάλι τα ίδια;
Πάλι θα ξεθαφτούν
απ’ τα συρτάρια
όλα τα θέματα που «καίνε»
και με αποψυγμένες λέξεις
και «προψημένα » αισθήματα
θα επαναληφθούν οι υποσχέσεις
οι παγιωμένες ως «προεκλογικές»;
Μετά, τα θέματα θα τυλιχτούνε
πάλι στις γάζες σαν τις μούμιες
μέχρι να τα ξεθάψουν πάλι
από τα φέρετρα-συρτάρια
οι εκλογές οι επόμενες;
Στημένο το παιχνίδι
και στυμμένο πάλι;
Πάλι ’ναι «όχι» η ευχή!
(Όμως αρκούνε οι ευχές;)
Πού χρόνος!
Τρέχουμε και δε φτάνουμε οι δόλιοι!
Πού χρόνος να ακούσουμε τον άλλο!
Πού χρόνος να μιλήσουμε στον άλλο!
Πού χρόνος να γνωρίσουμε τον άλλο!
Πού χρόνος να στηρίξουμε τον άλλο!
Πού χρόνος να πενθήσουμε δημόσια
μα και να κινητοποιηθούμε μαζικά
για τα «στραβά και τα ανάποδα»!
Πού χρόνος για ενσυναίσθηση!
* * *
Τώρ’ ας τα αφήσουμε αυτά εδώ
και ας καταπιαστούμε με τη λίστα
της χρονοβόρας μας ψυχαγωγίας,
για να ξεσκάσουμε, βρε αδελφέ,
από τον τόσο προβληματισμό!
* Ο Γιώργος Φρυγανάκης είναι φιλόλογος – συγγραφέας
