Συγκίνηση αλλά και μεγάλη χαρά. Δεκάδες πρόσωπα με χαμόγελο. Κάποιες στιγμές έβλεπες έναν ευχάριστο αιφνιδιασμό, μια έκπληξη, όταν κάποιος χτυπούσε την πλάτη κάποιου άλλου. Κι ύστερα αναγνωρίζοντας ο ένας τον άλλο, άνοιγαν τις αγκαλιές τους.
Η συγκίνηση, η έκπληξη και η χαρά ήταν τα συναισθήματα που κυριαρχούσαν, το βράδυ της Τετάρτης, εκεί πίσω από τη νομαρχία, όπου με φόντο το ηλιοβασίλεμα, είχαν δώσει το ραντεβού τους παλιοί συμφοιτητές πανεπιστημιακών σχολών του Ρεθύμνου κατά τα έτη 1977-1998, στα Περιβόλια. Ένα ραντεβού που σχεδίαζαν χρόνια και επιτέλους υλοποιείται. Η πρωτοβουλία της δημιουργίας του civitas rethymnae, της διαδικτυακής ομάδας στο Facebook, μια ιδέα του παλιού απόφοιτου της σχολής ΦΚΣ του 1997 Νίκου Ζαρταμόπουλου, στο Facebook, ήταν η αρχή της εξ αποστάσεως σύνδεσης τεσσάρων γενιών συμφοιτητών και η συνέχεια είναι αυτή της επιστροφής πολλών εξ αυτών στο Ρέθυμνο και της προσωπικής πλέον συνάντησής τους ύστερα από χρόνια.
Ο Νίκος Ζαρταμόπουλος δεν έκρυψε τη συγκίνησή του, λέγοντας: «Μεγάλη η συγκίνηση σήμερα. Είναι κάτι που δεν έχει ξαναγίνει. Ο κόσμος που συμμετέχει στη διαδικτυακή ομάδα υπέβαλε αυτή την ιδέα, έγινε μια προσπάθεια οργάνωσης, όλοι ανταποκρίθηκαν και τα καταφέραμε. Είναι μεγάλη η αγάπη μας για το πανεπιστήμιο και για την πόλη. Θα χαρούμε, θα συγκινηθούμε, θα διασκεδάσουμε, θα προβληματιστούμε. Είναι μια πολιτεία για εμάς το Ρέθυμνο και το πανεπιστήμιο. Νοιώθουμε ότι είμαστε πολίτες αυτής της πόλης. Μας αρέσει να συγκινούμαστε με τα ωραία πράγματα και το Ρέθυμνο είναι κάτι ωραίο. Είμαστε η πρώτη Πανεπιστημιούπολη που κάνει κάτι τέτοιο».
Όπως μας ανέφερε ο Δημήτρης Στεμπίλης, απόφοιτος Φιλοσοφικής: «Σήμερα είναι μια ιδιαίτερη στιγμή γιατί μετά από τόσα χρόνια τέσσερις γενιές φοιτητών ξαναβρίσκονται στο Ρέθυμνο. Η ιδέα ξεκίνησε μέσα από τη διαδικτυακή μας ομάδα. Και είναι πρωτόγνωρο όλο αυτό για τις Πανεπιστημιουπόλεις όλης της Ελλάδας. Το πανεπιστήμιο Κρήτης, ο δήμος Ρεθύμνης, η Περιφέρεια Κρήτης, το Ελληνικό Μεσογειακό πανεπιστήμιο, αγκάλιασαν την προσπάθειά μας και είχαμε τη στήριξή τους έτσι ώστε η ερασιτεχνική αυτή ιδέα να πάρει τις διαστάσεις ενός πολιτιστικού γεγονότος. Το πιο σημαντικό είναι ότι βρεθήκαμε όλοι εδώ. Δεν είναι μόνο η νοσταλγική διάσταση αυτής της αντάμωσης, αλλά είναι και η γνωριμία με το Ρέθυμνο του σήμερα».
Η Χαρά Κυριακάκη, αποφοίτησε από το τμήμα Φιλολογίας το 1994 και όπως μας λέει: «Σήμερα βλέπουμε όλοι τον ενθουσιασμό των παλιών συμφοιτητών που έχουμε μαζευτεί εδώ. Ήταν μια αυθόρμητη και ομαδική ιδέα για όλους εμάς που αποφασίσαμε να το οργανώσουμε. Κάποιοι αφιέρωσαν πολύ ουσιαστικό χρόνο για να έχουμε μπροστά μας αυτό το τετραήμερο των εκδηλώσεων και είναι σίγουρα πολύ ελπιδοφόρο το γεγονός ότι μέσα από ένα δίκτυο συνέβη αυτό. Όλοι μας είχαμε κοινή αφετηρία το Ρεθυμνάκι μας, όπως μας αρέσει να το αποκαλούμε, το Ρέθυμνο της νιότης μας, των ονείρων που κάναμε, των σχεδίων για την επαγγελματική μας πορεία. Παρότι οι μέρες είναι δύσκολες για τη χώρα μας, δεν μπορούμε να κρύψουμε σήμερα τη χαρά μας. Το μυαλό μας είναι σε όλους τους ανθρώπους που μάχονται με τις φωτιές αλλά πραγματικά όλο αυτό το εγχείρημα που υλοποιήθηκε, το βλέπουμε ως μια μοναδική ελπίδα για το πως πολλοί άνθρωποι ενώνονται και πετυχαίνουν έναν στόχο. Για εμάς που περάσαμε από εδώ, ζήσαμε τους νεανικούς μας έρωτες και τις πρώτες μας επιτυχίες, πραγματικά αυτό μας δίνει μια νέα ώθηση να ξεκινήσουμε για νέα σχέδια και όνειρα, και να συναντηθούμε ξανά. Ποιος ξέρει, του χρόνου μπορεί να είμαστε πάλι εδώ».
Συγκινημένος και ο Ηλίας Παπαχατζής, απόφοιτος Φιλολογίας (1983-1987) αναφέρει: «Πριν από λίγο καιρό είχαμε την ιδέα να βρεθούμε. Η αρχική μας συνάντηση είχε μόνο τρία άτομα κατόπιν πολλών αναβολών, μετά από την πρώτη συνάντηση όμως το πράγμα φούντωσε τόσο πολύ που μιλάμε τώρα για πάνω από 500 συμμετοχές φίλων, συναδέλφων και συμφοιτητών. Ήρθαμε να θυμηθούμε τα παλιά, να συνδέσουμε το σήμερα, να στοχαστούμε που πάμε, να μπορέσουμε να ανατροφοδοτήσουμε το είναι μας και το εγώ μας. Κάποιοι ήρθαν από πολύ μακριά και αυτό συγκινεί. Όπως λέγεται, το Ρέθυμνο είναι ένας τόπος τόσο ιδιαίτερος που πάντα κάποιος έχει την ανάγκη να επιστρέψει. Αυτό μας καθορίζει και συγκινούμαστε ήδη».
Απόφοιτος του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης, ο Γιάννης Καρακάσης, με δυο κουβέντες μόνο εκφράζει αυτό που νοιώθει: «Μεγάλη η συγκίνηση βλέποντας ανθρώπους που περάσαμε τόσες πολλές όμορφες στιγμές κάποτε μαζί στο Ρέθυμνο».
Η Καίτη Ρεμπατσουλέα, απόφοιτη του τμήματος Νηπιαγωγών δηλώνει τα συναισθήματα που της γέννησε αυτή η συνάντηση λέγοντας: «Είναι ανάμικτα τα συναισθήματα της συνάντησης. Όλο αυτόν τον καιρό είχα μεγάλη αγωνία να πάνε όλα καλά με την προετοιμασία. Αυτή την στιγμή που είμαι εδώ τα έχω ξεχάσει όλα, δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψω αυτό που αισθάνομαι, πρωτόγνωρο συναίσθημα, πολύ όμορφο, και την ίδια χαρά εκλαμβάνουμε από όλους».
