Το σύνδρομο του κακού κόσμου (The Mean World Syndrom) που τον τελευταίο καιρό περιγράφεται πολύ καλά στη νευροψυχολογική βιβλιογραφία ως μια συγκεκριμένη λοίμωξη από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, πρόκειται κατά βάθος για μια πολύ αστική ασθένεια. Ο ασθενής περνάει πολλές ώρες μπροστά από την τηλεόραση, αναζητώντας με το τηλεχειριστήριο εκείνα τα κανάλια που μεταδίδουν τις πιο τρομακτικές ειδήσεις: Πολέμους, επιδημίες και καταστροφές. Γοητευμένος με αυτά που βλέπει, δεν μπορεί να αποστρέψει το βλέμμα.
Αναρωτιέμαι αν αισθάνεστε ότι περιγράφω τις συνήθειες σας, αν αναφέρομαι αποκλειστικά σε σας, τώρα που όλως τυχαίως τυχαίνει να διαβάζετε αυτές τις αράδες. Κάντε λίγο υπομονή.
Τα συμπτώματα από μόνα τους δεν είναι απειλητικά και σου επιτρέπουν να ζεις ήρεμα, αρκεί να τηρείς μια απόσταση. Αυτή η δυσάρεστη ασθένεια δεν είναι ιάσιμη, η επιστήμη σε αυτήν την περίπτωση απλώς αρκείται στην πικρή διαπίστωση της ύπαρξης του συνδρόμου. Αν λοιπόν βρεθείτε σε δύσκολη θέση και επισκεφτείτε κάποιον ψυχίατρο, αυτός θα σας συμβουλέψει να μειώσετε το άγχος, να περνάτε δημιουργικά τις ώρες σας, να αρχίσετε κάποιο χόμπι, να κάνετε περιπάτους, μέχρι και να ξεκινήσετε πλέξιμο θα σας πει, αλλά το πρόβλημα θα παραμένει εκεί.
Τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης κυνηγώντας την τηλεθέαση δεν θα αλλάξουν θεματολογία προκειμένου να μην οξύνουν το πρόβλημα σας. Το ίδιο και τα ενημερωτικά σάιτς στο διαδίκτυο στον βωμό του κυνηγιού των πιο πολλών κλικ, θα συνεχίσουν να προβάλλουν κάθε λεπτό τις πιο μακάβριες ειδήσεις, αυξάνοντας το ποσοστά των ασθενών του συνδρόμου, και κάνοντας τους μελετητές να αφιερώνουν όλο και περισσότερο επιστημονικό χρόνο επί αυτού στα συνέδρια, ψάχνοντας να βρουν την άκρη του νήματος.
Εγώ προσωπικά τι έχω να σας πω; Αν δεν υπήρχαν η εκλογίκευση, η εξιδανίκευση, η απώθηση, όλα αυτά τα τρικ τα οποία χρησιμοποιούμε για τους εαυτούς μας, πως αν μπορούσαμε να κοιτάξουμε τον κόσμο χωρίς καμιά προστασία, τίμια και θαρραλέα, θα ραγίζαμε τις καρδιές μας. Γι’ αυτό είμαστε χτισμένοι από αμυντικούς μηχανισμούς, από πανοπλίες και οπλισμούς, είμαστε πόλεις που η αρχιτεκτονική τους αποτελείται από τείχη, οχυρά και κάστρα. Σε τελική ανάλυση, αν δεν μπορείτε να πατήσετε το κουμπί και να απενεργοποιήσετε την τηλεόραση, αν σας είναι δύσκολο να κάνετε χρήση του κινητού σας τηλεφώνου μόνο για να επικοινωνείτε με φίλους, τότε θα πρέπει να μάθετε να ζείτε με τα συνεπακόλουθα προβλήματα και τις όποιες παρενέργειες. Ο κόσμος είναι απλός, μην τον δυσκολεύουμε εμείς.
*Ο Αριστείδης Αρχοντάκης είναι συγγραφέας, φυσικός
