Στο πλαίσιο των ασκήσεων του θεατρικού παιγνιδιού που παρακολουθώ εδώ και χρόνια ανελλιπώς στη θεατρική ομάδα της «Απόδρασης», μας ζητήθηκε να σκεφθούμε τι θα θέλαμε να επικοινωνήσουμε στους γύρω μας και στην οικογένειά μας, εάν γνωρίζαμε ότι είχαμε ακόμη πολύ λίγο χρόνο ζωής. Τι θα μπορούσαμε να μεταφέρουμε ως μηνύματα από το απόσταγμα της σοφίας μας, που θα ωφελούσε όποιον τα άκουγε.
Προβληματίστηκα αρκετά για το λόγο ότι δεν ήθελα να πλατειάσει η σκέψη και ο λόγος μου. Ήθελα να μεταδώσω κάτι πραγματικά ωφέλιμο που να «αγγίζει» ψυχές και συνειδήσεις… Κάτι σαν ένα γενικό «κανόνα» που δε σφάλει και χαράζει διαδρομές βασισμένες επάνω σε ακλόνητες και διαχρονικές αξίες. Δεν ήταν καθόλου εύκολο ομολογώ. Το μυαλό έχει την τάση να πλατειάζει και να πολυλογεί… Ήμουν σίγουρη ότι κάτι θα ξέχναγα να επικοινωνήσω μέσα στον κυκεώνα των σκέψεων που με κατέκλυζαν.
Έπρεπε όμως από κάπου να αρχίσω…
Και τελικά μόνο μια λέξη άρχισε να στροβιλίζεται στο μυαλό μου… Μια λέξη που όμως κρύβει τόσα συναισθήματα, τόσες έννοιες, τόσες αξίες… τόσα μηνύματα.
Μπορεί να φαίνεται κοινότυπη αλλά θεωρώ ότι είναι η ουσία και το απαύγασμα ολόκληρης της πανανθρώπινης σοφίας που φυσικά εκπορεύεται από τη Θεϊκή φώτιση. Είμαι σίγουρη ότι ήδη έχει αντιληφθεί ο αναγνώστης ότι πρόκειται, για τι άλλο, από την έννοια της «ΑΓΑΠΗΣ». Πόσο απύθμενο το βάθος της έννοιας αυτής… και πόσο απίστευτα παρεξηγημένο και κατακρεουργημένο. Έχω την αίσθηση ότι κάποιοι λίγοι από εμάς μόνο έχουν κατορθώσει να «ψηλαφίσουν» και μόνο, την πραγματική της ουσία και δύναμη.
Έχοντας λοιπόν ως «οδοδείκτη» το φάρο αυτό, η αποστολή μας είναι να αγαπήσουμε πρώτα από όλα τον ίδιο τον εαυτό μας. Η γράφουσα θεωρεί ότι από εκεί ξεκινούν όλα και τα όμορφα και τα άσχημα του κόσμου ετούτου. Ας μη βιαστούν κάποιοι να το χαρακτηρίσουν εγωιστικό. Δεν είναι διόλου. Εάν δεν αγαπήσει κάποιος σωστά και με υγιή τρόπο τον εαυτό του, είναι αδύνατον να αγαπήσει ουσιαστικά και τους γύρω του. Πόσο μεγάλη Αλήθεια αυτή.
Αυτοαγάπη λοιπόν. Το Α και το Ω του κάθε ανθρώπινου πλάσματος. Ας βρούμε χρόνο για εμάς. Ας εκτιμήσουμε και ας αγαπήσουμε σωστά τον εαυτό μας. Πάντα με όριο τα δικαιώματα των άλλων ας λειτουργούμε με γνώμονα τις ανάγκες και τους στόχους μας. Δείχνοντας συμπόνια για τους άλλους αλλά πάντα βάζοντας με ωραίο και υγιή τρόπο τα δικά μας όρια. Στις ανθρώπινες σχέσεις ας επιλέξουμε κάποιες φορές να είμαστε ήρεμοι και ευτυχείς από το να έχουμε πάντα εμείς τον τελευταίο λόγο. Ας προσπαθούμε να βρίσκουμε κάθε ημέρα λίγο χρόνο για εμάς. Να μείνουμε στη σιωπή του εαυτού μας. Η σωστή καθοδήγηση έρχεται μέσα από την σωστή επικοινωνία με τον εαυτό μας και το Πνεύμα. Ούτως ή άλλως είμαστε η προέκτασή Του. Αλλά πρέπει να το ανακαλύψουμε… Αν εμπιστευτούμε, εάν κατανοήσουμε ότι για όλα υπάρχει ένα Θεϊκό σχέδιο του οποίου είμαστε μέρος, θα ηρεμούσαμε και απλά θα αποδεχόμαστε. Εμπιστοσύνη λοιπόν η δεύτερη μεγάλης βαρύτητας έννοια. Όχι στο φόβο. Ο φόβος είναι το αντίθετο της Αγάπης. Με την Αγάπη απλώνεται η ενέργειά μας, ενώ με τον φόβο συρρικνώνεται. Γι’ αυτό και όσοι θέλουν να ελέγχουν τους λαούς, τους δημιουργούν φόβους. Απαρχής του κόσμου ετούτου έως και σήμερα. Καθοδηγούμενες ειδήσεις σπείρουν τον πανικό και διαχέονται με ευκολία περισσότερο οι άσχημες. Ας παραμείνουμε στο κέντρο μας. Ας επικοινωνήσουμε με τη ψυχή μας μέσω προσευχής ή διαλογισμού. Και τα δυο απαραίτητα. Όταν προσευχόμαστε μιλάμε εμείς στο Θεό. Όταν διαλογιζόμαστε αφήνουμε το Θεό να μιλήσει σε εμάς. Μοναχικότητα όταν χρειάζεται και όχι μοναξιά. Έχει μεγάλη διαφορά. Όταν είμαστε φίλοι με τον εαυτό μας δεν είμαστε ποτέ μόνοι. Πάντα έχουμε τον καλύτερο φίλο μας δίπλα, πλάι, μέσα μας.
Και τότε έρχονται όλα τα θετικά που εμείς προσελκύουμε. Γιατί εμείς τα προσκαλούμε με τη θετική μας σκέψη και το θετικό μας συναίσθημα. Εάν προσθέσουμε και την Ευγνωμοσύνη για όλα τα όμορφα που έχουμε στη ζωή μας και που δεν είναι δεδομένα για κανένα, τότε είναι που ανοίγουμε τις Πύλες της Αφθονίας στη ζωή μας. Όμως χρειάζεται Πίστη και εκεί οι περισσότεροι από εμάς αρχίζουμε τις αμφιβολίες.
Όταν είμαστε σε πραγματική επαφή με τον εαυτό μας, τότε αγαπάμε με υγιή τρόπο και όλα τα πλάσματα γύρω μας. Είμαστε σε συνεχή ροή με τη δόνηση της Αγάπης και ακτινοβολούμε Αγάπη, Ηρεμία και Φως στους γύρω μας. Γινόμαστε δάσκαλοι δίχως ακόμα χρειαστεί να μιλήσουμε. Είναι η ενέργεια που διαχέεται από μόνη της. Εάν συνειδητοποιήσουμε πόση απίστευτη δύναμη έχουμε σαν πλάσματα αφού είμαστε κομμάτια Θεού, τότε θα απελευθερωθούμε. Δεν θα κατηγορούμε άλλους για δικά μας θέματα αλλά θα γνωρίζουμε ότι εμείς οι ίδιοι είμαστε οι δημιουργοί ανάλογα με τον τρόπο που σκεφτόμαστε αλλά και νοιώθουμε. Δεν θα υπάρχει το αρρωστημένο Εγώ που καταδυναστεύει την ανθρωπότητα απ’ αρχής του κόσμου. Θα είμαστε Αυτόφωτοι και δεν θα προσδοκούμε από κανένα να γεμίσει τα κενά της ψυχής μας. Γιατί ήδη είμαστε εμείς που γεμίζουμε το κενό… Γιατί είμαστε εμείς οι Δημιουργοί της ζωής μας. Ανακαλύπτοντας τα κρυφά ταλέντα που όλοι μας έχουμε, γινόμαστε κοινωνοί της Θεϊκής δημιουργίας, γινόμαστε πηγές έμπνευσης για τους γύρω μας και δεν αισθανόμαστε ποτέ μόνοι.
Χαμόγελο, θετικές σκέψεις και θετικά συναισθήματα. Τα μυστικά του σύμπαντος. Ό,τι στέλνεις εκεί έξω, αυτό και θα σου επιστραφεί…
Κάπου διάβασα κάτι που συμφωνεί απόλυτα με ότι πιστεύω και είναι το εξής:
«Αν συνειδητοποίησες ότι μέσα από τον τρόπο που περιγράφεις την ζωή, βιώνεις και αυτό που ζεις …τότε θα ήθελες να περιγράφεις τη ζωή με τον καλύτερο δυνατό τρόπο…».
Αυτή είναι η δύναμή μας λοιπόν. Αγάπη και μόνο Αγάπη. Τροφή για σκέψη για όλους μας γιατί οι προεκτάσεις της είναι απίστευτα πολλές και απλώνονται σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής μας.
Και κάτι ακόμα. Δηλώστε δυνατά τα όνειρα και τους στόχους σας. Με επιμονή και επιμονή δουλέψτε για αυτά. Οραματιστείτε τα. Αισθανθείτε ότι ήδη έχουν γίνει και μείνετε όσο μπορείτε καθημερινά με το συναίσθημα αυτό. Και απλά περιμένετε να γειωθούν στην γήινη πραγματικότητά σας. Να είστε σίγουροι πως οτιδήποτε είναι μόνο για το καλό σας, αυτό και θα έχετε. Κι αν κάποτε οι καταστάσεις και τα γεγονότα δεν σας αρέσουν μη βιαστείτε να κρίνετε… Απλά περιμένετε. Στο βάθος χρόνου θα αντιληφθείτε την κρυμμένη Σοφία μέσα από αυτά. Ή μπορεί και όχι … το ανθρώπινο μυαλό με την απόλυτα ορθολογιστική σκέψη δεν μπορεί να τα κατανοήσει όλα. Εμείς απλά ας εμπιστευθούμε το Θεϊκό σχέδιο και ας γίνουμε οι καλύτεροι κοινωνοί του.
Καλή Ανάσταση στις ψυχές όλων μας….
Y.Γ. Δε θα μπορούσα να μην αναφέρω τη σημασία της έκφρασης των συναισθημάτων μας. Να βγάζουμε από μέσα μας ό,τι μας στεναχωρεί. Όμως υπάρχει παγίδα εδώ. Στο θέμα του θυμού πρέπει να βγαίνουν με τον πιο ήπιο και κατάλληλο τρόπο. Εάν μαζεύουμε μέσα μας και ειδικά εάν αναμοχλεύουμε κάθε αρνητική μας σκέψη κάποια στιγμή θα αρρωστήσομε. Συγχωρούμε πρώτα για εμάς και έπειτα για τους άλλους. Επίσης καλή προαίρεση για όλους ακόμα και για τους πιο κακεντρεχείς και αγενείς. Σύμμαχός μας στην ενέργεια που χρειαζόμαστε για όλα τα παραπάνω είναι εκτός της επαφής μας με το Θείο… η επαφή μας με τη φύση. Περπατήστε ξυπόλυτοι όσο μπορείτε όποτε μπορείτε…και ζήστε το Τώρα. Είναι αυτό που έχουμε και αλλάζει το μέλλον μας. Δεν ζούμε στο παρελθόν ούτε στο μέλλον. Μονάχα στο Τώρα μας συνειδητά…
