Δεν ξέρω πως ο Νόμος αυτός παρουσιάστηκε ξαφνικά και ούτε είμαι πεπεισμένος για την ύπαρξή του. Όμως απ’ ότι είμαι σε θέση να γνωρίζω, ο Νόμος 2064 έχει ψηφήσει τέσσερις φορές από τη σύσταση του Ελληνικού Κράτους, όπως στις 30-6-1992, στις 19-4-1952, στις 9-3-1920 και στις 30-6-1892!! Και ουδεμία σχέση έχουν με το Κτηματολόγιο.
Όπως και να έχουν τα πράγματα, υπάρχει μια λογική που λέει, που ήταν κρυμμένος τόσα χρόνια από το 1998 (2064/98) και κανένας δεν τον εφάρμοσε; Μα βέβαια, πώς να εφαρμοσθεί αφού κανένας από τους αρμόδιους νομικούς ή μη, δεν ενδιαφέρθηκε να δώσει λύσεις στα τόσα προβλήματα του κτηματολογίου και να απαλλάξει χιλιάδες ανθρώπους από την ταλαιπωρία;
Ποιος; Γιατί τόσα χρόνια άγονα χαμένα μες την αδιαφορία και τον ωχαδερφισμό; Ήταν κι αυτό μια αιτία, μαζί με άλλες συγκυρίες να καθηλώσουν τις συναλλαγές και την οικονομία.
Επειδή την ταλαιπωρία του Κτηματολογίου την έζησα και την ζω τώρα και πέντε χρόνια, θέλοντας να βοηθήσω συμπολίτες μου να απαλλαγούν από αυτόν τον βραχνά, δημοσίευσα μέσω της εφημερίδας «Ρ.Ν.» (2-7-2009), πριν τρία χρόνια, επιστολή που με λίγα λόγια εξηγούσα τα του Κτηματολογίου και κατέληγα:
«Δεν θα πρέπει η πολιτεία να ερευνήσει και να πληροφορήσει τους ιδιοκτήτες, ώστε να προβούν τώρα στις διορθώσει των ακινήτων τους πριν βρεθούν προ εκπλήξεων;»
Γιατί τώρα και όχι από τότε;
Εύχομαι να κάνω εγώ λάθος γι’ αυτόν το Νόμο (2064/1998) γιατί αν αποδειχτεί ότι από τυπογραφικό λάθος εγράφη 2064/98 αρθρ. 19 παρ. α’ στην εφημερίδα, αντί 2664/1998 που είναι ο Νόμος οδηγός για τις διορθώσεις των λαθών, ΛΥΠΑΜΑΙ αλλά αν εφαρμοσθεί ο 2664/98 αρθ. 19 παρ. 1 αντί να δώσει λύσεις στα προβλήματα, δυστυχώς θα τα πολλαπλασιάσει.
Με την σημερινή μου επιστολή, θα προσπαθήσω να αναδείξω ορισμένα σημεία του Κτηματολογίου, προσπαθώντας να βοηθήσω στις λύσεις των προβλημάτων. Δεν διεκδικώ το αλάνθαστο.
Με το Εθνικό Κτηματολόγιο, δημιουργείται μια βάση-τράπεζα Νομικών και τεχνικών πληροφοριών για όλα τα ακίνητα της Επικράτειας, σε όλες τις Κτηματογραφούμενες περιοχές.
Κατά τη σύνταξη του Κτηματολογίου έγιναν πολλά λάθη και τώρα υπάρχει ένα αλαλούμ με τις ιδιοκτησίες.
Υπάρχουν ακίνητα που δηλώθηκαν χωρίς τίτλους ή με τίτλους αμετάγραφους, ακίνητα που πολλοί τα διεκδικούν και άλλα που διαμελίζονται από τα όμορα ή διαμελίζουν αυτά.
Οι ιδιοκτήτες δεν γνωρίζουν τα προβλήματα που υπάρχουν. Το αντιλαμβάνονται μόνο όταν χρειαστούν τα Κτηματολογικά Διαγράμματα θέλοντας να κάνουν μία πράξη (πώληση, γονική παροχή κ.τ.λ.). Τότε αρχίζει το τρέξιμο!
Δεν θα αναφερθώ σε Νόμους και άρθρα (αριθμούς) για να μη κουράσω τους αναγνώστες, μόνο τα αναγκαία.
Μετά την Κτηματογράφηση, ο ΟΚΧΕ βλέποντας το αλαλούμ που επικρατούσε, ζήτησε και ψηφίστηκε ο Ν. 2664/98 ο πρώτος και κατεξοχήν δια την διόρθωση των λαθών. Με τους επόμενους νόμους, ο νόμος αυτός συμπληρώθηκε και τροποποιήθηκε, προς το καλύτερο.
Το Κτηματολόγιο με τις πράξεις του, ούτε αφαιρεί ούτε προσθέτει περιουσίες. Απλά, έχει καταγράψει σε μια ορισμένη στιγμή, μια ορισμένη κατάσταση. Σήμερα ο κάθε ιδιοκτήτης καλείται να διορθώσει στην ιδιοκτησία του όλα τα λάθη.
Τα λάθη αυτά διαχωρίζονται:
1) Για το ιδιοκτησιακό καθεστώς: Όπου δεν υπάρχουν τίτλοι ή είναι ανίσχυροι (χρησικτησία) διεκδικήσεις από τρίτους.
2) Πρόδηλα σφάλματα: Όπου έχουν γραφτεί λανθασμένα στοιχεία στο Κτηματολογικό φύλλο (ονοματεπώνυμο, διεύθυνση, κ.τ.λ.).
3) Λάθη που αφορούν Γεωμετρικά στοιχεία: Παραβίαση ιδιοκτησίας από όμορες ιδιοκτησίες ή το αντίθετο, παραμόρφωση σχήματος ή θέση ακινήτου.
Έτσι, όσες ιδιοκτησίες ανήκουν στην πρώτη κατηγορία (ιδιοκτησιακό), προσφεύγουν στα δικαστήρια με αναγνωριστική ή διεκδικητική αγωγή διεκδικώντας την αναγνώριση τίτλων οι ενδιαφερόμενοι.
Όσες ανήκουν στην 2η και 3η κατηγορία, υπεύθυνος για την επίλυση του προβλήματος εξωδικαστικά είναι ο προϊστάμενος του κτηματολογικού γραφείου, όπου προσφεύγει ο κάθε ενδιαφερόμενος καταθέτοντας τα κατά τον Νόμο (καθορισμένα) δικαιολογητικά.
Φυσικά, σε όλες τις ενέργειες με δικηγόρο, μηχανικό, με μεγάλη υπομονή και κουράγιο και ίσως άφθονα χρήματα, κάθε περίπτωση έχει τη δική της δυσκολία.
Όλα τα άρθρα του 2664/98 είναι σημαντικά. Όμως τρία είναι τα σπουδαιότερα για την διόρθωση των λαθών.
Το άρθρο 6 παρ. 2, ορίζει μέχρι πια ημερομηνία ακριβώς ο ενδιαφερόμενος μπορεί να διορθώσει τα όποια προβλήματα της ιδιοκτησίας του. Μετά την ημερομηνία αυτή, εάν δεν γίνει διόρθωση παραμένει ως έχει εις βάρος του ιδιοκτήτη. Μόνο εάν η διόρθωση έχει ξεκινήσει πριν τη λήξη της ημερομηνίας, μπορεί να συνεχιστεί και μετά.
Κάθε Κτηματογραφούμενη περιοχή έχει δική της ημερομηνία λήξης, π.χ. Αρμένοι 15-9-2015.
Με το άρθρο 18 παρ. 1 (πρόδηλα σφάλματα) ο προϊστάμενος έχει το δικαίωμα και την υποχρέωση αυτεπαγγέλτως ή ύστερα από αίτηση του ενδιαφερόμενου να προβεί σε μια σειρά μικροδιορθώσεων, όμως σημαντικές, όπως έχει τροποποιηθεί με νεότερους Νόμους.
Το άρθρο 19 παρ. 2, θεωρητικά είναι το ευκολότερο αλλά κρύβει αντιφάσεις και παγίδες. Σ’ αυτό το άρθρο υπάγονται και οι περισσότερες περιπτώσεις. Με το άρθρο αυτό διορθώνονται τα σφάλματα των γεωμετρικών στοιχείων των εγγραφών, όπως τροποποίηση της θέσης και των ορίων (αστικά-αγροτικά). Σ’ αυτήν την περίπτωση όταν συμφωνούν οι ιδιοκτήτες αλλά και οι όμοροι του ακινήτου ποια είναι τα πραγματικά όρια, αφού συναινούν με την διόρθωση των ορίων, υπογράφονται τα καθορισμένα δικαιολογητικά και υποβάλλονται στον προϊστάμενο Κτηματολογίου.
Ο προϊστάμενος -Υποθηκοφύλακας (Μεταγραφοφύλακας) ως επικουρικός δικαστικός υπάλληλος, προβαίνει στον έλεγχο των απαιτούμενων δικαιολογητικών τα οριζόμενα εκ του Νόμου. Επειδή οι διορθώσεις χρειάζονται τεχνική επεξεργασία, τα τοπογραφικά διαγράμματα στέλνονται στους τοπογράφους Μηχανικούς στην Αθήνα (Κτηματολόγιο Α.Ε.) και αυτοί εισηγούνται τελικά αν η αίτηση διόρθωσης μπορεί να δίνει ΔΕΚΤΗ ή να απορριφθεί. Εάν η εισήγηση είναι ΔΕΚΤΗ και τα προσκομιζόμενα δικαιολογητικά είναι σύμφωνα με το Νόμο, έχει την υποχρέωση να δεχθεί την αίτηση διόρθωσης και να προβεί στη διόρθωση σφαλμάτων. Εάν την απορρίψει είναι παράνομη πράξη.
Εάν ο προϊστάμενος για δικούς του λόγους θεωρήσει ότι πρέπει να απορριφθεί η αίτηση ύστερα από μια δίμηνη σιωπή, το πράττει χωρίς να δώσει καμία εξήγηση. Δεν έχει ούτε τη «Νομική» ούτε την Ανθρώπινη υποχρέωση να εξηγήσει στον αιτούντα γιατί οι κόποι, το άγχος, τα έξοδα μηνών ή χρόνων πήγαν χαμένα. Την σιωπή αυτή του τη δίνει ο Νόμος.
Μετά την απόρριψη της αίτησης ο θιγόμενος προσφεύγει στον Κτηματολογικό Δικαστή (Πρωτοδίκη) αναζητώντας το δίκιο του.
Πολλοί προϊστάμενοι των υπηρεσιών λησμονούν ότι είναι «Υπ-άλληλοι» και ότι ο σκοπός και έργο τους είναι η εξυπηρέτηση των πολιτών. Ίσως με την ευθύνη του ότι προΐστανται μίας υπηρεσίας, πιστεύουν ότι τους δίνει μια εξουσία και ότι μπορούν να αποφασίζουν κατά το δοκούν έστω και αν σφάλουν.
Ο προϊστάμενος του Κτηματολογικού Γραφείου όταν κάνει σιωπηρές απορρίψεις αιτήσεων (έχει το δικαίωμα) κανένας δεν μπορεί να κρίνει την λογική του, γιατί δεν την ξέρει. Μπορεί να σκέφτεται ότι με την πράξη του ο αιτών και οι όμοροι (γείτονες) ή θεωρούμενοι γείτονες που συναινούν και υπογράφουν την αίτηση να υποκρύπτουν εγκληματική ενέργεια. Μπορεί ο προϊστάμενος να «διαβλέπει προσπάθεια διεκδίκησης γειτονικής αλλότριας ιδιοκτησίας». Η αλαζονεία της εξουσίας, αυτό το ΕΓΩ φέρνει σε παραλογισμό τους ανθρώπους.
Πως είναι δυνατόν με το παραπάνω σκεπτικό να ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΤΑΙ η Αίτηση Διόρθωσης ενώ η εισήγηση από το Κτηματολόγιο Α.Ε. την κάνει ΔΕΚΤΗ, και όταν οι φερόμενοι όμοροι, ανωτέρας κλίμακας από το Κτηματολόγιο, Δημόσιες Υπηρεσίες (3) με υπογραφές και σφραγίδες, συναινούν στη διόρθωση και δικαιώνουν τον αιτούντα; Κι όμως, ΣΥΝΕΒΗ!
Όταν δεν εμπιστεύεται τις δημόσιες υπηρεσίες που συναινούν θετικά με υπογραφές και σφραγίδες και κάνει απόρριψη, πως δέχεται και κάνει διόρθωση σε αιτήσεις όπου δεν συναινούν όλοι οι όμοροι;
Τι είναι πιο ισχυρό;
Θέλω να πιστεύω, τελειώνοντας, ότι προσπάθησα να δώσω μια εικόνα του Κτηματολογίου. Όλα τα λάθη διορθώνονται.
Ο Νόμος 2664/1998 όπως έχει διαμορφωθεί, καλύπτει όλες τις περιπτώσεις αρκεί αυτοί που τον ερμηνεύουν να αλλάξουν νοοτροπία και αντί να σκέπτονται ΕΓΩ να λένε ΕΜΕΙΣ. Αυτά.
Σωμαθιανό Φαράγγι