Οι διαμαντόπετρες
έχουν την αυταξία τους!
Δεν παίρνουν την αξία τους
απ’ όποιο κόσμημα τις φέρει
ούτε απ’ όποιο χέρι τις φορεί.
Κι εσύ σαν μία διαμαντόπετρα
δίνεις τιμή στην όποια θέση σου,
που ακόμη κι αν σου αφαιρεθεί,
εσύ δε σταματάς να λάμπεις!
γιατί έχεις λαμπερή
αυτονομία!…
* * *
Στο τέλος (κι ας αργήσει)
πάντοτε αποκαλύπτονται
(όσο κι αν ψιμυθιώνονται)
τα απλά και ευτελή χαλίκια,
όπως τα πολλαπλά τα χάλια
κάτω απ’ τα πολυτελή χαλιά!
Ο σύνηχος ανίερων τρομπετών
και συναφέστατων «οργάνων»
είναι ισχνός για να γκρεμίσει
της Ιερής Ηχώς το τείχος.
* * *
Συνέχισε να κυνηγάς
ατέλειωτα του τέλειου
την πιο ψηλή κορυφή,
όχι για να τη φτάσεις
– το τέλειο δεν φτάνεται-
μα για να ξεμακραίνεις
όσο το δυνατό περισσότερο
απ’ τα βαλτώδη χαμηλώματα
κι από την πνιγηρή ριζοβουνιά
και να μπορείς ν’ αγναντεύεις
όλο πιο μακρινούς ορίζοντες
κι όλο πιο ξάστερο ουρανό!
Για σένα σημασία να έχει
του τέλειου το κυνήγι
-αυτό καθεαυτό-
και το να είσαι πάντα
στη μπάντα τη σωστή,
άσχετα με το αποτέλεσμα.
Και να θυμάσαι πάντα αυτό:
Κι αν ανεβεί κανείς ψηλότερα,
εάν δεν υπερβεί τον εαυτό του,
βλέποντας κάτω του πεδιάδες,
βουνοπλαγιές ή κορφοβούνια,
μην πει πως έφτασε ψηλά!
Πάντοτε θα γκρεμίζεται
στου μέσα του κενού
το βάραθρο!
Συνέχισε!…
g_frygan@hotmail.com
