Κατέκτησε και η αφεντιά του τελικά
τη δόξα των Ηρώδηδων κι Εφιαλτών,
των Ηροστράτων και Νερώνων
και τόσων άλλων «επωνύμων»
που έγιναν συνώνυμοι κακών.
έγιναν λέξεις – σκιάχτρα,
λέξεις του κανιβαλισμού
και καρναβαλισμού.
Και μάλιστα την κέρδισε
αυτοδικαίως και τελεσιδίκως
πάνω στο λόφο του Καπιτωλίου
και στης «Δημοκρατίας το ναό»
με την υπογραφή λεξικογράφων
της Ιστορίας της αδέκαστης…
Στο λεξικό του μέλλοντος
το λήμμα τραμπ – ισμός
θα είναι ένα συνώνυμο
εγχώριου τραμπουκισμού.
Ίσως, κατά παρετυμολογία,
και να λογιστεί παράγωγό του
με την απλή αφαίρεση του «ουκ».
Ο τραμπ – ισμός θα ’ναι συνώνυμο,
της υπερ πάρτης άσκησης της εξουσίας,
του ακραίου λαϊκισμού, της συνωμοσιολογίας,
της διακίνησης των χαλκευμένων πληροφοριών,
της αναμόχλευσης των άγριων παθών του όχλου,
της υποκίνησης ακραίων οπαδών σε εξαλλότητες,
της απειλής κατά της Πύλης της Δημοκρατίας,
της αναξιοπρέπειας και της αναξιοκρατίας,
της μικρόνοιας και της μικροψυχίας
και βέβαια του παλιμπαιδισμού
και της φαιδρότητας…
* * *
Στο λεξικό του μέλλοντος
μήπως το λήμμα τραμπ – ισμός
θα καταχωρηθεί και ως… λύμα
της «Res Publica Americana»,
που ούτως ή άλλως προς τα έξω
τραμπουκίζει (ή φιλοτραμπουκίζει),
προβάλλοντας το «δίκαιο της πυγμής»
ή επιβάλλοντάς το μέσα από το γάντι
της πυγμής του δικαίου!
