Σύντομα έχουμε εκλογές σε αυτή την ιδιόμορφη νομική ένωση κρατών και με αφορμή τη δήλωση μιας κατά τα άλλα συμπαθής υποψήφιας ευρωβουλευτή κ. Πατουλίδου, που πρόσφατα επισκέφτηκε την πόλη μας, θα ήθελα να επισημάνω το εξής:
– Η ταύτιση της Ευρώπης με «δεξαμενή χρημάτων» αποτελεί κατά τη γνώμη μου μια επικίνδυνα αφελή πεποίθηση, η οποία καλλιέργησε τη μεγαλύτερη ίσως πλάνη που επικράτησε στην ελληνική κοινωνία τις προηγούμενες δεκαετίες.
– Η θεμελιώδης θέση που εκπροσωπεί και προασπίζει η Ένωση πίσω από τις βαρύγδουπες διακηρύξεις επικυρωμένες από εξαντλητικές διαβουλεύσεις και συναποφάσεις Ευρωπαίων ηγετών, είναι ουσιαστικά η παρακάτω.
– Η μετάθεση ενόπλων συγκρούσεων των κρατών από το πεδίο μαχών, στο πεδίο οικονομικού ανταγωνισμού εντός πλαισίου μιας ευρέου φάσματος νομικής οντότητας που θα ρυθμίζει τη λειτουργία ενός ενιαίου χώρου ελεύθερης ανταλλαγής ανθρώπων αγαθών υπηρεσιών και κεφαλαίων.
– Η ως άνω διατύπωση, ουσιαστικά αποκαλύπτει το αληθινό πρόσωπο της αυτοαναφερόμενης επίσημα «ενωμένης πολυμορφίας», η οποία θα μπορούσε πολύ απλά και αντιφατικά να χαρακτηριστεί ως μια ειρηνική ζώνη ανοιχτού διαρκούς πολέμου.
Η χώρα μας μικρή κι ανοργάνωτη δεν είχε τις προϋποθέσεις ένταξης στην ευρωζώνη η, οποία έγινε κατά παράβαση ουσιαστικών κανόνων …«Θα γεμίσει η Ευρώπη σουβλατζίδικα ..» ήταν μια φράση που λέγεται ότι ειπώθηκε από τον Κώστα Καραμανλή την κρίσιμο περίοδο εισόδου μας.
Είχε την πεποίθηση ότι το εξαγώγιμο «εμπορικό δαιμόνιο» του Έλληνα θα στάθμιζε τα μειονεκτήματα της χώρας μας, όμως έγινε το αντίθετο καθώς η αναλογία εισαγωγών εξαγωγών είναι 88/12(!) και παροπλισμένα γερμανικά κυρίως οχήματα κατάκλυσαν την ελληνική αγορά.
Η στρατηγική της Ευρωπαϊκής Ένωσης ήταν η χρηματοδότηση μόνο έργων υποδομών ανάπτυξης, πχ. δημιουργία ολοκληρωμένων δικτύων πώλησης προϊόντων με προστασία συμφερόντων παραγωγού ώστε να επιτευχθεί σύγκλιση βιοτικού επιπέδου λαών.
Λόγω οκνηρίας και ανικανότητας του πολιτικού μας συστήματος δεν κατέστει δυνατό η κατάρτιση έργων μακροπρόθεσμης ευημερίας και κατάφεραν με «κουτοπονηριές» την εξασφάλιση χρημάτων που δίδονταν απευθείας στους Έλληνες πολίτες …
Ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα κατά τη γνώμη μου καθώς οι άμεσες επιδοτήσεις για τις οποίες «έδιναν αγώνα διεκδίκησης» οι Έλληνες πολιτικοί, κυριολεκτικά «ευνούχισαν» τα αντανακλαστικά ανταγωνιστικότητας και κατάστρεψαν τον παραγωγικό ιστό της Ελλάδας.
Είχα διαβάσει κάποτε την μαρτυρία Γερμανών που έκφρασαν τη συγκίνηση τους για τη βοήθεια που τους πρόσφερε. Η Ελλάδα στο τέλος του δεύτερου παγκόσμιου πολέμου με χιλιάδες τόνους του εθνικού μας προϊόντος, της «θρυλικής» σταφίδας.
«…Για πολλές μέρες, γέμισε όλη η περιοχή από εκείνη την έντονη χαρακτηριστική μυρωδιά..» εξομολογήθηκαν με ευγνωμοσύνη οι κάτοικοί της για τη φτωχή μας χώρα που τόσο είχε πληγεί από τα μαρτυρικά δεινά, συνεπειών από το ναζιστικό καθεστώς.
Η ταινία ορόσημο Σούλμπεργκ, αποτέλεσε τεκμήριο στη δικής Νυρεμβέργης και ένα σημείο αναφοράς στην ιστορία της ανθρωπότητας που πρέπει να προβάλλεται συστηματικά και να εντυπώνει τις συγκλονιστικές ζωντανές παραστάσεις στη συλλογική μας μνήμη.
Η εικόνα ενός πατέρα με το μικρό παιδί του, ολόγυμνοι σκελετωμένοι οδηγούνται στον θάλαμο αερίων αμέριμνοι με την ψευδαίσθηση, – από τα ανθρωποειδή κτήνη θηριωδίας – ότι πηγαίνουν για λουτρό…..οι μπουλντόζες με τους τεράστιους σωρούς σκελετών που εκταφίαζαν….
9 Μαΐου λοιπόν, επίσημη ημέρα τέλους του δεύτερου παγκόσμιου πολέμου, γεννήθηκε η Ευρωπαϊκή Ένωση από τον θάνατο αμέτρητων ανθρώπων θυμάτων και οικοδομήθηκε πάνω στις «στάχτες» του, με σκοπό τη διασφάλιση ειρήνης μεταξύ των λαών.
Η ζωή πολλές φορές γίνεται «ύπουλη» και καλύπτει την ανάγκη αγώνα, τίποτα δεν χαρίζεται αλλά κερδίζεται με πόνο, όπως πολύ ωραία γράφει ο ποιητής της Ρωμιοσύνης Γ. Ριτσος: «..ο λόγος ο κρυφός της λευτεριάς ο λόγος, αντί φτερά βγάζει σπαθιά και σχίζει τον αέρα …».
