Τη γνώμη των επαϊόντων να δεχόμαστε .
των ειδικών, μα και ενάρετων παράλληλα.
Για θέματα υγείας, τη γνώμη των γιατρών,
για θέματα παιδείας, των παιδαγωγών,
για θέματα δικανικά, των νομικών,
για τα αγροτικά, των γεωπόνων,
τα μουσικά, των μουσικών
και ούτω καθεξής…
* * *
Τέτοια ενώ ανέλυε
ο δάσκαλος Σωκράτης
στην Αγορά των Αθηνών
και εν μέσω μαθητών του,
μισό αττικό στάδιο πιο κάτω
μες στην Πεισιανάκτειο Στοά,
την αποκαλουμένη και Ποικίλη,
η Διά-σκεψη των ανειδίκευτων
με εισήγηση του Μέλανος υπέρ
της πρόσληψης… «δικού τους»
απέρριπτε για δεύτερη φορά
την τεκμηριωμένη γνώμη,
και μάλιστα ομόφωνη,
της Ομάδας Ειδικών
υπέρ της πρόσληψης
ενός… «αλλότριου»!
Δυο μέλη της Διάσκεψης
μειοψηφήσαν με Όχι ή Παρών.
Όλοι οι άλλοι ψήφισαν αψήφιστα
ή δαγκωτά υπέρ του «εισηγμένου»!
Και όλα τούτα, δίπλα από το Θόλο
μα δυστυχώς και κάτω από τη μύτη
του επωνύμου άρχοντος Ευκλείδη,
που έδινε αυτοδίκαια το όνομά του
όχι μονάχα στο έτος εξουσίας του
αλλά και στις επί θητείας του
αποφάσεις -δίκαιες κι άδικες!
(Σχήμα οξύμωρο βεβαίως
η δεύτερη περίπτωση).
* * *
Τέτοια ενώ συνέβαιναν,
συνέχιζε να λέει ο Σωκράτης:
Οι εκουσίως μη ειδότες άδικοι
είναι εξίσου άδικοι με τους ειδότες.
Οι μεταξύ αδίκων λιγότερο άδικοι
δεν είναι σε καμιά περίπτωση αθώοι.
Οι ηθικοί αυτουργοί έργων αδίκων
είναι ανηθικότεροι από τα όργανα.
Οι ενορχηστρωτές μιας αδικίας
έχουν ευθύνη μεγαλύτερη από
τα μέλη της ορχήστρας…
Και όταν κάποιοι μαθητές
ζήτησαν παραδείγματα απτά,
εκείνος έδειξε τους εξελθόντες
απ’ την Πεισι – ανάκτειο Στοά,
την αποκαλουμένη και Ποικίλη,
λέγοντας: Ιδού παράδειγμα
μίας περί-πτωσης!…
