Διαβάζω στα ΜΜΕ για ένα εξαιρετικά σημαντικό γεγονός που συνέβη στο ωδείο της πόλης μας πριν από μερικές μέρες από επίσκεψη μουσουλμάνων εκεί.
Αναφέρθηκε ότι νεαρός άντρας, μουσουλμανικής θρησκείας όπως φαίνεται από τα λεγόμενά του, πήγε στον χώρο του Ωδείου και μίλησε με την υπεύθυνη που βρίσκεται εκεί, λέγοντάς της ότι είναι λάθος «που βρίσκεστε εσείς εκεί κι εμείς θα έρθουμε κάποια μέρα», ενώ δεν… παρέλειψε να υπονοήσει ότι είναι ένας χώρος λατρείας του μουσουλμανισμού και κακώς χρησιμοποιείται για άλλους λόγους. Η ίδια του ζήτησε να φύγει και τελικά ο νεαρός επέστρεψε λίγη ώρα αργότερα με έναν φίλο του.
Το γεγονός αντιλήφθηκαν μαθητές που βρίσκονταν εκείνη την ώρα στο Ωδείο και το μετέφεραν στους γονείς τους. Γονείς ήταν εκείνοι που μας μετέφεραν την πληροφορία και μάλιστα αξίζει να σημειώσουμε ότι ενημερώθηκε άμεσα από την υπεύθυνη και η Αστυνομία, που πήγε στο Ωδείο, χωρίς να εντοπίσει τα δύο άτομα. Εξετάζει, όμως, το γεγονός με προσοχή.
Καλό είναι να γνωρίζουμε ιστορικά ότι το Τζαμί Νερατζές αποτελούσε το καθολικό της μονής και ήταν αφιερωμένο στην Παναγία των Αυγουστινιανών «SantaMaria». Η εκκλησία έχει ορθογωνικό σχήμα και στεγάζεται με τρεις μικρούς τρούλους, οι οποίοι αντικατέστησαν την κεραμοσκέπαστη στέγη της βενετικής εκκλησίας. Το θύρωμα του κτηρίου είναι ένα από τα εντυπωσιακότερα του Ρεθύμνου. Το διπλανό παρεκκλήσι ήταν αφιερωμένο στο Σώμα του Χριστού. Η εκκλησία μετατράπηκε σε τζαμί το 1657 ενώ το παρεκκλήσι του σε οθωμανικό ιεροσπουδαστήριο. Το 1890 προστέθηκε μεγάλος μιναρές με δύο εξώστες από το μηχανικό Γεώργιο Δασκαλάκη και είναι ο ψηλότερος του Ρεθύμνου. Σήμερα, το «τζαμί Νερατζέ» φιλοξενεί το Ωδείο της πόλης.
Αλλά ας γυρίσουμε στο περιστατικό το οποίο σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να αγνοηθεί. Γιατί άραγε φτάσαμε ως εδώ; Ποιος φταίει; Πριν από αρκετά χρόνια με φίλο, ο οποίος «έφυγε» και μας άφησε νωρίς, στις συζητήσεις μας για πολλά θέματα συμφωνήσαμε ότι ο επόμενος παγκόσμιος πόλεμος δεν θα είναι για το νερό όπως διατείνονταν πολλοί, αλλά για τη θρησκεία! Κάποιοι φίλοι τότε μας περιέπαιζαν λέγοντας μας ότι έχουμε πολλή καλπάζουσα φαντασία! Δυστυχώς φαίνεται ότι αργά, αλλά μεθοδικά και σταθερά επαληθευόμαστε. Η ιστορία έχει αρχίσει να ξαναγράφεται και όχι με τους καλύτερους οιωνούς για τη χώρα μας.
Ο πολιτισμός και η εξέλιξη δεν σημαίνει απαραίτητα ότι θα μπορέσεις να επιβιώσεις στον σημερινό και αυριανό κόσμο, όπου οι αλλαγές γίνονται με ταχύτητα φωτός και πολλές φορές δεν προλαβαίνεις καν να αντιδράσεις.
Παρακολουθώντας τις εξελίξεις στα ελληνοτουρκικά, στο μακεδονικό και γενικότερα στην εξωτερική μας πολιτική, προβληματίζομαι έντονα σαν Έλληνας πολίτης. Όπως έντονα προβληματίζομαι για τις εξελίξεις στην παιδεία, οι οποίες φαίνεται να γίνονται χωρίς στοιχειώδη προγραμματισμό και προσπαθώντας να εξαλειφτεί και να αποδομηθεί κάθε σπουδαίο ελληνικό επίτευγμα σε οποιοδήποτε επίπεδο. Οι νέες γενιές των ελλήνων μαθητών μαθαίνουν οτιδήποτε μη ελληνικό, αλλά δεν μαθαίνουν ούτε ελληνική μυθολογία, ούτε βασικά άλλα ιστορικά γεγονότα της παγκόσμια αποδεδειγμένα υπερπλούσιας ιστορίας μας, που ζηλεύουν όλοι οι λαοί του πλανήτη.
Προβληματίζομαι έντονα όταν στην τηλεόραση βλέπω τουρκικά σίριαλ, τα οποία είναι αριστοτεχνικά φτιαγμένα, ώστε να σε μπολιάζουν με συγκεκριμένα πράγματα για δικό τους όφελος. Η τουρκική σημαία ας πούμε φιγουράρει σε πλάνο κάθε 2-3 λεπτά. Μας προετοιμάζουν άραγε για κάτι; Γιατί κάπου στην Ελλάδα, σε ερώτηση δάσκαλου στο σχολείο για το πια είναι η σημαία μας, Έλληνας μαθητής, όχι αλλοδαπός, απάντησε η κόκκινη με την ημισέληνο! Η μπλε και άσπρη με το σταυρό, για την οποία έχουν πεθάνει χιλιάδες έλληνες έχει πάει μάλλον περίπατο.. μήπως τελικά αυτό επιδιώκουν;
Έγραφα σε παλιότερο άρθρο μου στις 5-4-2017 ότι προβληματίζομαι αρκετά και δεν το κρύβω, όσο θυμάμαι τα λόγια του Μίλαν Κούντερα από το βιβλίο του «Το βιβλίο του γέλιου και της λήθης» που λέει ότι: «Το πρώτο βήμα για να εξοντώσεις ένα έθνος, είναι να διαγράψεις τη μνήμη του. Να καταστρέψεις τα βιβλία του, την κουλτούρα του, την ιστορία του. Μετά να βάλεις κάποιον να γράψει νέα βιβλία, να κατασκευάσει μια νέα παιδεία, να επινοήσει μια νέα ιστορία. Δεν θα χρειαστεί πολύς καιρός για ν’ αρχίσει αυτό το έθνος να ξεχνά ποιο είναι και ποιο ήταν. Ο υπόλοιπος κόσμος γύρω του θα το ξεχάσει ακόμα πιο γρήγορα».
Όπως επίσης και τη δήλωση του μάγου της διπλωματίας γερμανοαμερικανοεβραίου Χένρυ Άλφρεντ Κίσινγκερ. (πολλοί λένε ότι δεν ειπώθηκε ποτέ) ότι: «Ο ελληνικός λαός είναι δυσκολοκυβέρνητος και γι’ αυτό πρέπει να τον πλήξουμε βαθιά στις πολιτισμικές του ρίζες. Τότε ίσως συνετισθεί. Εννοώ, δηλαδή, να πλήξουμε τη γλώσσα, τη θρησκεία, τα πνευματικά και ιστορικά του αποθέματα, ώστε να εξουδετερώσουμε κάθε δυνατότητά του ν’ αναπτυχθεί, να διακριθεί, να επικρατήσει, για να μη μας παρενοχλεί στα Βαλκάνια, να μη μας παρενοχλεί στην Ανατολική Μεσόγειο, στη Μέση Ανατολή, σε όλη αυτή τη νευραλγική περιοχή μεγάλης στρατηγικής σημασίας για μας, για την πολιτική των ΗΠΑ».
Η παγκοσμιοποίηση μας αρέσει δεν μας αρέσει είναι η εξέλιξη των ανθρώπινων κοινωνιών. Την ανατροπή, αν γίνει ποτέ, θα την προκαλέσει η ίδια η ανθρώπινη φύση, όπως έγινε άπειρες φορές στο παρελθόν. Πιθανόν μέσα από την παραπάνω διαδικασία και με βάση τα γεγονότα των τελευταίων χρόνων, η χώρα να προετοιμάζεται ή να την προετοιμάζουν, για τους μελλοντικούς της κατοίκους. Τους μουσουλμάνους μετανάστες από Ευρώπη και Αφρική. Κανείς μας δεν μπορεί να γνωρίζει και να είναι σίγουρος για το μέλλον. Αλλά εννοείται, πως αν επαληθευτεί ο Κούντερα ή ο Κίσινγκερ, για ποια Ελλάδα, ποιους Έλληνες, ποια ιστορία και ποια μυθολογία θα μπορούμε να μιλάμε! Σίγουρα πάντως δεν υπάρχει περίπτωση αυτή η χώρα να σωθεί αν δεν καταλάβει ότι αργά και μεθοδικά καταστρέφεται και εξαφανίζεται είτε εκ των έσωθεν, είτε εκ των έξωθεν. Ίσως είναι ιδέα μου, αλλά πάει καιρός που έχει πάψει ν’ αντιστέκεται και πλέον δεν πολεμά.
Με δεδομένες τις αλόγιστες πολιτικές που έχουν γίνει από τις κυβερνήσεις τις τελευταίες δεκαετίες και οι οποίες συνεχίζονται δυστυχώς με αμείωτους ρυθμούς, όπως και την υπογεννητικότητα που υπάρχει εδώ και δεκαετίες στη χώρα, δεν θέλει και πολλή σοφία για να καταλάβει κάποιος, ότι αν δεν γίνει κάτι σημαντικό από όλους ανεξαιρέτως τους έλληνες, το σημείο μηδέν για τη χώρα είναι περισσότερο κοντά από ποτέ!
Κάποιοι αρκετά προοδευτικοί μπορεί να πουν ότι κινδυνολογώ ή ότι έχω καλπάζουσα φαντασία, όπως τότε με τον συχωρεμένο πια φίλο μου. Εκείνο πάντως που γνωρίζω καλά είναι ότι για να καταφέρουμε να επιβιώσουμε σαν έθνος και σαν κράτος πρέπει να θυμηθούμε όλα όσα με αριστοτεχνικό τρόπο και μέθοδο μας έχουν κάνει να ξεχάσουμε, ξέροντας καλά αυτό που μου έμαθαν οι αλησμόνητοι καθηγητές μου στο σχολείο, ότι η ιστορία όταν την αγνοείς εκδικείται!
Ένας καλπάζων φαντασιόπληκτος!
