Τι περιμένουμε
Από μέρα σε μέρα, από ώρα σε ώρα μετά και τις συνεχείς διαβεβαιώσεις από κυβερνητικούς παράγοντες αναμένεται η επίσημη ανακοίνωση της «Συμφωνίας». Της Συμφωνίας της Ελληνικής κυβέρνησης της Αριστεράς και των εταίρων εξ εσπερίας και ΗΠΑ, τουτέστιν Ευρωπαϊκής Ένωσης και Διεθνούς Ταμείου.
Δεν ξέρουμε ως ποιο σημείο θα κρατηθούν οι περίφημες «κόκκινες γραμμές» και ως ποιο σημείο θα γίνει υπέρβασή τους.
Υπάρχει στο κυβερνητικό κόμμα ανησυχία και διάσταση.
Θα πάμε ως τη διατήρηση τουλάχιστον των όρων που έχουν να κάνουν με τις εργασιακές σχέσεις και τα κοινωνικά δικαιώματα, καθώς και τα συνταξιοδοτικά ή θα υπερπηδηθούν οι «κόκκινες γραμμές» με πολλούς κόκκους πλε, πράσινους και μωβ…
Οι πολίτες οι αριστεροί και όσοι άλλοι συμπαρατάχθηκαν στις βουλευτικές εκλογές για να βγει ο κ. Τσίπρας και το κόμμα του από τη θέση της Αντιπολίτευσης και της κριτικής, στη θέση της υπεύθυνης κυβέρνησης.
Υπεύθυνης κυβέρνησης με το βάρος των όσων υποσχέθηκε προεκλογικά. Η Αριστερά στην οποία ηγείται ο νεαρός πολιτικός κ. Τσίπρας.
Αλλά το θέμα δεν είναι τι υποσχέθηκε προεκλογικά, αλλά τί ως υπεύθυνη κυβέρνηση μπορεί να πραγματοποιήσει.
Ούτε η παραγωγικότητα της χώρας ούτε οι οικονομικές της δυνατότητες, όπως ξέρετε όλοι, μπορούν να καλύψουν τις ανάγκες μας ως κράτος και τις όποιες υποσχέσεις προεκλογικά δόθηκαν στους πολίτες.
Δυστυχώς είμαστε δανειοδίαιτη χώρα, που έχουμε -από την πολιτική που ασκήθηκε στο παρελθόν από τις δεξιές κυβερνήσεις και από αυτές του ΠΑΣΟΚ εν μέρει- φθάσει σε χρέος από δανεικά που δύσκολα ξεχρεώνονται και που ακόμα πιο δύσκολα μπορούμε από αυτή τη θέση να ασκήσουμε πολιτική οικονομική φιλολαϊκή και ελεύθερη.
Γιατί εκτός που χρωστάμε φίλοι μου, δεν έχουμε και λεφτά για να κινηθούμε ως κράτος αν δεν μας ξαναδώσουν οι δανειστές μας βοήθεια.
Ως εκ τούτου φίλοι μου αριστεροί δεξιοί και πάσης άλλης άποψης, αναμένουμε τη «Συμφωνία» με τους εταίρους και το ρευστό για να κινηθούμε.
Οπότε ας μην κακομελετάμε…