Β΄ Ενότητα
Η Β΄ Ενότητα, αποτελεί συνέχεια της Α΄ Ενότητας που δημοσιεύτηκε στο προηγούμενο φύλλο.
Η σύγχρονη θεώρηση
Ήδη έχουν περάσει 200 τόσα χρόνια από την Ελληνική επανάσταση και τις πρώτες προσπάθειες συγκρότησης του Ελληνικού κράτους. Πραγματικά, ο πρώτος ελεύθερος γεωγραφικός χώρος, ήταν ο Μωριάς, η Ρούμελη, η Αττικοβοιωτία και η Θεσσαλία. Ακολούθησε η απελευθέρωση και των επόμενων περιοχών, όπως της Κρήτης, της Ηπείρου και της Μακεδονίας. Τέλος μετά την Μικρασιατική εκστρατεία και τη συνθήκη της Λωζάνης, ο γεωγραφικός χώρος του Ελληνισμού, οριστικοποιήθηκε με την προσθήκη της Δυτικής Θράκης και των νησιών του Βόρειου Αιγαίου. Σήμερα πια μετράμε τουλάχιστον ένα αιώνα, με τον πλήρη γεωγραφικό χώρο του σύγχρονου Ελληνισμού. Μάλιστα στη σημερινή δυναμική του Ελληνικού στοιχείου, έρχεται να προστεθούν και οι ιδιαίτερα ακμάζουσες Εθνικές μας κοινότητες των αποδήμων Ελλήνων, όπως των ΗΠΑ, του Καναδά, της Αυστραλίας, της Νότιας Αφρικής, της Δυτικής Ευρώπης, αλλά και άλλες μικρότερες σε πολλές άλλες χώρες.
Το έλλειμμα δυναμισμού!
Όμως, παρόλο που ο Ελληνισμός, ντόπιος και απόδημος, βρίσκονται σε αγαστή αρμονία τόσο μεταξύ τους όσο και με τον διεθνή χώρο, είναι από όλους παραδεκτό ότι παρουσιάζει πολύ χαμηλό δυναμισμό και παντελή έλλειψη έμπνευσης. Η χώρα μας καθ΄ όλη την εκατονταετή αυτή πορεία της, παρουσιάζει μια ιδιαίτερα «μίζερη πορεία» που σίγουρα δεν αρμόζει στο δυναμισμό και την πηγαία έμπνευση που πάντα χαρακτήριζε την Ελληνική σκέψη και το ταμπεραμέντο του λαού μας! Εκτίμησή μας είναι πως οι λόγοι που σχετίζονται με την τουλάχιστον λανθασμένη διαχείριση της τύχης του Ελληνικού λαού και που ενοχοποιούνται για την υπάρχουσα κακοδαιμονία, είναι κυρίως εκείνοι της πολιτικής διακυβέρνησής του. Κορυφαίος παράγοντας που συνετέλεσε σε αυτή την ομηρία της Ελληνικής σκέψης αλλά και στην έλλειψη εμπνευσμένης δημιουργίας εκτιμούμε πως ήταν η εμπλοκή του «πολιτειακού παράγοντα της βασιλείας» στις επιλογές των κυβερνήσεων του Ελληνικού λαού. Θεωρούμε ότι η εμπλοκή αυτή, πάντα «νόθευε» τη βούληση του λαού για την ελεύθερη επιλογή των κυβερνώντων του. Εξ αιτίας αυτής της εμπλοκής πλείστα δεινά επιφυλάχθηκαν για τον λαό μας, το δε τελευταίο εξ αυτών ήταν και η κήρυξη της επτάχρονης δικτατορίας των συνταγματαρχών του 1967!
Οι πολιτικές αγκυλώσεις
Αυτές οι αγκυλώσεις στο πολιτικό μας σύστημα εκτιμούμε πως ενοχοποιούνται για την σημερινή κατάσταση της χώρας μας, στο να βρίσκεται δηλαδή στο φάσμα των ελάχιστα ανεπτυγμένων χωρών της Ευρώπης. Σαν αποτέλεσμα των στρεβλώσεων στη διακυβέρνηση της χώρας μας τόσο σε κοινωνικό όσο και σε οικονομικό επίπεδο, ήταν η ανυπαρξία ολοκληρωμένου μοντέλου ανάπτυξης. Η εφαρμογή ενός τέτοιου μοντέλου ανάπτυξης, το οποίο μάλιστα είχε εκπονηθεί ήδη από το 1962 από τον τότε σύμβουλο του υπουργείου Εθνικής οικονομίας καθηγητή τότε του Πανεπιστημίου Καλιφόρνιας των ΗΠΑ, Ανδρέα Παπανδρέου, με 12 «διαρθρωτικά προγράμματα», ποτέ δεν προχώρησε. Τελικά, αυτή η δίχως πυξίδα πορεία της χώρας μας, είχε σαν αποτέλεσμα τη δημιουργία ενός καχεκτικού κοινωνικού χώρου, με πολύ χαμηλή αυτοεκτίμηση. Έτσι διαμορφώθηκε η σύγχρονη Ελληνική κοινωνία που χαρακτηρίζονταν από:
α. Την υπερσυγκέντρωση πληθυσμού σε 4-5 μεγάλα αστικά κέντρα, Αθήνα – Θεσσαλονίκη – Πάτρα – Ηράκλειο -Λάρισα, που είχε σαν αποτέλεσμα την ερήμωση της υπαίθρου.
β. Την επιλεκτική μεταχείριση των πολιτών εκ μέρους της διοίκησης που είχε σαν αποτέλεσμα την άνιση κατανομή πόρων και την επίσης άνιση εξασφάλιση ευκαιριών για τους Έλληνες πολίτες.
γ. Τον αποκλεισμό των χαμηλών κοινωνικών στρωμάτων από τα κέντρα λήψης αποφάσεων ,ακόμη και για εκείνες τις αποφάσεις που τα αφορούσαν αποκλειστικά.
Έλλειψη έμπνευσης
Είναι φανερό πως τις τελευταίες δεκαετίες και οι τρεις παραπάνω παράγοντες που οδήγησαν στην άδικη και μη ισόρροπη ανάπτυξη της Ελληνικής κοινωνίας, συνεχίζουν να υφίστανται. Εκτίμησή μας είναι πως σήμερα πια, ο αποτελεσματικότερος παράγοντας που θα αποτελούσε το έναυσμα για τη δημιουργία ισχυρών αναπτυξιακών προοπτικών, θα ήταν η ιδιαίτερη προσπάθεια εκ μέρους των κυβερνήσεων για την αισθητή βελτίωση του πραγματικού μορφωτικού επιπέδου όλων ανεξαιρέτως των νέων μας! Η πραγματική λοιπόν αναβάθμιση του επιπέδου των παρεχόμενων γνώσεων, τόσο στο θεωρητικό όσο και στον τεχνοκρατικό τομέα, θα δώσει μεγάλη ώθηση στη δραστηριοποίηση και στη δημιουργία έμπνευσης στους νέους μας. Είναι τόσο απαραίτητο σήμερα στην εποχή του μεγάλου ανταγωνισμού και της παγκοσμιοποίησης να υπάρχει ενεργή συμμετοχή των πολιτών και ειδικά των νέων.
Η μεγάλη ευκαιρία και ένα νέο υπουργείο!
Υπάρχουν εκτιμήσεις πως σήμερα βρίσκονται σε χώρες κυρίως της Ευρώπης και της Αμερικής ίσως και 400.000 Έλληνες νέοι επιστήμονες, οι οποίοι ξενιτεύτηκαν τα τελευταία 15 χρόνια λόγω της οικονομικής κρίσης που ενέσκυψε στη χώρα μας. Στόχος των Ελληνικών κυβερνήσεων θα πρέπει να είναι ο επαναπατρισμός όσων περισσότερων από αυτών είναι δυνατόν. Το πολύ μεγάλο αυτό επιστημονικό δυναμικό το οποίο μάλιστα είναι και πολύ υψηλής στάθμης σπουδών και γλωσσομάθειας, θα λειτουργήσει ως μοχλός μορφωτικής αλλά και επαγγελματικής έκρηξης για την οικονομία της χώρας μας. Προτείνεται λοιπόν η ίδρυση ενός νέου υπουργείου, του «Υπουργείου επαναπατρισμού», το οποίο μάλιστα θα αναφέρεται απευθείας στον εκάστοτε πρωθυπουργό. Σκοπός του θα είναι να συντονίζει τις ενέργειες των σχετιζόμενων υπουργείων Παιδείας, Εθνικής οικονομίας, Ανάπτυξης, Υγείας και άλλων, για την προσπάθεια επαναπατρισμού των ξενιτεμένων αυτών επιστημόνων. Ο στόχος θα έχει βραχυπρόθεσμους αλλά και μακροπρόθεσμους στόχους. Εκτίμησή μας είναι ότι η διαδικασία αυτή θα διαρκέσει δεκαετίες αφού θα πρέπει να ρυθμίζονται και να διευθετούνται συνεχώς και τα προκύπτοντα νέα δεδομένα.
****
Όμως πιο πολύ απ΄ όλα αυτά διερωτόμαστε αν ήταν δυνατόν μια προηγμένη Ευρωπαϊκή ή Βορειο- Αμερικανική χώρα, να είχε εκτός της επικράτειάς της πολίτες της, όπως τον Κώστα Δασκαλάκη, τον Μανώλη Κέλλη, τον Μιχάλη Μπλέτσα και εκατοντάδες άλλους εξ ίσου σπουδαίους Πανεπιστημιακούς δασκάλους και ερευνητές, και δεν θα μεταχειρίζονταν παντοίους τρόπους για να τους επαναφέρει πίσω! Αυτό θα ήταν εκείνο που θα επέφερε τη μεγάλη αλλαγή για τον νεότερο Ελληνισμό. Θα τον έβγαζε από τη σημερινή του εσωστρέφεια που τον κατατρώγει και τη μετριότητα που αυτοβιώνει. Είναι σίγουρα τόσο μεγάλο το διακύβευμα, όσο και ένα πραγματικό θαύμα! Όμως η συνθήκη αυτή, ήδη έχει ξανασυμβεί για τον Ελληνισμό, καθόσον οι θεοί του, πάντα τον συντροφεύουν στα βήματά του!
****
Η προσδοκώμενη 5η περίοδος λαμπρότητας
Ο Ελληνισμός λοιπόν έχοντας καταγράψει εδώ και 200 τόσα χρόνια την τελευταία του λαμπρή αναλαμπή στην ιστορική του διαδρομή, εκτιμούμε πως σήμερα βρίσκεται σε μια νέα πρόκληση συνείδησης! Όπως και στις παλιότερες περιόδους έκλαμψης, ο Ελληνισμός συναντήθηκε με την ιστορία γιατί το πίστεψε, έσφιξε τα δόντια του και υπερέβη τον εαυτό του σε προσπάθεια. Αυτό τον οδήγησε στο να αποκτήσει πολύ υψηλή αυτοπεποίθηση, που ήταν και η απαρχή της εξύψωσής του. Με την απόκτηση μιας τέτοιας υψηλής αυτοπεποίθησης, η πορεία είναι προδιαγεγραμμένη επιτυχής! Ακράδαντη πεποίθησή μας είναι πως το κλειδί για μια νέα αναλαμπή του Ελληνισμού θα είναι η επιτυχημένη προσπάθεια για τον επαναπατρισμό των ξενιτεμένων αυτών τέκνων του, τα οποία συνθέτουν μια τεράστια προστιθέμενη αξία για την Ελλάδα μας. Μπορούμε αλήθεια να αναλογιστούμε το πόσο απόθεμα ψυχισμού διαπνέεται στο σύνολο αυτών των ξενιτεμένων μας! Όμως πιο πολύ απ΄ όλα αυτά διερωτιόμαστε αν ήταν δυνατόν μια προηγμένη Ευρωπαϊκή ή Βορειο – Αμερικανική χώρα, να είχε εκτός της επικράτειάς της πολίτες της, όπως τον Κωνσταντίνο Δασκαλάκη, τον Μανώλη Κέλλη, τον Μιχάλη Μπλέτσα και εκατοντάδες άλλους εξ ίσου σπουδαίους Πανεπιστημιακούς δασκάλους και ερευνητές, και δεν θα μεταχειρίζονταν παντοίους τρόπους για να τους επαναφέρει πίσω! Αυτό θα ήταν εκείνο που θα επέφερε τη μεγάλη αλλαγή για τον νεότερο Ελληνισμό. Θα τον έβγαζε από τη σημερινή του εσωστρέφεια που τον κατατρώγει και τη μετριότητα που αυτοβιώνει. Είναι σίγουρα τόσο μεγάλο το διακύβευμα, όσο και ένα πραγματικό θαύμα! Όμως η συνθήκη αυτή, ήδη έχει ξανασυμβεί για τον Ελληνισμό, καθόσον οι θεοί του, πάντα τον συντροφεύουν στα βήματά του!
