Η αγάπη είναι δυνατή όπως η ζωή. Η κακία είναι σκληρή όπως ο θάνατος.
Η αγάπη είναι καθαρή όπως το χρυσάφι. Η κακία είναι βλαβερή σαν η σκουριά.
Η αγάπη είναι σαν γλυκοστάφυλος αμπελώνας. Η κακία είναι ίδια με πικρόστυφο κλήμα.
Η αγάπη σαν ήρεμο ποτάμι ποτίζει και δροσίζει τη γη. Η κακία είναι μανιώδης χείμαρρος που καταστρέφει καθετί στο διάβα του.
Η αγάπη είναι όπως η εύκαρπη ελιά. Η κακία είναι σαν τον άγονο αγρό.
Η αγάπη είναι όμοια με ζωογόνο αλέτρι. Η κακία είναι ίδια με φονικό μαχαίρι.
Η αγάπη είναι όπως ο ηλιόλουστος ουρανός. Η κακία γεμίζει το σύμπαν με μαύρα σύννεφα.
Η αγάπη είναι σαν γαλήνια θάλασσα. Η κακία είναι όμοια με φουρτουνόδαρτο πέλαγος.
Άνθρωπε, έχε ανοιχτά, πάντοτε και όπου κι αν βρίσκεσαι, τα αφτιά και τα μάτια του σώματος και της ψυχής! Και με το Σίσυφο δε θα μοιάζεις ποτέ, αλλά με του Λαέρτη τον γιο όταν εκείνος έφτασε, μετά από χρόνια και περιπλανήσεις, στο Θιάκι του, εάν το μονοπάτι που από τα πολλά, τα μεγάλα και τα μικρά, τα προσπελάσιμα και τα δυσπροπέλαστα, τα αγκαθερά και τα ρόδινα, της ζωής εσύ θα διαλέξεις το ακολουθείς, πιστά και ολόψυχα, έως το τέλος του…
