Είναι αλήθεια ότι κάποιες φορές οι λέξεις αποδεικνύονται απίστευτα φτωχές… Είναι αλήθεια ότι η ανθρώπινη φύση, σε στιγμές ανθρώπινης απώλειας, αποδεικνύεται εξαιρετικά αδύναμη και ανυπεράσπιστη. Ένας θάνατος φαίνεται στα μάτια μας τελείως «ακατάλληλος», αδόκιμος και εκτός σκοπού για κάποιον που φαινόταν τόσο έτοιμος να ζήσει…
Η ανθρώπινη φύση αδυνατεί να κατανοήσει. Έχει εκπαιδευθεί να εκλογικεύει, να δουλεύει την απόλυτη λογική και να προσπαθεί να ερμηνεύσει τα ακατανόητα, τα αξεδιάλυτα όλα εκείνα που άπτονται του πεδίου της μεταφυσικής.
Οι ερμηνείες που δίδονται μέσα από τους κόλπους της κάθε θρησκείας είναι σαφώς απελευθερωτικές και αισιόδοξες. Η ίδια η διαίσθησή μας, εάν θέλουμε να την αφουγκραστούμε, μας ωθεί προς την ίδια κατεύθυνση. Εκείνη της ερμηνείας του Πνεύματος που δεν είναι άλλη από την απελευθέρωση της ψυχής μας σε άλλα Πεδία και διαστάσεις. Η κάθοδός μας στα γήινα πεδία είναι απλά προσωρινή. Ο αυτοσκοπός μας είναι σαφώς ανώτερος από μια στείρα επιβίωση που καταλήγει στο τίποτα και το χάος.
Καλούμαστε να δούμε την πλήρη εικόνα κάθε φορά. Καλούμαστε να θρηνήσουμε στο ανθρώπινο κομμάτι, αλλά πάντοτε κατανοώντας ότι κάθε ανθρώπινη απώλεια δεν είναι τιμωρία. Μπορεί να είναι αντίδραση σε κάποια δράση – κάποιοι το ονομάζουν κάρμα. Μπορεί να είναι η αφορμή για να πάρουν ένα είδος «εκπαίδευσης» κάποιες ψυχές. Μπορεί να είναι ο καταλύτης για την έναρξη άλλων ενεργειών που θα ωφελήσουν πολλούς άλλους ανθρώπους. Όλα γίνονται για κάποιο λόγο ακόμα και όσα φαντάζουν στα μάτια μας απόλυτα άδικα. Οι ψυχές γνωρίζουν καλύτερα… και όλα είναι κατάλληλα. Πόσο δύσκολο να το συλλάβει όλο αυτό ο ανθρώπινος νούς… και πόσο απλό εάν συνειδητοποιήσουμε την αθανασία της ψυχής μας. Όταν εστιάζουμε στον τελικό στόχο που είναι η τελική πορεία μας προς το Φως… αυτό που ήδη ενυπάρχει μέσα μας. Αν κατορθώσουμε να το απελευθερώσουμε από τις όποιες «σκουριές», μας έχουν εμποτίσει οι δικές μας αδυναμίες ή οι πεποιθήσεις άλλων που τις ενστάλαξαν μέσα μας τότε θα φανεί η πραγματική μας ουσία… και αυτή δε φοβάται κανένα θάνατο. Αντίθετα θα χαίρεται όταν κλείνει ο γήινος κύκλος της και ετοιμάζεται να επιστρέψει στην πραγματική της οικογένεια… στην Εστία Φωτός.
Εν τέλει καλούμαστε να ξορκίσουμε το Φόβο. Όταν αυτό επιτευχθεί, η απελευθέρωση ετούτη θα μας λυτρώσει ολοκληρωτικά. Γιατί κατά βάθος πίσω από όλους τους φόβους μας κρύβεται πάντα ο φόβος του θανάτου.
Οι απορίες πολλές ανά τους αιώνες. Όμως εάν κοιτάξουμε βαθειά μέσα μας, θα καταλάβουμε ότι όλες μα όλες οι απαντήσεις βρίσκονται εντός μας. Υπάρχει μια αστείρευτη πηγή απαντήσεων και ιδεών… αρκεί να ευθυγραμμισθούμε με τις ανώτερες πτυχές του εαυτού μας. Να διατηρήσουμε υψηλές τις δονήσεις μας. Να ζούμε με αρμονία μέσα και έξω μας. Να παραμένουμε δυνατοί και εστιασμένοι στη φωτεινή Πηγή μας… και να έχουμε την πίστη ότι όλα είναι όπως θα έπρεπε να είναι …ότι εμείς οι ίδιοι είμαστε οι δημιουργοί της ζωής μας. Με ανθρώπινες απώλειες ή χωρίς η ζωή συνεχίζεται και ο σκοπός της Δημιουργίας βρίσκεται σε εξέλιξη μέσα από εμάς για εμάς…
Εξάλλου εάν ισχύει μια πνευματική θεωρία που υποστηρίζει ότι όσες ψυχές αγαπιούνται πραγματικά, όσες είναι φτιαγμένες από την ίδια στόφα, όσοι ανήκουν στην ίδια ομάδα ψυχών, αργά ή γρήγορα θα ξανασμίξουν… τότε η απώλεια ίσως φαντάζει λιγότερο επώδυνη.
Κάτι μέσα μου φωνάζει ότι δεν είμαστε μόνο το Σώμα… δεν είμαστε μόνο ο Νους. Δεν είμαστε η προσωπικότητα. Είμαστε κάτι βαθύτερο. Είμαστε το Πνεύμα «φυλακισμένο» σ ένα όχημα και καλούμαστε μέσα από τις όποιες εμπειρίες μας να μετασχηματίσουμε το σκοτάδι σε Φώς….
Καλή και ευλογημένη εβδομάδα και καλή Ανάσταση στις ψυχές όλων μας!