Με το φάσμα της επισιτιστικής ανασφάλειας και της ενεργειακής ανεπάρκειας, προ των πυλών μας, η γραφειοκρατική ελίτ των Βρυξελλών αναλώνεται σε λεκτικές αναδιαρθρώσεις της νέας κατάστασης, όπως την έχουν επιβάλει οι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων της ΕΕ. Οι ταγοί της ΕΕ αρνούνται να αντιμετωπίσουν την επιλογή των λανθασμένων τους αποφάσεων, που οδηγούν ολοένα και μεγαλύτερα τμήματα του πληθυσμού σε κατάσταση έντονης φτώχειας και ανέχειας. Και τα δύσκολα δεν έχουν έλθει ακόμη.
Η ευρωπαϊκή εικόνα των δαπανών που έχουν καταβληθεί, ή προγραμματιστεί, στην περίοδο 2021 – 2023, δεν είναι άμεσα συγκρίσιμη, λόγω των αλλαγών στις επιμέρους πολιτικές που ακολουθεί πλέον η ΕΕ. Εκτός λίγων περιπτώσεων που παρουσιάζουν ενδιαφέρον για την ορθή απεικόνιση της πραγματικότητας.
Η βασική εικόνα του σχεδίου προϋπολογισμού του 2023 είναι η ακόλουθη:
- Σε επίπεδο συνόλου πόρων οι προγραμματισμένες πληρωμές ανέρχονται σε 161,5 δις € έναντι 166,4 δις € που ήταν για το 2022, και 161,3 που ήταν για το 2021! Ακατανόητη εξέλιξη, κυρίως και αν συγκρίνουμε τη συνολική εικόνα με τις επιμέρους δαπάνες, όπως :
- Στην έρευνα, στην οποία υποτίθεται ότι πρέπει να στηρίζεται το μέλλον των γενεών μας υπάρχει μείωση των πληρωμών από 13,6 δις € για το 2022 σε 12,9 δις € για το 2023.
- Στην Περιφερειακή ανάπτυξη και συνοχή δυστυχώς η μείωση είναι θλιβερή, αφού θα δαπανηθούν το ερχόμενο έτος, μόλις 36,6 δις € έναντι 42,7 δις € το 2022! Και όμως η πολιτική αυτή καλείται να βοηθήσει τις λιγότερο αναπτυγμένες περιοχές σε σχέση με το μέσο όρο της ΕΕ. Η χώρα μας βρίσκεται στο επίκεντρο αυτής της πολιτικής που δυστυχώς θα αναμείνουμε με το ανεκπλήρωτο όνειρο, όπως θα λέγαμε!
- Στην κοινωνική πολιτική, που τώρα πλέον λέγεται με τον πομπώδη τίτλο «Επένδυση στο ανθρώπινο δυναμικό, στην κοινωνική συνοχή και στις αξίες» παρατηρούμε την ίδια πορεία: Οι δαπάνες θα ανέλθουν σε 16,9 δις €, έναντι 18,3 δις € του 2022 και 19,7 δις € του 2021. Εδώ δηλαδή πάμε από το κακό στο χειρότερο και για τρίτο έτος.
- Αλλά και στο ζωτικό τομέα της γεωργίας και κτηνοτροφίας, αλλά και αλιείας, οι αναμενόμενες πληρωμές δε θα υπερβούν τα 56,8 δις € έναντι 56,0 δις € του 2022 και 55,5 δις € του 2021. Δηλαδή εκεί που αναμένεται επισιτιστική καταιγίδα με πολυετή καταστροφικά αποτελέσματα, λόγω και της εμπλοκής των λιπασμάτων που παύουν πλέον να αναμένονται από το δίδυμο Ουκρανίας – Ρωσίας, κυρίως Ρωσίας, οι προβλέψεις των Βρυξελλών αναμένεται να δείξουν όλη τη γερμανική φειδωλότητα στα στομάχια των εκατοντάδων εκατομμυρίων ιθαγενών της ΕΕ!
- Θα περίμενε κανείς να δοθεί λοιπόν προτεραιότητα στον τομέα των επενδύσεων, που και αυτές καλύπτονται μεν από ένα πομπώδη τίτλο «Ευρωπαϊκές στρατηγικές επενδύσεις» , αλλά που όταν πρόκειται να χορηγήσουμε τα ανάλογα κονδύλια, , βλέπουμε έστω και οριακή μείωση, αλλά μείωση των αναμενόμενων πληρωμών το 2023 σε 4,8 δις € έναντι 4,9 δις € το 2022!
- Τέλος, η μετανάστευση και διαχείριση συνόλων αναμένεται να απορροφήσουν 3,1 δις € έναντι 3,3 δις € το 2022.
Αυτή η εικόνα της απαξίωσης των κοινών δαπανών της ΕΕ κρύβεται με π0ομπώδεις τίτλους και παραγγελίες των σχετικών δεξαμενών σκέψης περί «Στρατηγική αυτονομίας της ΕΕ για την περίοδο 2013-2023» θέλοντας να πείσουν ότι πρόκειται για μια παραγωγική ικανότητα στην οποία στηρίζεται το ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Μάλιστα στην κεντρική αναφορά της μελέτης αυτής καταγράφονται:
- Η στρατηγική αυτονομία της ΕΕ (EU-SA) ορίζεται ως η ικανότητα της ΕΕ να ενεργεί αυτόνομα – δηλαδή, χωρίς να εξαρτάται από άλλες χώρες – σε στρατηγικά σημαντικούς τομείς πολιτικής, και προσδιορίζει τους βασικούς τομείς:
- Στην αμυντική πολιτική
- Στην οικονομία και
- Στην ικανότητα προάσπισης των δημοκρατικών αξιών.
- Εδώ μάλιστα είναι και η βασική αναφορά στο άμεσο παρελθόν, όπου για το διάστημα 2013 έως 2016, θεωρήθηκε κυρίως ως προσέγγιση σε θέματα ασφάλειας και άμυνας.
- Από το 2017 έως το 2019, η EU-SA θεωρήθηκε ως ένας τρόπος υπεράσπισης των ευρωπαϊκών συμφερόντων σε ένα εχθρικό γεωπολιτικό περιβάλλον, που σημαδεύτηκε από το Brexit, την Προεδρία Τραμπ και την αυξανόμενη διεκδικητικότητα της Κίνας.
- Το 2020, η πανδημία Covid 19 μετατόπισε την εστίαση στον μετριασμό της οικονομικής εξάρτησης από ξένες αλυσίδες εφοδιασμού.
- Από το 2021, το πεδίο εφαρμογής της ΣΣΣ της ΕΕ έχει διευρυνθεί σε όλους σχεδόν τους τομείς πολιτικής της ΕΕ, συμπεριλαμβανομένου του πεδίου εφαρμογής των αξιών της ΕΕ, ενώ η έκφραση «στρατηγική αυτονομία» χρησιμοποιήθηκε παραδόξως λιγότερο και συχνά αντικαταστάθηκε από παρόμοιες έννοιες, όπως «ανοικτή στρατηγική αυτονομία», «στρατηγική κυριαρχία», «ικανότητα δράσης» και «ανθεκτικότητα».
Πρόκειται δηλαδή για ένα αλαλούμ άνευ προηγουμένου, που δεν είναι δυνατόν να «περάσει» στις μάζες των Ευρωπαίων πολιτών, οι οποίοι ανακαλύπτουν την ανικανότητα των ταγών τους να διασφαλίσουν αυτά που με κόπο μάζεψαν τα προηγούμενα χρόνια και τώρα έχουν παραδοθεί στους ανέμους!
Η δε ρωσική εισβολή στην Ουκρανία τον Φεβρουάριο του 2022, θα μπορούσε να τύχει λογικότερων εφαρμοστικών πολιτικών, αντί να θέσουν σε αμφιβολία τόσο την επισιτιστική επάρκεια των Ευρωπαίων πολιτών, για την οποία έχουμε ήδη αναφερθεί σε προηγούμενα σημειώματά μας. Και δε φτάνει η ανικανότητα των ταγών της ΕΕ στον τομέα της επισιτιστικής ασφάλειας, κατάφεραν να προσθέσουν και την ενεργειακή ανεπάρκεια, και ήδη οι Ευρωπαίοι πολίτες αισθάνονται ρίγη κρυάδας να διαπερνούν την πλάτη τους. Για το λόγο αυτό «Εφιαλτικά σενάρια για ένα άκρως δυσχερή χειμώνα εξυφαίνονται, όπου μεταξύ άλλων αναδεικνύεται και το ενδεχόμενο επιβολής δελτίου στο φυσικό αέριο, προκειμένου να αποφευχθεί ένα ολικό και καταστροφικό ενεργειακό μπλακ άουτ»
Και ο χορός καλά κρατεί για χώρες σαν τη δική μας, που η εξάρτηση μας από κοινοτικές χρηματοδοτήσεις υπερβαίνουν τις άθλιες προοπτικές των εσόδων μας. Πράγμα που σημαίνει ότι τουλάχιστον πρέπει να μάθουμε ποια είναι τα προγράμματα που θα συνεισφέρουν στη μείωση των αρνητικών επιπτώσεων των ανωτέρω εφαρμοστικών πολιτικών της ΕΕ.
