Αφιέρωση 1η
Σ’ αυτούς που ανυψώθηκαν με
τα φτερά τους και με ταπεινότητα
ή ταπεινώθηκαν με υπερηφάνεια!
Σ’ αυτούς που υπερηφανεύτηκαν
για την υπέροχη υπεροχή τους
ή γι’ άξιους αντιπάλους τους
και δεν ξεπέσανε πατώντας
τους πεσμένους κάτω!
Που νίκησαν την ήττα τους
ή δεν ηττήθηκαν από τη νίκη τους!
Που ήταν καλοί όχι μόνο ως αδύνατοι!
Που δικαιώθηκαν όχι απλά ως θανόντες,
– όπως συνήθως λέγεται – αλλά ως ζώντες
και μετά θάνατον μέσω του έργου τους!
….……………………………………..
Χωρίς αυτούς, πόσο Ανθρώπινο θα ήταν
το πρόσωπο του ανθρώπου;
Αφιέρωση 2η
Σε κείνους που χαράξανε
τις πρώτες πλάκες νόμων
ή ανάρτησαν καινούριες πλάκες
με νόμους και κανόνες δικαιότερους
κι ας έγιναν ταφόπλακές τους οι παλιές!
Σε κείνους που ως Κολόμβοι ή Μαρκοπόλοι
ρίχτηκαν σε ανεξερεύνητες θάλασσες ή ξηρές.
Σε κείνους που χαράξανε καινούριους δρόμους,
που έδειξαν καινούρια αστέρια καθοδηγητικά,
που στο εξαγριωμένο πέλαγος δεν έδειξαν
φανταστικές ακτές στους ναύτες τους
ή στις χερσαίες τους περιπλανήσεις
δεν αναφώνησαν πλανευτικά
«Θάλαττα θάλαττα»!
Σε κείνους
που λειτούργησαν
ως Προμηθείς Πυρφόροι
και ας μαρτύρησαν μετά ως Δεσμώτες.
που πυρπολήσανε τα είδωλα, κι ας σύρθηκαν
σε εδώλια από αμετ – ανόητους ειδωλολάτρες.
που πυρπολήσαν του φανατισμού τα σκιάχτρα
και ας το πλήρωσαν με σοβαρά εγκαύματα.
που έδειξαν πίσω απ’ τα διάφορα αιτιατά
τα αίτια τ’ αληθινά τους και υπέδειξαν
έλλογες λύσεις κι ας αλυσοδέθηκαν.
που αντιμετώπισαν με αυτοθυσία
τις πανδημίες μέσω επιστήμης
κι όχι κομπογιαννιτισμού ή
παρωπίδων σκοπιμοτήτας!
………………………….
Πόσο θα είχε προχωρήσει η ζωή
και ο πολιτισμός χωρίς όλους αυτούς;
