Το βράδυ της Δευτέρας 3 Μαΐου, στη Θεσσαλονίκη παρακολουθήσαμε την εκπληκτική κορύφωση της μέτα – πολιτικής που έχει λανσάρει από την πρώτη στιγμή της παρουσίας του στην Ελλάδα ο Στέφανος Κασσελάκης.
Αυτό το υβρίδιο αμερικανικού reality show και ελληνικού μελοδράματος, μια συνάντηση Ντόναλντ Τραμπ και Νίκου Ξανθόπουλου στο ίδιο πρόσωπο, μας προσέφερε μια στιγμή απόλυτου και γνήσιου σουρεαλισμού, παρουσιάζοντας τα οικονομικά του στοιχεία κατά τη διάρκεια προεκλογικής συγκέντρωσης στη Θεσσαλονίκη!
Προφανώς το excel που είδαμε σε γιγαντοθόνη δεν αποτελεί κατά κανένα τρόπο πόθεν έσχες. Άλλωστε ο κ. Κασσελάκης έχει περιθώριο μέχρι τέλη Ιουνίου για να καταθέσει τέτοιο.
Αυτό που είδαμε ήταν κάτι άλλο, κάτι το οποίο είναι δύσκολο να περιγράψεις, διότι δεν έχει προηγούμενο όσον αφορά στη χώρα μας.
Ας αφήσουμε στην άκρη το περιεχόμενο του excel και την ευθεία σύγκρουση των συγκεκριμένων στοιχείων με την πραγματικότητα (δεν βγαίνει ο λογαριασμός για να το πούμε απλά αλλά και σε πολλές ακόμα περιπτώσεις πολιτικών δεν βγαίνει ο λογαριασμός).
Και ας σταθούμε λίγο στο στήσιμο του πράγματος: πάνω στην εξέδρα ένας αριστερός ηγέτης να μιλάει για επενδυτικά προϊόντα εκατομμυρίων δολαρίων, και από κάτω αριστεροί ψηφοφόροι που θέλουν να ανατρέψουν την φιλελεύθερη, καπιταλιστική πολιτική της κυβέρνησης (και της Ευρώπης). Και όλα ετούτα με επένδυση το δακρύβρεχτο αφήγημα του αυτοδημιούργητου νέου που πέρασε πολλά στη ζωή του, μα τα κατάφερε με τον ιδρώτα, το ταλέντο και την αξία του (και χάρη στις ευκαιρίες που του προσέφερε το καπιταλιστικό σύστημα ίσως; λεπτομέρειες…).
Όσο κι αν το στερεότυπο του πτωχού πλην τίμιου αριστερού που οφείλει να υποστηρίζει τις πολιτικές επιλογές του και με τον τρόπο ζωής του έχει ξεπεραστεί (και καλώς έχει ξεπεραστεί), προφανώς εδώ έχουμε μια κινούμενη αντίφαση. Η οποία, εντούτοις, μάλλον δεν ενοχλεί πραγματικά κανέναν.
Οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ βλέπουν στο πρόσωπό του Κασσελάκη έναν «αντισυστημικό» ηγέτη, με αμεσότητα και ένα κάποιο επικοινωνιακό χάρισμα που καλύπτει το ολοφάνερο κενό του λόγου του σε στοιχειώδες πολιτικό περιεχόμενο. Ή έστω αυτόν που μπορεί σε πρώτη φάση να σταματήσει την κατρακύλα του κόμματος και να προσφέρει μια ψευδαίσθηση ανάκαμψης.
Και η Νέα Δημοκρατία που χρωστά μεγάλο μέρος των εκλογικών επιτυχιών της στο αντί – ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο αρχικά και συνεχεία στον φόβο μην επιστρέψει ο Τσίπρας, στρέφει έντεχνα τη συζήτηση στα καμώματα του Κασσελάκη, προσπαθώντας να δημιουργήσει ένα νέο, βολικό «σκιάχτρο».
Και εντωμεταξύ, αντί να συζητάμε για τα τεράστια προβλήματα της Ευρώπης και της Ελλάδας, αντί οι τελευταίες μέρες πριν τις Ευρωεκλογές να κυλήσουν με κουβέντα για την ακρίβεια που γονατίζει τα νοικοκυριά, μιλάμε για το excel του Στέφανου.
Αυτογκόλ; Μπα. Επένδυση στις εντυπώσεις και στο προφίλ του «μαχητή» που τον «πολεμά το σύστημα».
Το ίδιο σύστημα βέβαια τον οποίο τον θέλει, προφανώς, ως βασικό αντίπαλο.
