Την παρακάτω επιστολή λάβαμε και δημοσιεύουμε από τον πρόεδρο του Τοπικού Συμβουλίου και του Πολιτιστικού συλλόγου του οικισμού Αμπελακίου, Ανδρέα Βουρβαχάκη και αφορά σε αναφορά του τέως νομάρχη Μανόλη Λίτινα στο ρεπορτάζ που δημοσίευσαν τα «Ρ.Ν.» με τίτλο «Οι Ρεθεμνιώτες θυμούνται τον άνθρωπο και πολιτικό Κώστα Σημίτη» στο χωριό Αμπελάκι και κάποιες παρατυπίες που είχαν εντοπιστεί τη δεκαετία του 90 με αποτέλεσμα να χαθούν επιδοτήσεις.
Σημειώνει ο κ. Βουρβαχάκης: «Με την παραπάνω επιστολή θα θέλαμε να απαντήσουμε σε ένα άρθρο που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα σας στις 7/1/2025 με τίτλο «Οι Ρεθεμνιώτες θυμούνται τον άνθρωπο και πολιτικό Κώστα Σημίτη» και συγκεκριμένα στο σημείο όπου ο πρώην νομάρχης Ρεθύμνου Μανόλης Λίτινας αναφέρεται στο χωριό μας και θεωρούμε ότι θίγει τόσο την ιστορία του οικισμού μας, όσο και το ήθος των κατοίκων του.
Με βάση το άρθρο, κατά τον κ. Λίτινα, ο οικισμός ήταν υπεύθυνος για τις παρατυπίες στο ζωικό κεφάλαιο που είχε ανακαλύψει η Ευρώπη στον νομό το 1994, αλλά και η αιτία για το κόψιμο όλων των επιδοτήσεων και τη στέρηση δισεκατομμυρίων από τους δικαιούχους. Το άντρο ανομίας δηλαδή όλου του νομού που καταδίκασε αθώους κτηνοτρόφους να χάσουν τα λεφτά που δικαιούνταν. Και εδώ αρχίζουν τα ερωτήματα, προς τον κ. Λίτινα και όχι μόνο. Θεωρείτε ότι το Αμπελάκι στοιχειοθετείται σαν άντρο ανομίας από «έναν» έλεγχο σε «ένα» ποιμνιοστάσιο και μάλιστα αρκετά ηλικιωμένου κτηνοτρόφου όπου βρέθηκαν κάποια ζώα λιγότερα; Και πιστεύετε ότι αυτό ήταν η αιτία για την τιμωρία της χώρας και συγκεκριμένα ενός ολόκληρου νομού; Πέρα από το προφανές ότι ένας τόσο μικρός οικισμός, πόση επίδραση μπορεί να έχει σε πανευρωπαϊκές αποφάσεις; Αυτό που όλοι ξέρουμε, λοιπόν, είναι ότι το Αμπελάκι δεν ήταν η αιτία αλλά η αφορμή που έψαχναν κάποιοι για να τιμωρήσουν τη χώρα για τα όργια των παράνομων επιδοτήσεων. Ξέρουμε, όπως και εσείς ξέρετε, ποιες περιοχές συντηρούσαν τέτοιες παράνομες δραστηριότητες και σε τι κραυγαλέο βαθμό, όμως καμία από αυτές δεν αναφέρθηκε ονομαστικά στο άρθρο, αντίθετα στοχοποιήθηκε μόνο το Αμπελάκι. Ξέρουμε επίσης, ότι όλες αυτές οι πρακτικές δεν θα συντηρούνταν αν δεν είχαν τη στήριξη από υψηλότερα «κλιμάκια» για χρόνια, αλλά ούτε για αυτό μπορούμε να μιλάμε. Όπως και όλοι ξέρουμε γιατί οι έλεγχοι, τόσο σε ζωικό όσο και σε φυτικό κεφάλαιο, κατευθύνονταν με μεγάλη συχνότητα σε περιοχές του χωριού μας. Γιατί ήταν σίγουροι ότι οι πιθανότητες παρατυπίας ήταν συγκριτικά ελάχιστες σε σχέση με άλλες περιοχές.
Ο οικισμός του Αμπελακίου εδώ και πάρα πολλά χρόνια, λόγω συνθηκών, μορφολογίας, διαθέσιμων πόρων κλπ, ανάγκασε τους ανθρώπους του να είναι πολυπράγμονες και εργατικοί, διαφορετικά η επιβίωσή τους γινόταν πολύ δύσκολη. Οι δύσκολες συνθήκες όμως αλλά και ο μόχθος αναπτύσσουν και άλλα χαρακτηριστικά, την τιμιότητα, την αλληλεγγύη, την αξιοπρέπεια. Θα μας επιτρέψετε να παραθέσουμε δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα, από πραγματικά γεγονότα, της εποχής που αναφέρεται ο κ. Λίτινας . Στο καφενείο του χωριού έρχονταν πολλές φορές επισκέπτες από άλλες περιοχές οι οποίοι κατέκριναν τους χωριανούς κτηνοτρόφους – γεωργούς γιατί δεν δήλωναν παραπάνω πρόβατα ή λάδι όπως έκαναν παντού. Η απάντηση ήταν πάντα ότι εμείς δεν είμαστε της παρανομίας! Σε άλλη περίπτωση, σε κουβέντα που γινόταν σε ελαιοτριβείο που άλεθε ελιές ένας χωριανός, όταν αυτός απορούσε γιατί έρχονται για έλεγχο τρίτη συνεχόμενη φορά στο λιόφυτό του λες και δεν έχουν άλλα χωριά ελιές εκτός από το Αμπελάκι, οι παρευρισκόμενοι γελώντας του έδωσαν την απάντηση. Μα γιατί άμα πάνε αλλού δε θα τα βρουν σωστά.
Κλείνοντας, να αναφέρουμε ότι αρχικά έγινε επικοινωνία με τον κ. Λίτινα μέσω του πρόεδρου του χωριού, ζητώντας του να διορθώσει τη σύνταξη του άρθρου ώστε να μην αφήνονται αιχμές και λανθασμένες εντυπώσεις εναντίον ενός ολόκληρου χωριού. Ο κ. Λίτινας αρνήθηκε να το κάνει λέγοντας ότι δεν έχει πει κάτι που δεν είναι αλήθεια. Μάλιστα θεώρησε ότι τυχόν απάντησή μας όχι μόνο δεν θα τον στεναχωρούσε αλλά αντίθετα θα τον ευνοούσε καθώς θα διάβαζαν περισσότεροι τη συνέντευξή με την αναφορά του στον κ. Σημίτη. Η κακή διαφήμιση είναι πάλι διαφήμιση όπως λένε. Ας γνωρίζει λοιπόν ότι το Αμπελάκι δεν ήταν η αιτία της τιμωρίας, απλά μόνο μια πρόφαση. Ότι οι Ρεθυμνιώτες τους Αμπελακιώτες τους ξέρουν σαν ανθρώπους που έχουν μάθει να προσπαθούν, να βοηθούν, να δουλεύουν, να σέβονται και αυτό συνεχίζουν να κάνουν. Και ακόμα ότι όποιος και αν έρθει στο χωριό μας, το οποίο αυτός δυσφήμισε, δεν πρόκειται ποτέ να φύγει με απειλές ή και με κίνδυνο της ζωής του, όπως σε άλλες περιοχές έχει συμβεί.
Ευχαριστούμε για τη φιλοξενία και ζητάμε συγνώμη αν καταχραστήκαμε τον χώρο σας».
