Πριν μερικές μέρες παρακολουθήσαμε την πολυαναμενόμενη τελετή έναρξης των Ολυμπιακών αγώνων στο Παρίσι. Τα συναισθήματα πολλά, ειδικά σε όσους έχουμε ασχοληθεί με τον αθλητισμό, όπως και οι απορίες, οι κριτικές και οι συγκρίσεις με άλλες τελετές έναρξης.
Στην πλειοψηφία τους τα ΜΜΕ σε όλο τον κόσμο μιλούν για μια αποθέωση του κιτς με σάλτσα από γαλλική κουλτούρα. Στο διαδίκτυο η συντριπτική πλειοψηφία σχολίασε αρνητικά, ενώ το κανάλι YouTube, μετά από τις διαμαρτυρίες από όλο τον κόσμο, κατέβασε την τελετή έναρξης!
Είναι θεμιτό σε κάθε χώρα που διοργανώνει ολυμπιακούς αγώνες να θέλει να πλασάρει και κάτι από την κουλτούρα της στον υπόλοιπο κόσμο ο οποίος πιθανόν την αγνοεί. Το ίδιο έκαναν και οι Γάλλοι, προσπαθώντας να περάσουν τα δικά τους μηνύματα, με γαλλική κουλτούρα και ιστορία. Παρουσίασαν μία πληθωρική, τεσσάρων ωρών, όσο γινόταν περιληπτική, αναρχοσυγκινητική γιορτή, στην οποία ήθελαν να δείξουν ότι μπορούν να χωρέσουν οι πάντες στα πλαίσια της ισότητας. Βασικοί πρωταγωνιστές η πόλη του φωτός, το Παρίσι του διαφωτισμού, σύμβολο του νεότερου, δυτικού πολιτισμού, παρέα με το πασίγνωστο ποτάμι της τον Σηκουάνα. Έδειξαν όλα τα παλιά κτήρια του Παρισιού ανακατεμένα με πίνακες γνωστών ζωγράφων όπως τον κλασσικό του Ντελακρουά με την Ελευθερία που οδηγεί τον λαό, το κομμένο κεφάλι της Μαρίας Αντουανέτας, αναφέρθηκαν στα διάσημα μπαλέτα Μουλέν Ρούζ, στη διαφορετικότητα των Λοάτκι και προφανώς σε αρκετά άλλα πολιτιστικά τους, τα οποία εγώ δεν έχω τόση βαθιά γνώση τους για να τα γνωρίζω. Πιθανόν δεν βοήθησαν και οι εκφωνητές της ΤV με τις μάλλον ελλιπείς γνώσεις τους στην περιγραφή τους.
Στον αντίποδα, στην τελετή της Αθήνας το 2004 κυριάρχησαν το ταλέντο, η ευαισθησία και η νοσταλγία δυο μεγάλων δημιουργών του πολιτισμού. Του Δημήτρη Παπαϊωάννου και του δικού μας Ρεθυμνιώτη Γιώργου Κουμεντάκη, οι οποίοι συνδύασαν αρμονικά και μοναδικά την πλούσια ιστορία μας με τις αναφορές τους στο αρχαίο ελληνικό πνεύμα και αθλητικό ιδεώδες. Η τελετή του 2004 έγινε σημείο αναφοράς και τεχνογνωσίας για τις επόμενες ολυμπιάδες και απολαύσαμε στη συνέχεια καλή αντιγραφή της και στο Πεκίνο το 2008.
Η τελετή έναρξης στο Παρίσι του 2024 ήταν μάλλον η χειρότερη τελετή έναρξης Ολυμπιακών αγώνων που έχει γίνει ποτέ! Μοναδική εξαίρεση η οπωσδήποτε εξαιρετική ερμηνεία της Σελίν Ντιόν στο τραγούδι της αγάπης της μεγάλης Έντιθ Πιάφ.
Πρέπει να καταλάβουμε όλοι ανεξαιρέτως, ανεξάρτητα από το διαχρονικά αριστοτεχνικό πλασάρισμα της πολιτικής σ’ αυτούς, ότι οι Ολυμπιακοί αγώνες γίνονται για τους αθλητές και από τους αθλητές! Οι αθλητές είναι η απόλυτη κινητήριος δύναμη των Ολυμπιακών αγώνων και κανένας άλλος! Χωρίς αυτούς δεν υπάρχουν Ολυμπιακοί αγώνες! Δεν υπάρχει Ολυμπιακό κίνημα! Και οτιδήποτε άλλο το συνοδεύει, όπως χορηγοί ας πούμε! Τόσο απλά!
Στο Παρίσι δεν είδα πουθενά να είναι οι αθλητές η κυρίαρχη μορφή της τελετής όπως θα έπρεπε. Με δυσκολία διέκρινες τους σημαιοφόρους στα πλοιάρια. Παράλληλα ενώ η καταγωγή των αγώνων, που όπως όλοι ελπίζω ότι γνωρίζουμε, είναι από την αρχαία Ελλάδα, δεν έγινε κάποια αναφορά σ’ αυτήν, εκτός αν έγινε και δεν το κατάλαβα.
Καλές και θεμιτές οι προσπάθειες κάθε χώρας να παρουσιάσει κάμποση από την κουλτούρα της, για ευνόητους λόγους, λόγω της παγκοσμιότητας των αγώνων και τα πολλαπλά οφέλη που τυχόν θα προκύψουν από την τελετή, αλλά η αναφορά στη γενέτειρα τους και στο αίτιο των αγώνων, είναι οπωσδήποτε αναγκαία και επιβεβλημένη.
Θυμηθείτε την τελετή έναρξης στη Μόσχα το 1980! Από τις καλύτερες που έχουν γίνει ποτέ, μαζί με τη δική μας του 2004, που παρ’ ότι είχε κεντρικό πρόσωπο και μασκότ τον αρκούδο Μίσα, έβριθε από Ελλάδα σε κάθε στιγμή της!
Χωρίς ίχνος σωβινισμού ή εθνικισμού η Τελετή Έναρξης στην Αθήνα το 2004, παραμένει, για τους περισσότερους ειδικούς, η καλύτερη από όλες. Μπορεί να έχουμε το προνόμιο να είμαστε, δια μέσου των αρχαίων προγόνων μας, οι εμπνευστές των ιδεωδών του αθλητισμού, αλλά και οι υπεύθυνοι του 2004 τότε, οι οποίοι επωμίστηκαν το όλο εγχείρημα, σεβάστηκαν το παρελθόν των αγώνων και του πολιτισμού τους στα βάθη των αιώνων, όπως και τον ιερό σκοπό τους.
Οι Γάλλοι θα μπορούσαν να κάνουν σίγουρα μια καλύτερη και όχι βαρετή τελετή όπως αποδείχτηκε, αλλά φάνηκε πως έμπλεξαν πολύ τη νέα εποχή, παραγκωνίζοντας το αθλητικό ιδεώδες και ότι αυτό εμπνέει και πρεσβεύει.
Κι εγώ μοιραία σκέπτομαι διαρκώς τη δική μας τελετή η οποία με τη φαντασία και τη δουλειά των ανθρώπων της, έφτασε τη χώρα μας στον Όλυμπο του παγκόσμιου αθλητικού και πολιτιστικού ιδεώδους, δείχνοντας σε όλους ότι αυτή η μικρή χώρα όταν θέλει, πραγματικά μπορεί και όταν το θελήσουμε, παρά τα διαρκή προβλήματα που έχουμε σαν χώρα, θα μπορέσουμε με οποιεσδήποτε συνθήκες οτιδήποτε, ξανά και ξανά! Η ιστορία μας άλλωστε από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, σε όλες τις εκφάνσεις της, ακόμη και στους πιο δύσπιστους, το αποδεικνύει διαρκώς!
ΥΓ. Καλή επιτυχία στους εκατό αθλητές μας που συμμετέχουν στους αγώνες με την ευχή να πετύχουν το 100% των δυνατοτήτων τους!
