Κατά τη διαδικασία ψηφοφορίας στις γαλλικές εκλογές του Α’ γύρου στη φίλη χώρα, διαφαινόταν ως το πιο πιθανό αποτέλεσμα στις 7 Ιουλίου να υπάρξει εμπλοκή στο γαλλικό κοινοβούλιο. Διαφαίνεται όμως, ότι οι φερόμενοι ως κερδισμένοι μπορεί να μην είναι η Λε Πεν και ο (ίσως) νεότερος Γάλλος πρωθυπουργός Μπαρντελά. Για να δημιουργηθεί φραγμός στην ακροδεξιά του γαλλικού Εθνικού Συναγερμού απαιτείται άμεση και σημαντική δουλειά μεταξύ του κόμματος του προέδρου Μακρόν και της Αριστεράς που ήλθε δεύτερη στον περίεργο αυτό αγώνα δρόμου.
Στην περίπτωση που δεν επιτευχθεί συμφωνία μεταξύ του τρίτου κόμματος του Μακρόν και του δεύτερου της γαλλικής αριστεράς ως εναλλακτική λύση, θα δημιουργηθεί το πρόπλασμα να οδηγηθεί η Ευρώπη σε σημαντική διατάραξη των δυτικών αξιών και συμμαχιών που ο Πούτιν και ο Σι Τζινπίνγκ μπορεί μόνο να ονειρεύονταν! Και τελικά όλοι θα θυμηθούν τον θανόντα προσφάτως γηραιό Κίσινγκερ που ζητούσε πριν δύο χρόνια να σταματήσει ο πόλεμος Ουκρανίας – Ρωσίας με όσα ήδη είχαν χαθεί για τη Ουκρανία.
Και επιμένουμε ότι εκεί οδηγούν οι βεβιασμένες ενέργειες των (άσκεφτων) ταγών της Ευρώπης και πρωτίστως του καταβαραθρωμένου Γάλλου προέδρου, που οραματίστηκε την ποδηγέτηση της Ρωσίας, χωρίς να μελετήσουν τις επιπτώσεις των κυρώσεων που επέβαλαν και εξακολουθούν να επιβάλουν. Με ένα σύμμαχο των Γάλλων, τον καγκελάριο Σόλτζ τα πράγματα έφθασαν εκεί που είναι, χωρίς τίποτα να προϊδεάζει ότι ο Εθνικός Συναγερμός δεν θα μπορέσει να κερδίσει εναντίον ενός Ρεπουμπλικανικού Μετώπου.
Το κόμμα του Τζορντάν Μπαρντελά και της Μαρίν Λεπέν ήρθε πρώτο στις βουλευτικές εκλογές στον πρώτο γύρο. Το πλέον εφικτό σενάριο μετατρέπει τον Γάλλο πρόεδρο σε εκτελεστή της πολιτικής που οραματίζεται η γαλλική αριστερά, αφού κατάφερε ο λαός αυτός να συνασπιστεί γύρω από το σύνολο των αριστερών δυνάμεων με την πλούσια ιστορία. Χωρίς αυτό να σημαίνει και πολλά πράγματα, γιατί παραέχει μεγαλώσει ο μαύρος όφις της ακροδεξιάς στη χώρα αυτή και μπορεί ακόμη και τώρα να καταλάβει την εξουσία πράγμα που οι Ευρωπαίοι δημοκράτες κάθε απόχρωσης απεύχονται.
Και εμείς, από την πλευρά μας, εξακολουθούμε να είμαστε απομακρυσμένοι παρατηρητές των λάθος αποφάσεων που έχουν ληφθεί επί σειρά ετών με τις κυρώσεις κατά της Ρωσίας, συρόμενοι πίσω από το αμερικάνικο άρμα που ξέμεινε και αυτό από καύσιμα προώθησης. Χωρίς να μπορούμε να κάνουμε κάτι περισσότερο από το να θίγουμε ότι η πτώχευση του πληθυσμού της Ευρώπης είναι προ των πυλών, λόγω των αποφάσεων για τις κυρώσεις, οι οποίες οδήγησαν σε:
- εκρηκτικές τιμές την ενέργεια και τις επιπτώσεις στην παραγωγή βιομηχανικών αγαθών,
- στέρηση πρώτων υλών για παραγωγή λιπασμάτων απαραίτητων «διπλασιαστών» της αγροτικής παραγωγής,
- έντονη διατάραξη της εφοδιαστικής αλυσίδας που εκτίναξε τις πληθωριστικές πιέσεις των αγαθών με προφανή αδυναμία των νοικοκυριών να προμηθευτούν τα απαραίτητα προς το ζην.
Η Γαλλία όμως είναι μια χώρα που έχει στηρίξει την αναπτυξιακή της διαδικασία σε μέγιστο βαθμό στην Ε.Ε., χορηγώντας της και σημαντικό ποσοστό των ετήσιων δαπανών μαζί με τη Γερμανία για τη λειτουργία της Ε.Ε. Στο όλο σκηνικό η Γαλλία είναι σήμερα μια χώρα με σημαντικό ποσοστό μεταναστών που δημιουργούν πλέον, φόβο στο μέσο Γάλλο ιθαγενή που αναγκαστικά οδεύει προς εκείνους που φωνάζουν να κλείσουν τα σύνορα! Το πρόβλημα της μετανάστευσης ορίζεται λοιπόν, ως ένα παλαιό μεν, αλλά νέο, ως προς τις επιπτώσεις, ζήτημα του τρίπτυχου που ορίζεται ως χώρα προέλευσης – διέλευσης και προορισμού. Ας μη λησμονούμε ότι χώρες όπως η Γαλλία έχουν κερδίσει τα μέγιστα από την καταλήστευση των αποικιών και άλλων εθνών στις υπόλοιπες Ηπείρους γέννησης της μετανάστευσης, Αφρική, Ασία, με έμφαση τη Μέση και την Εγγύς Ανατολή και τη Λατινική Αμερική. Και επιπροσθέτως, χώρες διέλευσης όπως η χώρα μας έχει πληρώσει τα μέγιστα για τη μετανάστευση και τη λαθρομετανάστευση. Η επικράτηση της γαλλικής ακροδεξιάς θα εντείνει το πρόβλημα αυτό.
Από την άλλη πλευρά οι Γάλλοι είδαν την πρόθεση του Μακρόν να αποστείλει στρατεύματα, εκτός των άλλων στρατιωτικών όπλων και εφοδίων στην Ουκρανία, κινδυνεύοντας να εμπλέξει ολόκληρη την Ευρώπη σε αχαρτογράφητα νερά και επιβιώσει εξαιρετικά δύσκολες, έως αδύνατες! Εδώ μάλλον η διάθεση των Γάλλων ήταν τιμωρητική, γι’ αυτό και σηκώθηκαν από τον κυριακάτικο καναπέ τους και πήγαν μαζικά να ψηφίσουν.
Αυτό σημαίνει ότι με οποιαδήποτε εναλλακτική λύση γαλλικές στρατιωτικές δυνάμεις δεν πρόκειται να κατευθυνθούν προς την Ουκρανία.
Πράγμα που πρέπει να μας χαροποιεί και να διαδραματίσει ρόλο ως προς την υιοθέτηση άλλης στρατηγικής που μπορεί να οδηγήσει τα μέρη σε διαπραγματεύσεις, για να σωθούν ανθρώπινες ζωές. Οι ζωές αυτές σήμερα χάνονται στο πλαίσια ανυπαρξίας θέλησης για ειρήνη. Ίσως οι εξελίξεις αυτές να προϊδεάζουν μια καλυτέρευση της ζωής των Ελλήνων, αν γίνει κατορθωτό να επιστρέψουμε στα πριν της ρωσο-ουκρανικής σύρραξης επίπεδα. Ας δούμε τι θα βγάλει η γαλλική μαρμίτα της επόμενης Κυριακής.
