Της AINE LAWLESS ΓΑΒΑΛΑ*
Η ζωή της γυναίκας σε μια επαρχιακή και συγχρόνως τουριστική περιοχή έχει πολλές ιδιαιτερότητες. Στο πρόσωπό της ενσαρκώνονται διάφοροι ρόλοι. Είναι μητέρα, εργαζόμενη, σύζυγος, φίλη, συχνά αγρότισσα το κυριότερο όμως είναι νοικοκυρά (αν όχι, επιβάλλεται να γίνει).
Αναπόφευκτα ζει με τα «πρέπει» που ορίζουν οι μικρές κοινωνίες, αυτά βοηθούν στην εύρυθμη συμβίωση όλων ημών και ταυτόχρονα διαιωνίζουν αναχρονιστικές και μάλλον ξεπερασμένες αντιλήψεις και πρακτικές. Αν και μας ταλαιπωρούν όλους, άντρες και γυναίκες δεν φαίνεται να είμαστε έτοιμοι και έτοιμες να τις αποβάλλουμε.
Ενώ ζούμε την καθημερινότητα, στον μικρόκοσμό μας φτάνουν «οι ξένοι» δίνοντάς μας μια ευκαιρία να γνωρίσουμε και να ανταλλάξουμε κάτι «άλλο» από τα δικά μας, κάτι καινούργιο από φαγητό, μουσική, απόψεις, βιβλία, κουλτούρα. Αρκετοί, από περαστικοί επισκέπτες έγιναν μόνιμοι κάτοικοι (τυγχάνει να είμαι μία εξ αυτών). Δημιουργήσαμε πολυπολιτισμικές οικογένειες, παιδιά δίγλωσσα, ανάμεικτες παρέες.
Σε αρκετές περιπτώσεις (ασχέτου καταγωγής) ο φεμινισμός δεν έχει βρει εύφορο έδαφος, το άκουσμα της λέξης και μόνο παραπέμπει σε κάτι ακραίο και πολύ μακρινό από τις αντιλήψεις που διατηρούμε στην περιοχή μας. Συχνά η γυναίκα δεν πιστεύει πως είναι ικανή ή είναι η θέση της να έχει και να εκφέρει άποψη για τα κοινά (για το ότι είναι έμμεση υποχρέωση όλων μας ούτε λόγος). Φυσικά και πάντα υπάρχουν δυναμικές φιγούρες σε κάθε περιοχή, θα μπορούσαν όμως και είναι αναγκαίο να είναι περισσότερες. Οφείλουμε για μας τις ίδιες, τις κόρες μας και τους γιούς μας φυσικά να υποστηρίζουμε και κυρίως να εφαρμόζουμε την ισότητα στα δύο φύλα. Οι εποχές έχουν αλλάξει, το μοντέλο της νοικοκυράς της οποίας μόνο μέλημα είναι ένα σπίτι που αστράφτει και η φροντίδα των παιδιών, δεν είναι αρκετό να γεμίσει την ζωή της σύγχρονης γυναίκας είτε ζει στην πόλη ή στην επαρχία.
Τις τελευταίες μέρες συμμετείχα στην περιοδεία στα χωριά του Δήμου μας, με τον δήμαρχό μας κ. Ταταράκη, για να συζητήσουμε με τους κατοίκους γενικότερα. Παρατήρησα λοιπόν, πως στις συζητήσεις αυτές παρευρέθηκαν ελάχιστες γυναίκες ενώ ακόμα λιγότερες πήραν τον λόγο για να κάνουν κάποια ερώτηση ή να τοποθετηθούν στο υπό συζήτηση θέμα κάθε φορά, και αυτό είναι που πρέπει να προσπαθήσουμε να αλλάξει. Ο νέος νόμος με την καθιέρωση της απλής αναλογικής και την αυξημένη σημαντικά υποχρεωτική συμμετοχή γυναικών στα ψηφοδέλτια μας δίνει το δικαίωμα και την υποχρέωση να συμμετάσχουμε ενεργά στα δρώμενα των κοινωνιών που ζούμε. Επίσης αυτός ο νόμος έχει τη λογική να ευνοεί τις συνεργασίες στην τοπική αυτοδιοίκηση και να επιτρέπει στους πολίτες που θέλουν να προσφέρουν να συνεργάζονται χωρίς πολυδιασπάσεις και διαχωρισμούς. Μια τέτοια προσπάθεια γίνεται και στο δήμο μας, τον δήμο του Αγίου Βασιλείου, που εκτός από όλα τα άλλα έχει να κερδίσει και το στοίχημα στα επόμενα χρόνια να πλαισιώσουν και να επιστρέψουν τα ψηφοδέλτια νέοι και νέες επιστήμονες, επαγγελματίες κτλ. για να προχωρήσουμε μπροστά στις προκλήσεις του μέλλοντος.
Κλείνοντας θα ήθελα να παραθέσω συνοπτικά μερικά ονόματα γυναικών από τον ελλαδικό χώρο που αποτέλεσαν κεντρικές φιγούρες στην ιστορία τόσο με τον δυναμισμό τους, όσο με τις πράξεις τους.
Η Καλλιρόη Παρρέν γεννημένη στο Ρέθυμνο το 1861 είναι από τις πρώτες Ελληνίδες φεμινίστριες, πρώτη γυναίκα δημοσιογράφος, εκδότρια και διευθύντρια στην Ελλάδα. Η Ελένη Σκούρα γεννημένη το 1896 με καταγωγή από τον Βόλο. Ήταν δικηγόρος και η πρώτη ελληνίδα βουλευτής το 1953. Η Αμαλία Φλέμινγκ κατά τη διάρκεια της κατοχής συμμετείχε στην Εθνική Αντίσταση, ενώ αργότερα συνελήφθη για την αντιδικτατορική της δράση. Επιπλέον ήταν γιατρός. Άλλα λαμπρά παραδείγματα γυναικών είναι η Δομνίτσα Λανίτου-Καβουνίδη Κυπριακής καταγωγής, πρώτη Ελληνίδα αθλήτρια στίβου που συμμετείχε στους Ολυμπιακούς αγώνες που διοργανώθηκαν στην Γερμανία το 1936. Ακόμα, η Μαρία Χορς χορογράφος, δίδασκε χορό και αυτοσχεδιασμό στην Δραματική Σχολή του Ελληνικού Θεάτρου, ενώ ίδρυσε το τμήμα ρυθμικής και χορευτικής γυμναστικής στο Λύκειο των Ελληνίδων. Φυσικά, η ελληνοαμερικανίδα υψίφωνος Μαρία Κάλλας από τις πιο σημαντικές καλλιτέχνιδες του λυρικού θεάτρου. Τέλος η Μελίνα Μερκούρη, σπουδαία ηθοποιός και πολιτικός, διετέλεσε υπουργός Πολιτισμού. Στην μνήμη της για το έργο της, για τον πολιτισμό δίνονται τρία βραβεία, ένα των πολιτισμικών πρωτευουσών, ένα θεατρικό και το πολιτιστικό βραβείο της Unesco.
Τα παραπάνω παραδείγματα, αφορούν γυναίκες γεννημένες στα τέλη του 19ου αιώνα και στις αρχές του 20ου. Σήμερα στις αρχές του 21ου που έχουμε τόσα παραπάνω μέσα από αυτά που διέθεταν εκείνες τότε, μπορούμε να καταφέρουμε ακόμα περισσότερα. Αρκεί να ανακτήσουμε το δυναμισμό και την αυτοπεποίθησή μας, είμαστε πολλά παραπάνω από μία ψήφος ανά τετραετία. Εν όψει εκλογών λοιπόν, πρώτον ας ψηφίσουμε, όποιον και όποια ταιριάζει στα δικά μας πιστεύω, όχι επειδή είμαστε συγγενείς, έχουμε υποχρέωση ή το υπαγόρευσε ο σύζυγός μας. Δεύτερον, ας μην μείνουμε μόνο στην ψήφο, διότι αν και σημαντική, από μόνη της δεν αρκεί.
* Η Aine Lawless Γαβαλά γεννήθηκε στο Δουβλίνο Ιρλανδίας, σπούδασε στο Grafton Secretarial Academy και διαμένει μόνιμα στον Πλακιά Aγ. Βασιλείου. Παντρεμένη, μητέρα δυο παιδιών και δραστηριοποιείται σαν ελ. επαγγελματίας. Είναι υποψήφια δημοτική σύμβουλος με τον συνδυασμό «Κοινή πορεία στο μέλλον» με επικεφαλής τον Γιάννη Ταταράκη