Οι προσπάθειες για την επιβίωση της ελληνικής γεωργίας είναι καθήκον όχι μόνο των αγροτών, οι οποίοι πιέζονται διαρκώς, αλλά και του δημόσιου τομέα στον οποίο προΐσταται η κυβέρνηση. Δημοσιεύματα περίεργα για εκτεταμένες απάτες δεν πρέπει να διαχέονται προς κάθε κατεύθυνση, δεδομένου ότι η γεωργία δεν αποτελείται από απατεώνες αγρότες, ούτε διαθέτει περισσότερους παράνομους από ότι παρατηρείται τόσο στους άλλους τομείς της οικονομίας στη χώρα μας όσο και στις άλλες χώρες της ΕΕ. Η γεωργία και η κτηνοτροφία είναι θεμελιώδεις τομείς για την επιβίωση της χώρας μας, αλλά και ολόκληρης της Ευρώπης και πρέπει να γίνει κατανοητό από κάθε Έλληνα, ότι είτε αγρότης είναι είτε καταναλωτής το συμφέρον μας περιστρέφεται γύρω από την ελληνική παραγωγή τροφίμων. Η ΚΓΠ είναι εδώ και αυτήν πρέπει να υποστηρίξουμε και να εμπεδώσουμε, ως προς την εφαρμογή της στο κάθε ελληνικό νοικοκυριό και στο κάθε σπίτι αγρότη και κτηνοτρόφου.
Σε έγκυρα περιοδικά της ΕΕ δημοσιεύονται απάτες που επισυμβαίνουν στον αγροτικό τομέα από την εφαρμογή της ΚΓΠ. Οι απάτες αυτές αφορούν την κεντρική υπηρεσία ΟΠΕΚΕΠΕ και υποθέτω ότι η δικαστική αρχή που επιλαμβάνεται του θέματος θα βγάλει άκρη, όπως γίνεται πάντοτε σε παρόμοιες περιπτώσεις. Το πρόβλημά μας είναι ότι δεν εννοούμε να καταλάβουμε γιατί οι αγρότες μας είναι στους δρόμους, γιατί ολοένα διεκδικούν και τι πρέπει να γίνει επιτέλους, ώστε να συνεχίζεται απρόσκοπτα η παραγωγή και εμπορία των τροφίμων σε αρμονική σχέση τιμών παραγωγού με τα εισοδήματα των καταναλωτών.
Έτσι ερχόμαστε στο ζητούμενο που είναι να δούμε πώς μπορεί να λειτουργήσει η ΚΓΠ εκ νέου, με του κατάλληλους πόρους. Διότι έχει πάρει πλέον θέση χιονοστιβάδας η ετήσια μείωση των πληρωμών , αλλά και των δεσμεύσεων που προβλέπονται στον ετήσιο προϋπολογισμό.
Στον πίνακα που ακολουθεί φαίνονται οι ετήσιες μειώσεις των κονδυλίων του προϋπολογισμού της ΕΕ για τον τομέα της γεωργίας.
Όπως φαίνεται σε σχέση με τον ίδιο πίνακα που δημοσιεύσαμε τον περασμένο χρόνο, οι μειώσεις των κονδυλίων δείχνουν μια αυξητική τάση. Αν μάλιστα, σκεφτεί κανείς ότι όταν έγινε η ΚΓΠ προικοδοτήθηκε με το 75% των δαπανών του προϋπολογισμού της τότε ΕΟΚ, γίνεται αντιληπτή η προσπάθεια διαρκούς μείωσης των δαπανών, άρα και των εισοδηματικών ενισχύσεων των γεωργών.
Έτσι έχουν χαθεί εκατομμύρια στρέμματα καλλιεργήσιμης γης και ισχυρής μείωσης του ζωικού κεφαλαίου της ΕΕ, με αποτέλεσμα οι τιμές καταναλωτή να αυξάνονται διαρκώς και να μην μπορεί να επιβιώσει ακόμη και μια μέση οικογένεια στην ΕΕ.
Η εφεύρεση δε της επανεθνικοποίησης της ΚΓΠ δεν είναι ούτε πανάκεια ούτε η ενδεδειγμένη λύση.
Πίνακας εξέλιξης γεωργικών δαπανών
|
Έτη |
Δεσμεύσεις ΚΓΠ |
Σύνολο προϋπ/σμού |
% συμμετοχή ΚΓΠ |
|
2025 |
54,8 |
194,5 |
28,1 |
|
2024 |
54,96 |
184,42 |
29,8 |
|
2023 |
54,87 |
181,98 |
30,15 |
|
2022 |
54,11 |
163,30 |
33,14 |
|
2021 |
56,57 |
164,38 |
34,41 |
|
2020 |
58,79 |
164,05 |
35,84 |
|
2019 |
58,41 |
162,07 |
36,04 |
|
2018 |
58,46 |
156,62 |
37,33 |
|
2017 |
57,52 |
154,51 |
37,23 |
|
2016 |
63,00 |
147,59 |
42,69 |
Δεν είναι οι αγρότες που πρέπει να σηκώνουν το βάρος είτε της οποιαδήποτε πανδημίας, είτε το βάρος των πολεμικών δαπανών για τους κάθε λογής πολέμους που βρίσκονται σε εξέλιξη στη γειτονιά μας. Και μάλιστα, ακόμη περισσότερο τώρα, που βλέπουμε τον πλήρη παραγκωνισμό και την αδυναμία της ΕΕ να ασκήσει πολιτική στη φάση τερματισμού του πολέμου στην Ουκρανία, για την οποία έχουμε αναλάβει υποχρεώσεις πολλών δεκάδων δισεκατομμυρίων για τις απαραίτητες αποκαταστάσεις.
Στην ουσία οι νέοι ταγοί της Ευρώπης που ασκούν την πολιτική βάσης είναι ο άξονας Παρίσι – Βερολίνο, συνεπικουρούμενος από μερικούς άλλους παρατρεχάμενους, με βασικό χαρτί τις λίγες δεκάδες πλέον δις που απομένουν για την εφαρμογή των πολιτικών που έχουν υιοθετηθεί.
Τώρα εισήλθε ένας νέος παράγων που βασανίζει τα ισχνά αποθέματα πόρων για την άσκηση ευρωπαϊκής πολιτικής. Είναι ο παράγων «δαπάνες άμυνας» εν όψει κινδύνου που προέρχεται από τρίτους λαούς και έθνη που εχθρεύονται την Ευρώπη. Μια Ευρώπη σε προφανή δυσχέρεια να υλοποιήσει σχέδια. Έτσι άγεται και φέρεται πίσω από μερικούς γραφειοκράτες, που δε γνωρίζουμε ούτε από πού κρατάει η σκούφια τους, ούτε πού θέλουν να πάνε.
Έτσι, πολλαπλασιάζονται οι λάθος αποφάσεις. Οι διαρκείς μειώσεις των κονδυλίων που χορηγούνται στη γεωργία έχει καταντήσει πλέον εκτός από καθημερινότητα και σύννομο αξεσουάρ σταδιακής επανεθνικοποίησης της ΚΓΠ. Με μια διαφορά όμως: όπως το έχουμε πει πολλές φορές, στην ΕΕ υπάρχουν οι δυνατοί προϋπολογισμοί που αντέχουν τη σταδιακή επανεθνικοποίηση και πληρώνουν τα σχετικά ποσά, και οι αδύναμοι προϋπολογισμοί , όπως της χώρας μας, που δεν αντέχουν να πληρώνουν τα ποσά αυτά. Εδώ η επανεθνικοποίηση νοείται ότι το κράτος μέλος παρεμβαίνει εκεί που παρενέβαινε η ΚΓΠ. Αυτό είναι λάθος που πρέπει να διορθωθεί άμεσα , στη βάση ότι η ανάγκη που πρέπει να καλυφθεί από την εφοδιαστική αλυσίδα δεν μπορεί να αντέξει τους κραδασμούς που επιφέρει η μείωση των κονδυλίων. Μάλιστα η επανεθνικοποίηση μπορεί να παίρνει πολλές μορφές και αυτό χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή. Δεν είναι τυχαίο ότι ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, δήλωσε στις 27/1/2025 το πόσο αναγκαία είναι η σύσταση του Ταμείου Αλληλοβοηθείας που θα αποζημιώνει τον αγροτικό κόσμο από τις καταστροφές, επισημαίνοντας ότι «η ελληνική κυβέρνηση θα συνεχίσει να στηρίζει τους αγρότες, αξιοποιώντας διαθέσιμους οικονομικούς πόρους από την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και μέσα από τις δυνατότητες που παρέχει η εθνική δημοσιονομική πολιτική».
Κατόπιν των ανωτέρω παραμένει ισχυρό το επιχείρημα ότι χρειάζονται πολιτικοί με όραμα για τον αγροτικό τομέα σε ολόκληρη την Ευρώπη, ώστε να πάρει η ΚΓΠ την πραγματική της θέση στο ευρωπαϊκό στερέωμα και να πάψει να είναι θύμα των ταγών της Ευρώπης.
