Άρα;
Ακούγονται διαμαρτυρίες από την Αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ για την υποχώρηση της ηγεσίας στις απαιτήσεις της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, όπου ως γνωστόν είναι Γερμανοκρατούμενη.
Ο Γλέζος κι ο Μίκης οι ιστορικές αυτές προσωπικότητες της Αριστεράς, εξέφρασαν δημόσια την αντίδρασή τους στη συμφωνία που η ηγεσία της Αριστεράς προσυπέγραψε με την κοινότητα και κυρίως τη Γερμανία.
Ο υπογράφων το παρόν σημείωμα, δεν είναι ενθουσιασμένος από τη συμφωνία και φυσικά αγωνιώ για την πραγμάτωση των προεκλογικών υποσχέσεων της Αριστεράς και κυρίως γι’ αυτές που αφορούν τα κοινωνικά και εργατικά σημεία του προγράμματος.
Βέβαια μένει να δούμε στη ζωή τι ακριβώς θα είναι δυνατόν να πραγματοποιηθεί και τι όχι από το πρόγραμμα της Αριστεράς.
Και κυρίως να δούμε έως πού η Ευρωπαϊκή Ένωση θα επιμείνει στο περίφημο «Πρόγραμμα», προκειμένου να ενισχύσει οικονομικά στο μέλλον την Ελλάδα.
Ο υπογράφων το παρόν, δεν έχει αλλάξει τις απόψεις του σχετικά με την ανάγκη του σοσιαλιστικού μετασχηματισμού της κοινωνίας, σύμφωνα με τις βασικές αρχές του Μαρξισμού, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά σε όλο τον πλανήτη, παρά τα όσα συνέβησαν και συνέβαλαν στην ανατροπή του καθεστώτος στη Σοβιετική Ένωση.
Όμως ως πραγματιστής κρίνω την πολιτική της κυβέρνησης, για συμφωνία με τους εταίρους για λόγους καθαρά ρεαλιστικούς.
Δηλαδή αγαπητοί μου βρίσκω τη σοφία των αρχαίων Ελλήνων και τον πραγματισμό τους, που συνοψίζεται στη γνωστή φράση που απλοελληνικά μεταφρασμένη λέει: «Χρειάζονται χρήματα και χωρίς αυτά τίποτα δεν μπορεί να γίνει από τ’ αναγκαία».
Θα τη θυμάστε τη φράση όσοι διαβάζετε αυτό το κείμενο. Άλλαξε κυβέρνηση στη χώρα δεν άλλαξε το κοινωνικό καθεστώς, ούτε το πολιτικό στην ευρεία έννοιά του.
Συνεπώς χωρίς χρήματα -που προς το παρόν παίρνουμε από την Ευρωπαϊκή Ένωση – τίποτα δεν μπορεί να γίνει από αυτά που χρειαζόμαστε ως πολίτες και ως κυβέρνηση στη χώρα μας. Άρα;