Η Ελλάδα με αίσθηση ευθύνης, ενσυναίσθηση, συνειδητότητα, σκληρή αυτοκριτική, ήθος, η Ελλάδα των αξιών του αθλητισμού!
Έχουμε βαρεθεί κατά διαστήματα να ακούμε για την Ελλάδα με τα αρνητικά της σε πολλά επίπεδα, πράγμα που μας κάνει να πιστεύουμε τελικά ότι δεν είμαστε ικανοί για μεγάλα πράγματα. Έρχονται όμως στιγμές, όπως αυτές του αθλητισμού, που μας κάνουν υπερήφανους και αποδεικνύουν ότι ο Έλληνας όταν δουλεύει σωστά και με πρόγραμμα όχι μόνο πλησιάζει τις χώρες που μεσουρανούν σε κάτι συγκεκριμένο, αλλά τις κερδίζει κατά κράτος! Οι επιτυχίες πολλές σε πολλά επίπεδα, όπως ο αθλητισμός για τον οποίο θα αναφερθώ.
Τέτοιες μέρες πριν από 19 χρόνια όλη η υφήλιος είχε στρέψει τα βλέμματα της στη μικρή Ελλάδα η οποία διοργάνωνε, την κατά γενική ομολογία των πάντων, καλύτερη Ολυμπιάδα που έγινε ποτέ! Δείχνοντας έτσι πως όταν η χώρα μας θέλει, μπορεί να κάνει το καλύτερο, άσχετα αν δεν έχει τα κατάλληλα μέσα και το χρήμα, σε σχέση με άλλες χώρες που έχουν τα πάντα.
Όσοι ασχολούνται στη χώρα μας με τον αθλητισμό, ειδικά σε εποχές που η χώρα περνά δύσκολες στιγμές, όπως τώρα με τις φωτιές που κατακαίνε τη σάρκα της, είναι εκείνοι που «πρασινίζουν» ξανά τη χώρα και δίνουν ξανά την ελπίδα και τις ανάσες εκείνες που χρειάζονται, να αναπνέει και να ελπίζει…
Χθες 24/8/2023 δυο αθλητές ο Μίλτος Τεντόγλου με χρυσό μετάλλιο στο μήκος και η Αντιγόνη Ντρισμπιώτη με χάλκινο στα 35 χιλ. βάδην, στο παγκόσμιο πρωτάθλημα στίβου, ήταν εκείνοι που έδωσαν ξανά την ελπίδα σε όλους μας, ότι η Ελλάδα όταν θέλει μπορεί! Αλλά όλοι εσείς που πανηγυρίζετε μαζί μου, γι’ αυτές τις επιτυχίες, αφουγκραστείτε όμως λιγάκι, πέρα από τα ανέξοδα «ζήτω» και «μπράβο», την ουσία αυτών που πρεσβεύει όχι μόνο ο τεράστιος Μίλτος και η Αντιγόνη αλλά και οι άλλοι πρωταγωνιστές του ελληνικού αθλητισμού.
Γιατί, ο πραγματικός Αθλητισμός, ορίζεται με τις αξιακές του αρχές και όχι απλά με τα μετάλλια και τις επιδόσεις του …
Κορυφαία για μένα στιγμή δεν είναι το χρυσό μετάλλιο του Τεντόγλου, αλλά η στιγμή που έχοντας τελειώσει ο ίδιος τα άλματά του και περιμένοντας το τελευταίο άλμα του Τζαμαϊκανού αθλητή Πίνοκ! Αυτό το οποίο θα έκρινε και το χρυσό μετάλλιο! Ο Μίλτος έδινε με χειροκρότημα τον ρυθμό στον αντίπαλο του για το άλμα, το οποίο υπήρχε πιθανότητα να τον έστελνε στη 2η θέση!!!
Σε μια Ελλάδα που σταθερά τις τελευταίες δεκαετίες χάνει τις παραδοσιακές αξίες εκατοντάδων χρόνων, το συγκεκριμένο βίντεο με τον Μίλτο θα πρέπει να μπει μάθημα στα σχολεία άμεσα! Το πώς ένας αθλητής, περιμένοντας την τελευταία προσπάθεια του αντιπάλου του για τον παγκόσμιο τίτλο, είναι διατεθειμένος συνειδητά και έμπρακτα να τον βοηθήσει, δίνοντας ρυθμό για το άλμα του! Κύριοι βάλτε άμεσα δασκάλους και εκπαιδευτές να διδάσκουν στα παιδιά ότι αυτού του είδους ο αθλητισμός – πρωταθλητισμός είναι που βελτιώνει τον κόσμο μας. Το να μπορείς να νικάς ακόμη και τον εγωισμό σου και την άσβεστη επιθυμία σου να είσαι εσύ ο νικητής, προκειμένου να είσαι υπηρέτης της αξιοπρέπειας και του αληθινού αθλητισμού.
Με τον Μίλτο την Αντιγόνη και όσους ασχολούνται με τον αθλητισμό λοιπόν … Εσύ που διαβάζεις αυτές τις γραμμές στείλε τα παιδιά σου στους κάθε λογής αθλητικούς στίβους, για να τα προετοιμάσεις με τον καλύτερο τρόπο στο δύσκολο στίβο της ζωής τους αργότερα. Γιατί ο αθλητισμός όχι μόνο παιδαγωγεί, αλλά προσφέρει στιγμές και εμπειρίες ζωής, που κανένας και τίποτε άλλο στη ζωή δεν μπορεί να σου προσφέρει. Γιατί την κορυφή στον Αθλητισμό δεν την κατακτάς τυχαία, αλλά με δουλειά, προγραμματισμό, ταπεινότητα και ενσυναίσθηση της όλης διαδρομής σου ως εκεί…
* Ο Βαγγέλης Παπαδάκις είναι π. διευθυντής του 1ου Γυμνασίου Ρεθύμνου -Ε:11 Φυσικής αγωγής
