Του Θεόδωρου Ι. Ρηγινιώτη
1. Θα αναφέρω πρώτα τι ΔΕΝ θα κάνω:
(α) Δεν θα γίνω πλούσιος μέσω της πολιτικής.
(β) Δεν θα πω ψέματα στον ελληνικό λαό.
(γ) Δεν θα συμμετάσχω σε – ούτε θα συγκαλύψω – περιπτώσεις διαφθοράς ή παρανομίας, είτε προέρχονται από πολιτικά πρόσωπα και ομάδες, είτε από ιδιώτες.
(δ) Δεν θα ψηφίσω, ούτε θα υπογράψω νόμους ή άλλες πολιτικές αποφάσεις σε βάρος της πατρίδας μας και του λαού μας.
Θα κάνω μια ιδιαίτερη αναφορά στο (α). Γενικά οι αποδοχές των βουλευτών θεωρούνται υπέρογκες. Δεν ξέρω πόσες ακριβώς είναι, παρόλο που έχω διαβάσει κάποια αρθρογραφία για τα επίσημα δηλωμένα ποσά. Αυτό που θέλω να διαβεβαιώσω είναι ότι, όσα κι αν είναι, θα κρατήσω μόνο τα βασικά (σημειώνω ότι εκείνο το διάστημα ΔΕΝ θα πληρώνομαι από την εργασία μου ως εκπαιδευτικού) και τα υπόλοιπα θα τα διαθέτω αμέσως κάθε μήνα σε δομές, φορείς ή θεσμούς κοινωνικής ωφέλειας, που θα έπρεπε να χρηματοδοτεί το κράτος και δεν το κάνει.
Θα δημοσιεύω κάθε μήνα όλα τα παραστατικά, που θα αποδεικνύουν τι έλαβα και τι έδωσα, και γενικά τα οικονομικά μου θα είναι στη διάθεση κάθε ελέγχου για απόλυτη διαφάνεια.
Θα ήθελα να αφήνω όλα τα υπόλοιπα χρήματα στο ταμείο του κράτους και να μην τα παραλαμβάνω καθόλου, αλλά επιλέγω αυτό τον τρόπο, ως πιο ωφέλιμο για τον ελληνικό λαό, του οποίου χρήματα είναι αυτά, από τους φορολογούμενους πολίτες. Εφόσον το κράτος δεν ενισχύει όπως οφείλει τις δομές και τους φορείς που συνδέονται με την Υγεία, την Παιδεία, τους ΑμεΑ, τους πολυτέκνους, την οικονομική και πολιτιστική ανάπτυξη του τόπου μας κ.τ.λ., τα χρήματα των Ελλήνων πολιτών, που αποδίδονται στους βουλευτές και υπερβαίνουν μια βασική αμοιβή, είναι πρέπον να διατίθενται στην ενίσχυση όλων των παραπάνω, κάθε φορά και κάπου.
2. Θα φροντίσω για την καταγραφή των προβλημάτων και όλων των θεμάτων που απασχολούν τον λαό της περιφέρειάς μας, τα οποία προτίθεμαι να ακούσω με προσοχή και να προωθήσω στις αρμόδιες υπηρεσίες και στα αρμόδια υπουργεία, χρησιμοποιώντας όλα τα μέσα που έχει στη διάθεσή του ένας βουλευτής, όπως τα λεγόμενα «μέσα κοινοβουλευτικού ελέγχου», που είναι οι αναφoρές, οι ερωτήσεις, οι επερωτήσεις, οι αιτήσεις κατάθεσης εγγράφων κ.τ.λ.
Σημειώνω ότι, όπως γνωρίζουμε, υπάρχουν περιπτώσεις δημόσιων έργων που χαρακτηρίζονται από αδιαφάνεια, με αποτέλεσμα να παραμείνουν ημιτελή και γενικώς προβληματικά. Όλα αυτά καλό είναι να διερευνηθούν, όχι μόνο για τον καταλογισμό ευθυνών (πράγμα απαραίτητο όμως) αλλά πρωτίστως για τη διόρθωσή τους κατά τα πρέποντα. Γενικά, έχω την πρόθεση να φερθώ έντιμα και ηθικά, όπως γνωρίζει – νομίζω – η κοινωνία του Ρεθύμνου ότι συμπεριφέρομαι σε όλη μου τη ζωή.
3. Ένας έντιμος άνθρωπος, που βασίζεται στη συνείδησή του και έχει μεγαλώσει με τις αξίες της παράδοσής μας, ούτε δωροδοκείται, ούτε εκβιάζεται, αλλά ούτε και εκφοβίζεται. Αν δεν μπορεί να πράξει αυτό που πρέπει, λέει την αλήθεια χωρίς μισόλογα και αποχωρεί. Αυτή είναι η πρόθεσή μου, αλλά ελπίζω ότι, με αγώνα και θυσίες, ένας τέτοιος άνθρωπος έχει πολλά να προσφέρει στον τόπο του και στην πατρίδα.
Ο δάσκαλός μου και τα πολιτικά πρότυπα της ΝΙΚΗΣ
Προβληματίστηκα εδώ και καιρό αν έπρεπε να κάνω αναφορά στον σημαντικότερο δάσκαλο της ζωής μου, τον πατέρα μου Γιάννη Ρηγινιώτη († 15 Ιουλίου 2021), γνωστό στην τοπική μας κοινωνία από τα χρόνια που υπηρέτησε στην Εφορία Ρεθύμνου. Καταλήγω στην απόφαση να πω δύο παραδείγματα, για να δείξω τις αρχές που μου δίδαξε και που έχω ως οδηγούς στη ζωή μου. Εξαιτίας αυτών των αρχών ένιωσα ηθικό χρέος να συμμετάσχω στον αγώνα της ΝΙΚΗΣ, επειδή εκεί βρήκα ανθρώπους με τις ίδιες αρχές και όχι στενόμυαλους, ακραίους ή θρησκόληπτους ή ρατσιστές ή υποκριτές ή ακροδεξιούς ή ξενόφιλους («ρωσόφιλους») ή οτιδήποτε άλλο απ’ όσα ψευδώς μας καταλογίζουν.
Ο Γιάννης Ρηγινιώτης ως εφοριακός μισούσε τη διαφθορά και τη δωροδοκία. Όχι μόνο δεν ζήτησε ποτέ χρήματα από κανέναν, αλλά αρνιόταν επίμονα να πάρει ακόμη και όταν του πρόσφεραν. Χρόνια μετά τη συνταξιοδότησή του, άνθρωποι που δεν τους γνώριζα (ας είναι καλά) με συναντούσαν σε ανύποπτο χρόνο και με πληροφορούσαν για την εντιμότητα, αλλά και την καλοσύνη του απέναντι στους φορολογούμενους. Πάντοτε αφιλοκερδώς. Ο ίδιος διηγιόταν ότι, γύρω στο 1975 που έλαβε μετάθεση από την Αθήνα για το Ηράκλειο, ζήτησε και άλλαξε τον προορισμό του, ώστε να έρθει στο Ρέθυμνο, πατρίδα της μητέρας μου. Τότε ο διευθυντής της Εφορίας στην Αθήνα τον κάλεσε και του είπε: «Καλά, χαζός είσαι;» (επί λέξει). «Στο Ηράκλειο είναι τα λεφτά. Το Ρέθυμνο τι θα σου προσφέρει;». Ο πατέρας μου όμως δεν ενδιαφερόταν για «τα λεφτά» αυτού του είδους, αλλά για την ανθρωπιά.
Το δεύτερο παράδειγμα είναι ότι οι γονείς μου (και οι δύο) ποτέ δεν δέχτηκαν να δηλώσουν ψεύτικη ποσότητα λαδιού, για να πάρουν μεγαλύτερη επιδότηση, τα χρόνια που το ποσόν ήταν ανάλογο με την παραγωγή. Ήξεραν ότι γύρω τους χορεύουν «τρελά ποσά», που αντιστοιχούσαν σε «αέρα κοπανιστό», αλλά δεν τα ζήλευαν. Αντίθετα, θεωρούσαν αυτό το κέρδος προϊόν απάτης και έφριτταν. «Είτε την Ευρώπη κλέψεις, είτε το κράτος, είτε έναν άνθρωπο, το ίδιο είναι» έλεγαν.
Στο διάστημα της συμμετοχής μου στον πρόσφατο αγώνα μας, άνθρωποι μου έχουν κάνει την τιμή να με προειδοποιήσουν ότι η πολιτική είναι χώρος διαφθοράς. «Δάσκαλε», μου είπε επί λέξει κάποιος (τον ευχαριστώ από καρδιάς), «νομίζω ότι δεν κάνεις για πολιτικός. Η πολιτική είναι για τα λαμόγια». Κάποιος άλλος (τον ευχαριστώ επίσης) μου τηλεφώνησε κατά τις 4 τα ξημερώματα, για να με προειδοποιήσει ότι δεν ξέρω πού πάω να μπλέξω… Και η αλυσίδα, δόξα τω Θεώ, συνεχίζεται.
Αυτό το πνεύμα της εντιμότητας βρίσκεται στην καρδιά του Κινήματος ΝΙΚΗ. Ο πρόεδρός μας Δημήτρης Νατσιός έχει επισημάνει σε αρκετές ομιλίες του ως παραδείγματα προς μίμησιν για τους σημερινούς πολιτικούς τον Ιωάννη Καποδίστρια και τον Νικόλαο Πλαστήρα. Για τον Καποδίστρια διηγείται: «Όταν ο γιατρός του τον είδε κάτισχνο από την πολλή εργασία για το καλό της πατρίδας και του είπε να αυξήσει την τροφή του, απάντησε: “Ουδέποτε θα επιτρέψω στον εαυτό μου βελτίωση της τροφής μου, παρά μόνο τότε, όταν θα είμαι βέβαιος ότι δεν υπάρχει ούτε ένα ελληνόπουλο που πεινάει”».
Για τον Πλαστήρα (σπουδαίο και έντιμο στρατιωτικό σε δύσκολες εποχές – μεταξύ των οποίων και η Μικρασιατική Καταστροφή – και τελικά πρωθυπουργό της Ελλάδας, πάλι σε δύσκολες εποχές) τονίζει: «Ήταν άρρωστος, έπασχε από φυματίωση και έμενε σε ένα μικρό σπιτάκι στο Μετς, κοντά στο Παναθηναϊκό Στάδιο. Του πρότειναν να του βάλουν τηλέφωνο. Απάντησε: “Μα τι λέτε; Η Ελλάδα πεινάει κι εγώ θα βάλω τηλέφωνο;”. Πολλές φορές με τρόπο έστελνε και αγόραζαν για φαγητό ψωμί, ελιές και λίγο τυρί. Τότε οι γύρω του τού υπενθύμιζαν την ασθένειά του. Και τους έλεγε: “Τι κάνω; Σκάβω, για να καλοτρώω;”. Πέθανε, τον έθαψαν, έψαξαν τις τσέπες του για να βρουν χρήματα, δε βρήκαν τίποτε. Βρήκαν μόνο τη διαθήκη του – μία φράση: “Όλα για την Ελλάδα. Τίποτε για μένα”. Ο γιατρός που έβγαλε το πιστοποιητικό θανάτου μέτρησε 27 σπαθιές και 9 σημάδια από σφαίρες στο σώμα του».
Θα κλείσω αυτό το άρθρο με ένα άλλο παράδειγμα, παλαιότερο. Από τη ζωή του μεγάλου βυζαντινού αυτοκράτορα (και αγίου) Ιωάννη Βατάτζη, που κυβέρνησε με μεγάλη επιτυχία κατά τον 13ο αιώνα έχοντας πρωτεύουσα τη Νίκαια της Μ. Ασίας, ενώ η ΚΠολη ήταν κατακτημένη από τους σταυροφόρους (δεν πρόλαβε να την απελευθερώσει, αν και έθεσε τις βάσεις για την απελευθέρωσή της λίγα χρόνια μετά την κοίμησή του): ο Βατάτζης, όλο το διάστημα κατά το οποίο ήταν αυτοκράτορας, αρνήθηκε να πάρει έστω και ένα νόμισμα από το ταμείο του κράτους. Συνέχισε να ζει με τα εισοδήματα που κέρδιζε από το επάγγελμά του: αγρότης!
Μη νομίζετε όμως ότι ήταν φτωχός και πρόχειρος αγρότης. Εργαζόταν και διαχειριζόταν την περιουσία του έτσι, ώστε είχε άφθονα χρήματα. Λέγεται ότι κάποτε πρόσφερε ως δώρο στη σύζυγό του ένα στέμμα, αγορασμένο αποκλειστικά από τα κέρδη των αβγών που έπαιρνε από τις πάρα πολλές κότες του! Έτσι, αυτό το στέμμα ονομάστηκε χιουμοριστικά «ωάτον», δηλ. στέμμα των αβγών (επειδή στα αρχαία ελληνικά ωόν = αβγό).
Ο Βατάτζης όμως πίστευε ότι ένας ηγέτης πρέπει να ζει μετρημένα, χωρίς υπερβολικές πολυτέλειες. Έτσι, μια μέρα που είδε το γιο του ντυμένο με πολυτελή ενδύματα, τον μάλωσε και του επισήμανε ότι δεν ταιριάζει σε έναν πραγματικό ηγέτη αυτός ο τρόπος ζωής.
Μήπως είναι απαρχαιωμένα και αταίριαστα στην εποχή μας αυτά τα παραδείγματα; Ας το κρίνει ο καθένας. Πάντως αυτό είναι το πολιτικό ήθος της ΝΙΚΗΣ και εκείνου που γράφει αυτές τις γραμμές… Αν θέλεις τέτοιους πολιτικούς, αδελφέ μου, μπορείς να κοιτάξεις προς τα εδώ. Αν όχι, καλά θα κάνεις και θα ψηφίσεις εκείνους που ψήφιζες τόσα χρόνια. Προσωπικά, δεν θυμάμαι να έχω πει σε κανέναν «ψήφισέ μας». Λέω μόνο: ψάξε το, δες ποιοι είμαστε και ποια είναι η πρότασή μας και κάνε αυτό που σου λέει η συνείδησή σου. Απλώς, άκου τη συνείδησή σου. Εκείνη ξέρει.
Ο Θεόδωρος Ι. Ρηγινιώτης είναι Υποψήφιος βουλευτής Ρεθύμνου με τη «ΝΙΚΗ»
