Οι «Yes Theory» είναι μια ομάδα Καναδών νεαρών YouTubers, που το 2015 ξεκίνησαν να καταγράφουν σε βίντεο τα ταξίδια τους σε ιδιαίτερους προορισμούς. Σε όλα τα βίντεο, τους ενδιαφέρει η αλληλεπίδραση με τους ντόπιους, αλλά και η προβολή ιδιαιτεροτήτων του κάθε τόπου, που κεντρίζουν το ενδιαφέρον των πιθανών θεατών. Τον Μάρτιο του 2024, ήρθαν στην Ελλάδα, παρουσιάζοντας το βίντεο με τον τίτλο «Ταξιδεύοντας στην πιο αγχωμένη και καταθλιπτική χώρα της Ευρώπης (Traveling to Europe’s Most Stressed & Depressed Country)». To συγκεκριμένο βίντεο δείχνει ανθρώπους και εικόνες από την Αθήνα, έτσι όπως τη γνωρίζουμε, δείχνουν να εκπλήσσονται από τη σκοτεινή και στενάχωρη όψη της, αλλά παράλληλα κάνουν ένα πέρασμα από την ανέμελη και χαλαρή Ικαρία με τους αισιόδοξους, υπεραιωνόβιους κατοίκους, έτσι, για να φανεί η αντίθεση.
Προφανώς, ο χαρακτηρισμός ως «αγχωμένη και καταθλιπτική χώρα», που αποδίδεται στην Ελλάδα βασίζεται σε κάμποσες έρευνες και ρεπορτάζ που έγιναν την τελευταία πενταετία, όπως του International Accounting Bulletin, του Gallup 2019 Global Emotions report του Global Burden of Disease και άλλων.
Εντάξει, το αστικό περιβάλλον των σύγχρονων μητροπόλεων είναι αναπόφευκτα αγχωτικό, αλλά μήπως η δικιά μας ανασφάλεια πηγάζει από κάτι ακόμα βαθύτερο και απειλητικό; Όταν αναδημοσίευσα το βίντεο των «Yes Theory» στα δικά μου social media, από κάποιες έντονες αντιδράσεις φίλων κατάλαβα ότι η προβολή από ξένα media του αγχωτικού και καταθλιπτικού εγχώριου περιβάλλοντός ενοχλεί κυρίως εμάς τους ίδιους. Το εκλαμβάνουμε ως κακεντρεχή δυσφήμιση. Αυτό είναι μάλλον παράδοξο. Η διαπίστωση από ανθρώπους που δεν ζουν εδώ, ότι ζούμε σε ένα τέτοιο δυσλειτουργικό περιβάλλον, μας ενοχλεί περισσότερο από τις ίδιες τις βαριές παθογένειες του περιβάλλοντός μας.
Περίπου όπως μας ενόχλησε και το βιντεοκλίπ της φετινής επίσημης υποψηφιότητάς μας στην Eurovision. Λίγο kitsch, λίγο παλιακό φολκλόρ, λίγο επικίνδυνη οδήγηση, λίγο φλεξάρισμα της αρχέγονης μαγκιάς και λίγο αρχιτεκτονική αναρχία. Μα… δεν είμαστε έτσι, λένε. Η Ελλάδα είναι μια σύγχρονη χώρα!
Δεν είμαστε έτσι; Αν κάνεις μια βόλτα στους δρόμους, στις γειτονιές με τα τουριστικά μικρομάγαζα, στους διαδρόμους των νοσοκομείων, στις δημόσιες υπηρεσίες, στις αίθουσες των σχολείων και τα συγκρίνεις με αντίστοιχες υποδομές προηγμένων χωρών, θα διαπιστώσεις ότι δυστυχώς το βιντεοκλίπ δεν υπερβάλει, κάτι δεν πάει όπως θα έπρεπε.
Τελικά το ζάρι δυστυχώς αποδεικνύεται το πιο σύνηθες αναπτυξιακό μας εργαλείο. Όλα φαίνεται να προχωρούν κάπως στην τύχη, χωρίς σοβαρό προγραμματισμό. Ό,τι τύχει.
Έτσι έχουμε ένα σύστημα υγείας υπό συνεχή κατάρρευση. «Δωρεάν» παιδεία, επίσης υπό κατάρρευση, που βασίζεται αποκλειστικά στα πληρωμένα φροντιστήρια και συνεχίζει να απαξιώνεται πανηγυρικά. Χαμηλότατους μισθούς, που επιβαρύνονται από βαριά φορολογία. Αποδομημένο κρατικό μηχανισμό, και αυτό το διαπιστώνουμε σε κάθε προσπάθεια διαχείρισης κρίσεων. Τρένα που συγκρούονται επειδή κάποιος ξέχασε να τοποθετήσει τα συστήματα ασφαλείας. Υπουργούς με απαστράπτουσα ανευθυνότητα και αντιπολίτευση με ποιότητα tik tok. Ένας υπέροχος συνδυασμός.
Έρχονται και Ευρωεκλογές! Στις προηγούμενες είχα βάλει κάτω τα βιογραφικά των υποψηφίων και τα μελετούσα διεξοδικά, για να αποφασίσω τί θα ψηφίσω. Τσάμπα κόπος! Τελικά η κάλπη εξέλεξε τους γνωστούς celebrities με τα γνωστά αποτελέσματα. Πλέον δεν τρέφω αυταπάτες, ξέρω από πριν ποιοι θα εκλεγούν, ποια λαμπερά τηλεοπτικά πρόσωπα. Είναι αυτοί που θα εκπροσωπήσουν τη χώρα, πιθανότατα με πιο εκλεπτυσμένο και καθώς πρέπει τρόπο απ΄ ότι μας εκπροσώπησε το Ζάρι στη Eurovision. Εξ’ άλλου όλα είναι ένα σόου!
Ή μήπως όχι;
